300910 RAF Terrorismus Deutschland

RAF su osnovale dvije žene iz imućnih porodica: ugledna novinarka Ulrike Majnhof i doktorka germanistike Gudrun Enslin, obje oduševljene ljevičarskom ideologijom, te jedan muškarac: Andreas Bader, rođen u Minhenu, kradljivac automobila i kasnije salonski probisvjet rado viđan na ekscentričnim žurkama u zapadnom Berlinu.

Njih troje su relativno brzo formirali terorističku grupu koja je za svog glavnog neprijatelja proglasila njemačku državu, smatrajući je modelom kapitalističkog ugnjetavanja građana. Jedna od njihovih žrtava je bio i glavni nemački državni tužilac, Zigfrid Bubak, ubijen na ulici u svom automobilu. Još uvijek se ne zna ko je njegov ubica. 33 godine poslije atentata, pred sud je izvedena Verena Beker - kao glavna osumnjičena.

Hronika zločina

Bio je 1. april 1977, samo par dana uoči katoličkog Uskrsa. Večernji dnevnik počeo je viješću koja je potresla cijelu naciju.

„Dobro veče dame i gospodo. Glavni državni tužilac Bubak je danas ubijen. Bubak se nalazio na putu iz svog stana ka kancelariji. I pored potrage koja je u toku u čitavoj Njemačkoj, od ubica zasada očigledno nema ni traga“.

Sve se desilo u Karlsrueu. Atentat je izvršen nasred ulice. Bubak se nalazio u službenom „Mercedesu“, i kada se automobil zaustavio na semaforu, pored njega je stao motocikl na kome su sjedjele dvije maskirane osobe. Prema izvještajima svjedoka, suvozač na motociklu je bez mnogo oklijevanja iz poluautomatskog oružja otvorio vatru na automobil i izrešetao Bubaka i njegova dva pratioca. Sve je trajalo samo nekoliko sekundi i atentatori su pobjegli. „Frakcija crvene armije“ (RAF) je preuzela odgovornost za atentat. Njemačka je bila u šoku. Tadašnji ministar spoljih poslova Hans-Ditrih Genšer je rekao:

„Ovdje se radi o hladnokrvno izvedenom i podmuklom ubistvu“.

Početak serije napada

Atentat na Bubaka je bio početak serije napada RAF-a na visoke predstavnike njemačke države. Krajem jula 1977, ubili su šefa „Dojče banke“ Jirgena Ponta, a u oktobru šefa udruženja njemačkih poslodavaca, Hansa Martina Šlajera.

Te godine, Andreas Bader, Gudrun Enslin i ostali članovi takozvane „prve generacije“ RAF-a već su se nalazili u zatvoru u Štutgartu; posljednja dva pomenuta ubistva su bila zapravo propali pokušaji otmice državnih funkcionera sa namjerom da se oni zamijene za uhapšene teroriste. Nikada se nije saznalo ko je, sjedeći na motociklu, povukao obarač i ubio Zigfrida Bubaka.

Bekerova puštena zbog dobrog vladanja

Jedna od zatvorenih bila je i Verena Beker, koja je zbog dobrog vladanja i odustajanja od terorizma 1989. godine puštena na slobodu. 2009, istražitelji su pronašli tragove njene DNK na pismu kojim RAF preuzima odgovornost za Bubakovo ubistvo. Time je otvoren put za novo suđenje na kome je optužena za saučesništvo u atentatu.

Tada se, međutim, saznalo i da je ona već dugo, tačnije od 1982, bila informant Službe za zaštitu ustavnog poretka, i to upravo u vezi s tim ubistvom. Njemačka javnost od ovog suđenja očekuje mnogo informacija o događajima iz ere terorizma, informacija koje joj nedostaju već 30 godina.

Autor: Knut Bauer/Saša Bojić

Odg. ur.: A. Slanjankić