Srbija godinu dana nakon ubistva Zorana Djidnjića

Malo je trenutaka za koje se može reći da su iz letargije probudili cijeli sprski narod. Pad diktatora Slobodana Miloševića u jesen 2000. bio je jedan od takvih. Stotine hiljada ljudi tada je sahranilo epohu koja je bila obilježena ratovima, a Srbiji donijela prezir i siromaštvo. Bilo je to vrijeme u kome je euforija zahvatila i najveće skeptike unutar države. Euforija je prošla, a sukobi političara DOS-a su blokirali političku scenu. Posebno su bile vidljive oprečne pozicije premijera Djindjića i lidera konzervativaca Koštunice. Privredni rast je bio neznatan, a obični gradjani i pored reformi nisu u svojim novčanicima imali više novca. Mnogi od njih su ponovo zapali u političku letargiju.

Drugi moment kada je ta letargija razdrmana je bio atentat na premijera Zorana Djindjića, marta prošle godine. Mnogi su nakon toga o Djindjiću govorili ne kao o političaru žednom vlasti, nego kao o žrtvi demokratskih reformi. Uz podršku svih, vlasti su nakon tog atentata uspjele da dobro uzdrmaju organizovani kriminal u Srbiji.

Ipak, bez obzira na sve, teško je danas u Srbiji vidjeti simpatiju za politiku Zorana Djindjića. Demokratski spektar stranaka se ubrzo nakon atentata vratio svakodnevici: sporovi, sporovi i sporovi su bili njena karakteristika. Jedinstvo oko procesa reformi koje je pokrenuo Djindjić nije bilo vidljivo. Lideri su se umjesto kao moderni evropski političari ponašali u stilu komunističkih apartčika.

Djindjiću se sigurno može prebaciti da je u političkom pokeru koji je vodio previše učestvovao u miješanju karata. On je ipak bio čovjek principa: on se nikada ne bi poput sadašnjeg premijera Koštunice upustio u igru s vatrom poput saradnje sa Miloševićevim socijalistima. Koštunica u ovom trenutku gazi ideju svog prethodnika koja je bliska većini naroda, a to je stabilna i mirna Srbija.

Srbiji ponovo prijeti letargija. Od toga profitiraju samo radikali. Svoju šansu je spoznao i organizovani kriminal. Ubistvo jednog od glavnih svjedoka u procesu Djindjićevim atentatorima je prije nekoliko dana bilo na prvim stranicama novina, ali nije izazvalo ogorčenje naroda.

U sliku se uklapa i to što nigdje neće biti zvanično obilježena prva godišnjica atentata na bivšeg premijera. Koštunica nastavlja svoju borbu protiv bivšeg rivala tako što njegovo ubistvo smatra istorijom, tačnije istorijskim dogadjajem kojeg treba što prije zaboraviti. Time zaboravu prepušta i činjenicu da je Djindjić u novijoj istoriji bio jedini političar koji je imao pred sobom jasnu viziju o budućnosti Srbije. Baš ta vizija bi trebalo da bude putokaz i njegovom nasljedniku.