Nobelova nagrada za Kazua Ishigura

Kazuo Išiguro je imao pet godina kada se njegova porodica preselila u Veliku Britaniju. Studirao je engleski jezik i filozofiju na univerzitetu Kent u Kenterberiju, i krajem sedamdesetih godina počeo da objavljuje prve književne radove. Prvi roman je objavio 1982, a njegov najpoznatiji roman je „Ostaci dana“ iz 1989. Tu je glavni junak jedan batler koji putuje kroz Englesku i suočava se sa različitim aspektima njene prošlosti. Roman zapravo tematizuje prelazak Engleske u postkolonijalni period.
Išigurove teme su vrlo raznovrsne. Tako je tema romana „Neutješni“ iz 1995. emocionalno putovanje jednog pijaniste, dok je 2000. objavio „Kad smo bili siročad“ – detektivski roman čija se radnja dešava u Engleskoj i Kini. Pet godina kasnije je objavio i djelo „Sve što smo morali dati“, za mnoge jedan od najboljih na engleskom jeziku u 2005, u kojem se radi o ljudskim klonovima kao živim skladištima organa za transplantaciju organa. Baš kao i „Ostaci dana“, i taj roman je ekraniziran.
Išiguro je napisao i više pripovijetki, dvije televizijske drame i jedan filmski scenario, ali se bavi i pisanjem tekstova za muzičare. U obrazloženju dodjele Nobelove nagrade se između ostalog kaže da „njegovo pripovijedanje ima veliku emotivnu snagu, da otkriva ponor koji se otvara iza naše iluzije o povezanosti sa svetom“. Veliki broj kritičara hvali i Išigurov jezik kao primjer najljepšeg engleskog koji može da se čita posljednjih decenija. U Njemačkoj je Išiguro veoma cijenjen – njemački kritičari su više njegovih proznih djela proglašavali za najznačajnije u godinama kada su objavljena.