NEUGODE NA PUTU KA EVROPI
12. mart 2004Oglas
Dok u zemlji traje unutar-politicko komješanje i bezglava povika na lopove, lošu privatizaciju, dilere drogom i druge anomalije tipicne za neuredenu državu, u Briselu su sve snage usmjerene ka vrlo složenim unutar-evropskim pitanjima. Najodgovorniji u Evropskoj uniji ne kriju da do kraja godine nece imati vremena za manje važne prioritete. Tako se vec i ponašaju, jer Uniji doista ne cvjetaju ruže.
Nakon cjelogodišnje javne debate o nacrtu prvog zajednickog ustava, o cemu se pozitivno izjasnio i Evropski parlament, vrhovni zakon EU u decembru ne samo da nije prihvacen, vec je izazvao duboke podjele izmedu 'velikih' i 'malih' clanica. Trenutno se sve cini kako bi Ustav bio usvojen makar prije junskih izbora za Evropski parlament. I to je, medutim, veliko pitanje.
Drugi ogroman posao je najvece proširenje u istoriji, do kojeg je ostalo tek šest i po nedjelja, a treci, da druge i ne pominjem - je usaglašavanje izmedu Njemacke i Francuske s jedne i Velike Britanije s druge strane, o konacnom oživotvorenju stare ideje o kolektivnoj evropskoj odbrani, pri cemu ce preuzimanje vojne misije u Bosni krajem godine, biti samo simbolicna slika velikih pretumbacija na globalnom planu, odnosno preuredenja odnosa izmedu Evrope i Amerike.
Sve ovo, kreatori politike u BiH, ocigledno nisu željenli da znaju na vrijeme pa su se prepustili lokalnim politickim marginalijama, umjesto da su se istinski, a ne formalno, bavili evropskim integracijama. Istinsko bavljenje integracijama nije samo usvajanje 40-tak novih zakona, osnivanje novih instrumenata vlasti, izbor ovog ili onog ministra... Suština prilagodavanja evropskim standardima je u ponašanju i prakticnom djelovanju svih, stalno i na svakoj javnoj funkciji - bez obzira kojoj ko politickoj partiji ili regiji pripada. Hrvatska je u tome sjajno uigrana zemlja, a ona je to ucila od susjedne Slovenije i drugih centralno-evropskih država koje, istina nisu imale rat, ali ga nisu imale baš zato što su njihove vode imali ono što i jeste glavna odlika svakog pravog lidera - sposobnost za prevladavanje kriza, poštovanje razlicitosti i vizija.
Iako su u zemlji i svijetu vrlo rasprostranjene «teorije zavjere» protiv bivše SFRJ, za Bosnu bi bilo vrlo korisno da vec jednom prihvati i teoriju da rata ne bi bilo da tako nisu željeli domaci ratnohuškaci. Osam godina nametnutog mira je dovoljna distanca da bi se shvatilo da nedavni ratovi nisu sada naša povlastica, vec mrlja koju trebamo sami spirati. Integracija sa zemljama koje su taj tegobni put vec davno prošle, jedinstvena je prilika za istinsko pomirenje, a ne lažni suživot u medunacionalnoj mržnji i preziru.
Da bi BiH postala ozbiljan kandidat za EU, osim novih zakona, uredbi i novih državnih institucija, itsl. potrebna je radikalno drugacija svijest. Taj se posao ne može odlagati. S njim proces integracija upravo pocinje.
U sadašnjoj fazi priprema za Sporazum o pridruživanju, neugoda po vlasti u Sarajevu je i u tome što mandat sadašnjoj Evropskoj komisiji istice krajem oktobra, a u novembru nastupa nova administracija. Zato je u novembru prošle godine Briselska komisija ponudila najbolje što je mogla: da se 16 preostalih uslova ispuni do kraja juna, kako bi sva ostala formalna procedura trajala do septembra. Tada bi Evropska komisija pripremila preporuku Vijecu ministara 25-torice, a ministri vanjskih poslova vec proširene Uniej bi, u tom slucaju, u oktobru mogli odobriti pocetak pregovora o Sporaumu za pridruživanje.
Ako se ovakav scenarij ne obistini, ova godina bi bila izgubljena i nema nikakvih šansi da bi pregovori o prvoj fazi ugovornih odnosa s Evropskom unijom mogli poceti prije jeseni naredne godine.
Nakon cjelogodišnje javne debate o nacrtu prvog zajednickog ustava, o cemu se pozitivno izjasnio i Evropski parlament, vrhovni zakon EU u decembru ne samo da nije prihvacen, vec je izazvao duboke podjele izmedu 'velikih' i 'malih' clanica. Trenutno se sve cini kako bi Ustav bio usvojen makar prije junskih izbora za Evropski parlament. I to je, medutim, veliko pitanje.
Drugi ogroman posao je najvece proširenje u istoriji, do kojeg je ostalo tek šest i po nedjelja, a treci, da druge i ne pominjem - je usaglašavanje izmedu Njemacke i Francuske s jedne i Velike Britanije s druge strane, o konacnom oživotvorenju stare ideje o kolektivnoj evropskoj odbrani, pri cemu ce preuzimanje vojne misije u Bosni krajem godine, biti samo simbolicna slika velikih pretumbacija na globalnom planu, odnosno preuredenja odnosa izmedu Evrope i Amerike.
Sve ovo, kreatori politike u BiH, ocigledno nisu željenli da znaju na vrijeme pa su se prepustili lokalnim politickim marginalijama, umjesto da su se istinski, a ne formalno, bavili evropskim integracijama. Istinsko bavljenje integracijama nije samo usvajanje 40-tak novih zakona, osnivanje novih instrumenata vlasti, izbor ovog ili onog ministra... Suština prilagodavanja evropskim standardima je u ponašanju i prakticnom djelovanju svih, stalno i na svakoj javnoj funkciji - bez obzira kojoj ko politickoj partiji ili regiji pripada. Hrvatska je u tome sjajno uigrana zemlja, a ona je to ucila od susjedne Slovenije i drugih centralno-evropskih država koje, istina nisu imale rat, ali ga nisu imale baš zato što su njihove vode imali ono što i jeste glavna odlika svakog pravog lidera - sposobnost za prevladavanje kriza, poštovanje razlicitosti i vizija.
Iako su u zemlji i svijetu vrlo rasprostranjene «teorije zavjere» protiv bivše SFRJ, za Bosnu bi bilo vrlo korisno da vec jednom prihvati i teoriju da rata ne bi bilo da tako nisu željeli domaci ratnohuškaci. Osam godina nametnutog mira je dovoljna distanca da bi se shvatilo da nedavni ratovi nisu sada naša povlastica, vec mrlja koju trebamo sami spirati. Integracija sa zemljama koje su taj tegobni put vec davno prošle, jedinstvena je prilika za istinsko pomirenje, a ne lažni suživot u medunacionalnoj mržnji i preziru.
Da bi BiH postala ozbiljan kandidat za EU, osim novih zakona, uredbi i novih državnih institucija, itsl. potrebna je radikalno drugacija svijest. Taj se posao ne može odlagati. S njim proces integracija upravo pocinje.
U sadašnjoj fazi priprema za Sporazum o pridruživanju, neugoda po vlasti u Sarajevu je i u tome što mandat sadašnjoj Evropskoj komisiji istice krajem oktobra, a u novembru nastupa nova administracija. Zato je u novembru prošle godine Briselska komisija ponudila najbolje što je mogla: da se 16 preostalih uslova ispuni do kraja juna, kako bi sva ostala formalna procedura trajala do septembra. Tada bi Evropska komisija pripremila preporuku Vijecu ministara 25-torice, a ministri vanjskih poslova vec proširene Uniej bi, u tom slucaju, u oktobru mogli odobriti pocetak pregovora o Sporaumu za pridruživanje.
Ako se ovakav scenarij ne obistini, ova godina bi bila izgubljena i nema nikakvih šansi da bi pregovori o prvoj fazi ugovornih odnosa s Evropskom unijom mogli poceti prije jeseni naredne godine.
Oglas