Pet godina homo-brakova

Klaus Jetz se dobro sjeća 10. novembra 2000. Tog dana se ostvario njegov životni san. Nakon dugih diskusija je njemački parlament usvojio zakon o partnerskim zajednicama, koji je na snagu stupio 1. avgusta 2001. Put do usvajanja tog zakona je bio dug i trnovit, kaže Jetz, sekretar njemačkog Saveza udruženja homoseksualaca i lezbejki.

"Od svog osnivanja 1990. savez se zalagao za usvajanje takvog zakona. Šansa da se to ostvari je došla tek sa dolaskom crveno-zelene vlade na vlast, 1998. Za razliku od vlade Helmutha Kohla, mi smo ponovo postali ljudi koje vlada primjećuje, posebno zahvaljujući stranci zelenih. Uprkos toga je do donošenje zakona prošlo još tri godine."

Procjenjuje se da u Njemačkoj živi oko četiri miliona homoseksualaca. Mnogi od njih su avgusta 2001. kada je zakon stupio na snagu požurili da ozakone svoju vezu. U medjuvremenu je navala na matične urede opala, sve je poprimilo normalne razmjere. U roku od pet godina je vezu ozakonilo oko 14000 parova. Ono što na prvi pogled izgleda mnogo, ipak je manje od jedan odsto od ukupnog broja svih homoseksualnih ljudi u Njemačkoj. To nije nikakvo iznenadjenje za Klausa Jetza, koji sa svojim partnerom živi u vanbračnoj vezi već jedanaest godina. Takozvani homo-brak za njega ima mnogo nedostataka.

"Ozakonjena partnerska veza nije isto što i brak. Razlika je u poreskoj stopi koju plaćaju partneri, načinu prijave poreza, ne funkcionišu čak ni stvari koje se tiču poreza na nasljedstvo. Čovjek može nakon smrti partnera naslijediti zajednički kupljen stan, ali ga teško može zadržati jer je porez na nasljedstvo u takvim vezama enormno visok. Osobe koje žive u braku su oslobodjenje plaćanja poreza na nekretnine u vrijednosti do 500.000 eura. To je diskriminacija."

Ukratko: poreski zakon partnere posmatra kao dvojicu običnih, neoženjenih ljudi, ljudi koji nisu u braku. Homo-brak u tom slučaju ne donosi nikakvu prednost, što jeste slučaj kada je u pitanju obični brak. Što se obaveza tiče, u partneri imaju iste obaveze kao da jesu u braku. U slučaju prekida veze jedan ili drugi su dužni da plaćaju izdržavanje. U slučaju da jedan od partnera ostane bez posla, onda se prihodi onog drugog uzimaju u obzir kada se odredjuje iznos pomoći za nezaposlenog. Osim toga, homoseksualci i lezbejke se u poreskom zakonu tretiraju kao neoženjeni, što takodje nosi niz negativnih posljedica.

Ova neravnopravnost zakona o partnerskim zajednicama u odnosu na brak je nastala zbog toga što zakon ima dva dijela. Usvojen je samo prvi dio tog zakona, a homoseksualci traže da se usvoji i onaj drugi dio.

"Crveno-zelena vlada je zakon podijelila na dva dijela. Za prvi dio zakona je bilo dovoljno glasanje u donjem domu parlamenta, Bundestagu. Za drugi dio, koji se tiče prava homoseksualaca, potrebna je bila saglasnost i u gornjem domu, Bundesratu. Tamo se o tome nije pregovaralo. Sada je potrebno cijelu proceduru pokrenuti još jednom."

Klaus Jetz ističe da uprkos nedostataka ne treba smetnuti s uma da je ovo značajan zakon. Sama činjenica da on uopšte postoji govori o promjenama razmišljanja u Njemačkoj. Partneri mogu nositi zajedničko prezime. U slučaju da je jedan partner stranac, on može dobiti ulaznu vizu i dozvolu za rad. Bez obzira na to što su tokom protekle godine usvojene neke pozitivne promjene u zakonu, Jetz ne vjeruje da će se nešto bitnije promijeniti u skorije vrijeme.