Parada ponosa - treća sreća?

Lazar Pavlović, predsjednik Gej-strejt alijanse kaže: “U odnosu na prošlu godinu, kada je nedostajalo i političke volje i klime za održavanje Parade ponosa, ove godine politička volja postoji, klima je bolja, a za sada smo dobili podršku od svih državnih institucija kojima smo se obratili, kao i od većine parlamentarnih političkih partija.”

Treća sreća

Podsjećanja radi, 2001. godine huligani su razbili Paradu ponosa u Beogradu i pretukli malobrojne učesnike, a prošle godine država je ustuknula pred prijetnjama fašističkih i drugih ekstremističkih grupa i saopštila da ne može da garantuje bezbjednost učesnicima parade. Boban Stojanović, direktor Kvirija centra: “Mi se nadamo da će ova ‘treća sreća’ uspjeti da bude izvedena do kraja, odnosno da će parada da se održi i da će da bude dovoljno bezbjedna za sve učesnike.”

Do sada je eksplicitno svoje učešće na paradi najavio ministar za ljudska i manjinska prava Svetozar Čiplić, dok je većina ostalih političara podržala održavanje parade. I oni tvrđi opozicioni političari pozvali su svoje pristalice da se uzdrže od nasilja i da ignorišu održavanje parade, a od teških riječi ove godine, za razliku od prošle, uzdržava se i Srpska pravoslavna crkva. Pitali smo Bobana Stojanovića da li se domaći političari tako ponašaju jer je Parada ponosa, možda, jedan od preduslova za evropske integracije Srbije:

“Naravno da Parada ponosa nije nužno jedan od uslova, ali jeste jedan od testova demokratije za Srbiju.”

Homofobija, nasilje i diskriminacija

Stepen homofobije u Srbiji još uvijek je veoma visok, a ovogodišnje istraživanje na tu temu pokazalo je da čak 67 odsto građana još uvijek smatra da je homoseksualnost bolest, a trećina ispitanika spremna je da opravda nasilje nad LGBT osobama. Lazar Pavlović kaže da su u težem položaju LGBT osobe koje žive u manjim sredinama:

“Što ljudi žive u manjem mjestu, to se suočavaju sa većim problemima i manje su vidljivi. Oni su primoraniji da kriju svoju vidljivost i svoj identitet pa je samim tim i nasilje koje se dešava nad njima nevidljivo i ostaje u sivoj zoni.”

Najveći problem je nasilje: “Nasilje u javnom prostoru, nasilje u privatnom prostoru, čak i u porodici. Istraživanje je pokazalo da su ljudi spremniji čak da prema svom članu porodice eventualno izvrše neko nasilje, kada saznaju za njegovu seksualnu orijentaciju, koja nije heteroseksualna.”

Tu je i diskriminacija prilikom zapošljavanja: “Ako neko pokušava da se zaposli, da ukaže na svoju seksualnu orijentaciju ili poslodavac to primjeti, postoji velika vjerovatnoća da on ili ona neće dobiti posao.”

A i diskriminacija u školama: “Imali smo nekoliko slučajeva koji su prijavljeni da se prema učenicima u određenim srednjim školama, čak i prema studentima na fakultetima, ljudi nisu odnosili na jednak način kao i prema hetero osobama.”

Organizatori Parade ponosa ističu da je veoma važno da im se u šetnji pridruže i heteroseksualci koji podržavaju borbu za prava LGBT osoba. Sa Parade ponosa državnim institucijama biće upućen zahtjev da se sistematski obračunaju sa nasiljem i diskriminacijom nad LGBT zajednicom u Srbiji.

Inače, organizatori ovogodišnje Parade ponosa održavaju tribine po većim gradovima Srbije, a svaku od tih tribina za svaki slučaj obezbjeđuju uniformisani policajci. Za to vrijeme, na internetskim forumima ekstremističkih grupa u Srbiji u toku je žestoka kampanja protiv održavanje Parade ponosa.

Autor: Dinko Gruhonjić

Odgovorni urednik: Mehmed Smajić