Krvavi trag divizije "runolist"

Herman Frank Mejer (Meyer) već skoro dvadeset godina pročešljava arhive, pregleda dokumenta Vermahta, privatne dnevnike, sudske akte. On je dosada posjetio preko 200 sela na Balkanu, sela u kojima su njemački vojnici počinili užasne zločine. Tačnije rečeno, vojnici 1. brdske divizije.

Zločini od Rusije do Balkana

Divizija je brojala oko 20.000 ljudi, a krvavo vatreno krštenje je imala na početku rata u Rusiji, gdje je poginulo osamdeset odsto njenog prvobitnog sastava, kaže Mejer.

"Tokom pohoda na Rusiju navikli su se da ubijaju svaki dan. Prema mojoj procjeni su za godinu i po dana ubili su oko 60.000 ljudi. Kada su vojnici prebačeni u Crnu Goru i u Grčku, bili su do te mjere navikli na brutalnost, da su s tom praksom ubijanja i nastavili."

Zarobljeni partizani odmah strijeljani

1. divizija je bila poznata po tome što zarobljenike nije ostavljala u životu. Zarobljeni partizani u Crnoj Gori su ubijani na licu mjesta. U periodu između jula i novembra 1943. vojnici su na zapadu Grčke razorili 315 sela i ubili oko 3000 civila. Ova divizija je odgovorna i za ubistvo hiljada italijanskih vjonika na grčkom ostrvu Kefalonia, do čega je došlo nakon kapitulacije Italije. Krajem rata uslijedili su krvavi okršaji s partizanima u BiH, Hrvatskoj i Srbiji. Samo u bitci za Beograd, oktobra 1944. poginulo je oko 5000 vojnika ove divizije.

Knjiga Hermana Franka Mejera ima 800 strana i u njoj se razbija mit o čistom obrazu ove divizije, koja je kao svoj znak imala bijeli cvijet runolista. Taj mit je istaknut 1956. godine formiranjem udruženja vojnika Bundesvera pod istim imenom - runolist. Članovi su postali i bivši oficiri 1. brdske divizije, odgovorni za zločine.

Intervju s ubicom svog oca

Sam Meyer je do sredine devedesetih godina bio uspješan biznismen, ali je tada prodao svoju fabriku kako bi imao više vremena da se posveti pisanju o njemačkim zločinima na Balkanu. Interes za ovu temu nije došao tek tako. Njegov otac je bio vatreni pobornik nacizma i poginuo je 1943. za vrijeme borbe s grčkim partizanima. Nakon dugog istraživanja Meyer je čak sreo partizana koji je ubio njegovog oca.

"Tokom razgovora koji sam vodio nisam rekao ko sam. Tek nakon što mi je ispričao tok događaja rekao sam mu s kim razgovara. Osjećao se prevarenim, nije htio da mi pruži ruku i nije bilo pomirenja."

Uprkos toga, Herman Meyer, ne mrzi tog čovjeka. On dobro zna kolike su bile razmjere zločina koje je počinila 1. brdska divizija u tom kraju.