Pop-rock i Beethoven

Kompozicija pod imenom „Za Elizu“, napisana 181O. godine, može se čuti u gotovo svakoj školi za klavir, jer se lako može odsvirati a njen glavni motiv se neprestano ponavlja. Ova romantična kompozicija je fascinirala mnoge. Pored ostalih i francuskog pijanistu Ričarda Klajdermana (Richarda Clayderman). On je početkom osamdesetih bio stalni gost na njemačkim TV šou programima.

Betovenove skladbe atraktivne i hip-hoperima

Nekako u isto vrijeme je i italijanska pjevačica Aliće (Alice) od ove kompozicije napravila svjetski hit. Čak je dobila i glavnu nagradu na poznatom festivalu u San Remu, sa pjesmom koja se zvala „Per Elisa“.

I neki od hip-hop pjevača su obradili Betovenovu muziku. Novinar Oliver Buzlau (Buslau), inače specijalista za klasičnu muziku, smatra da je Betovenova muzika idealna za pojedine pop interpretacije, te kaže: „Betoven je uistinu bio prvi veliki kompozitor čija je muzika i danas zastupljena među brojnim umjetnicima”. Sam Betoven je svojedobno rekao: „Pravim nešto što je moja stvar, sama pravila me ne zanimaju. Dakle, ne radim ono što hoće publika, nego ono što ja želim.“

Klasika u drugom planu

I britanski „Elektrik Lajt Orkestar“ (Electric Light Orchestra), čiji članovi imaju obrazovanje iz domena klasične muzike, iskoristio je prvu stavku iz Betovenove pete simfonije i od toga napravio hit-single pod imenom „Rol over Betoven“ (Roll over Beethoven). Rock-muzičar Čak Beri (Chuk Berry) je još 1956. uradio istu stvar. Inače, drugu stavku iz Betovenove devete simfonije su iskoristili i članovi punk grupe iz njemačkog grada Dizeldorfa (Düsseldorfa) „Di Toten Hozen“ (Die Toten Hosen), čija se pjesma zove „Hier kommt Alex“ („Ovdje dolazi Alex“).

Čuvenu „Mjesečevu sonatu“ broj 14 je obradila i Ališa Kiz (Alicia Keys). Da se Betovenova djela mogu interpretirati na različite načine, pokazuju pjevač Migel Ros (Miguel Ros) te rock grupa „Rejnbov“ (Rainbow). Oni su, kako to smatra novinar Oliver Buzlau, one dramatične elemente iz skladbe „Oda radosti“ iz Betovenove 9. simfonije, stavili u drugi plan. Buzlau kaže: "Betovenu sigurno ne bi bilo pravo što je ta melodija urađena na taj način, dakle u znatno laganijoj orkestarskoj formi. Naravno, može se uživati i u tome, no to zapravo nema nikakve veze sa prvobitnom Betovenom idejom.“