EU mora otvoriti interno tržište rada

Evropska Unija ponovo je pred proširenjem i ponovo se rasplamsala stara debata. Treba li otvoriti tržište rada za radnu snagu iz novopečenih članica Evropske Unije ili ne. Treba li već postaviti rokove za okončanje prelaznog perioda ili ne? Uz izuzetak tri stare članice Unije, ostalih 12, medju kojima je i Njemačka nisu otvorile granice za radnu snagu sa jugoistoka Evrope. U jednom istraživanju, provedenom u Evropskom parlamentu, pod motom: Ko se boji još proširenja evropske Unije? Iznesen je zahtjev ne samo da se ukinu sve radne barijere za zemlje, koje su 2004-te pristupile Evropskoj Uniji već da se time automatski obuhvate i Bugarska i Rumunija, koje bi 2007-e trebale postati članovi zajedničke evropske familije. U prilog tome govore ne samo ekonomski već i društveno politički pokazatelji, smatra direktor briselske nevladine organizacije «European Citizen Action Service» Tony Venables i dodaje:

«Mi do ove spoznaje dolazimo na osnovu iskustva, prikupljenog u tri zemlje, u Velikoj Britaniji, Irskoj i Švedskoj, koje su svoja tržišta rada odmah otvorila za nove članice Unije. Sve u svemu bio je to pozitivan razvoj situacije, jer se novopristigla radna snaga prijavljivala za radna mjesta, koja nisu bila atraktivna za domaće kadrove. Pored toga, riječ je o radnicima, koji su stigli samo na odredjeno vrijeme i koji su platili više poreza, nego što su uspjeli da profitiraju od povlastica razvijenog socijalnog sistema. Ukupno gledajući, privreda zemalja, koja ih je primila na rad, od toga je itekako profitirala.»

Nakon Irske, Velike Britanije i Švedske su i Finska, Grčka, Portugal, Španija i Italija ukinuli sve zakonske barijere za slobodan priliv radne snage iz novih članica Evropske Unije. I Francuska i zemlje Beneluxa teže liberalizaciji tržišta rada. Samo Njemačka i Austrija ne teže. A sada je vrijeme da se i ove dvije zemlje otvore i poduzmu slične korake, smatra Tony Venables i dodaje:

«Naredni korak moraće biti da Njemačka i Austrija otvore sve segmente tržišta rada, onako kako to smjera susjedna Francuska.»

Nakon proširenja Evropske Unije od 2004-te do danas svega se 30.000 ljudi uselilo u Njemačku, kaže Herbert Bruecker sa Instituta za praćenje procesa na tržištu rada u Nuernbergu i dodaje:

«To znači da se nakon proširenja Evrospke Unije na istok ništa nije promijenilo. To je za to što smo uveli prelazne rokove, u kojima zakonski nismo omogućvali priliv radne snage. To znači da tržište dara u Njemačkoj nismo otvorili. Uprkos tome u Njemačkoj živi ukupno pola miliona ljudi iz deset novih članica Evropske Unije a polovina njih ovdje radi. To nije neki bitan broj koji utiče na nezaposlenost i doprinosi smanjenju plata. «

Herbert Bruecker takodjer smatra da bi se tržište rada u Nejmačkoj moralo otvoriti i za Bugare i Rumune:

«Sve i kada bi došlo do velikog useljavanja, recimo 100.000 ljudi godišnje, aktuelni podaci iz Velike Britanije pokazuju da tržište rada od toga samo profitira, i da mu to ne donosi nikakve štetne efekte.»