Nepostojeća borba kultura
25. decembar 2006
Nakon 11. septembra teoretičari su bili uvjereni da se radi o “borbi kultura” na obje strane, da se ta borba odvija punom parom i da se mora očekivati najgore. Pri tome je američka vlada otišla nekoliko koraka dalje od drugih, pogotovo Njemačke: 11. septembra kada se desio napad u SAD i napad protiv SAD odgovoreno “ratom protiv terorizma”. Pri tome se nije dovoljno razgraničilo gdje su granice borbe protiv naoružanih nasilnika i gdje započinje optuživanje i potjera za muslimanima.
Evropa u strahu
Evropa, takođe i Njemačka su se pridružile ovom političkom kursu: ne samo zbog svoje vjernosti prema transatlanskom partneru već i preplašene bombama podmetnutim u Madridu i Londonu, te pokušajima atentata na njemačkim željezničkim stanicama. Za razliku od SAD u Evropi je sve ovo izazvalo diskusije “kako se odnositi prema Islamu”. Da li se islamske manjine mogu integrirati u Evropi i da li to uopšte žele, te da li je islam spojiv sa demokratijom. Diskusija koja je imala i neke ekstremne posljedice: od oštrih zahtijeva za bezuvjetnom asimilacijom, pa sve do pretjerane političke popustljivosti.
Obostrana odgovornost
No nije se bilo doraslo cijeloj stvari. Niti u sporu oko karikatura, niti u papinom govoru u Regensburgu. Grešku nisu počinili samo evropska i nemuslimanska strana, već i muslimanska. Kako ovdje tako i van Evrope: nije se dovoljno razvio jasan i pristojan odnos prema Zapadu i njegovom društvenom sistemu. Prebrzo su neka nenamjerna zapostavljanja shvatana kao diskriminacija, što je naravno stvoilo plodno tlo za razvoj demagogije "borba kultura".
Nepostojeća borba
Uprkos svim argumentima, "borba kultura" ne postoji. Bar ne tamo gdje te kulture zajedno žive. Naprimjer u evropi. Naravno da postoje neurazumljive osobe na obje strane koji zajednički suživot ometaju ali velika većina smatra da muslimanska manjina Evropu ne želi islamizirati. Pri tome sve strane moraju biti spremne na kompromise i ukazivati međusobno poštovanje i toleranciju.
Samo na taj način može se voditi miran suživot. U Evropi to manje-više polazi za rukom. Takođe i u Njemačkoj.To međutim nikoga ne oslobađa obaveze da se uvijek savjesno ophodi prema ovoj temi i da pokaže granice onima koji ih naruše- bez obzira bilo to namjerno ili ne.