Sve bilo je muzika

"Sve je u životu muzika. Nisam samo ja, nego ja sam sve. Jer, muzika je muzika, tu granica nema," kaže čovjek, 72 godine odan harmonici i muzici. Prvu harmoniku u Semberiju donio je njegov djed Mustafa, negdje iz Mađarske, nakon služenja u austrougarskoj vojsci. Kupljena je od vojnika koji je u ratu izgubio obje ruke. Od tada, u bijeljinskoj porodici Hanušić harmoniku svi sviraju, a ljubav prema muzici porodična je tradicija.

Porodična tradicija

"Dijete se rodi, prohoda, progovori i prosvira. Nije bilo učenja, nego svira! To je neko Božije davanje. I svirali su svi." Djed je postao trgovac harmonikama, a njegov sin Hasan počeo je popravljati, ali i praviti harmonike, uz pomoć svoje djece koja su odrastala uz muziku.

"I sestra Azika je radila. Ona je bila zadužena za mjehove, ja sam pravio bas mehanike, automate, a brat Mujo je tonove čistio i klavijature pravio."

Mehmed Hanušić kaže da je otac bio dobar, ali i strog majstor. Učio ih je da nema nerješivih problema.

"Slušaj ti, kaže, pametnjakoviću. Jel' tu harmoniku napravio čovjek il' je međed? Rekoh, čovjek. Pa šta si ti? Napravi to, neću da znam. I on ode. Nema, ima da napraviš ili dubi na glavi."

Solista Radio Tuzle postao je 1954. godine, u vrijeme kada su počinjali pjevati mnogi, kasnije poznati pjevači  Zekerijah Đezić, Nedžad Salković, Ljiljana Petrović. Ističe tadašnji profesionalan i stručan odnos prema muzici. Ali, sjeća se serenada i zanatlija u gradskom orkestru.

"Ti nisi mogao svirati ako nisi znao da sviraš odlomke iz opera, arije. Onda, muziku rusku, mađarsku, rumunsku, italijansku...i  klasiku. Ako nisi znao svirati, šlagere, džez muziku, ti nisi mogao svirati."

Ljubav i mir penzionerskih dana

1960. godine počeo je studirati u Sarajevu. Pamti razgovor sa Stojanom Tomićem, tadašnjim predsjednikom Skupštine opštine Bijeljina.

"Pa znam, rekoh, svirati klarinet, saksofon, džez trubu, harmoniku, bas gitaru, gitaru...Znaš, kaže, frulu? Znam. I tamburu? Znam sve vrste tambura. Imaš li ti napismeno za to? Rekoh, nemam. E zato, marš u Sarajevo i dođi sutra da dobiješ stipendiju!"

Nakon završetka studija počinje njegov muzičko-pedagoški rad. Nastavnika Mehu pamte po orkestru od 45 i horu od 200 članova, sa kojima je osvajao brojne nagrade. Supruga Dušanka, sinovi, snahe i unučad, neizostavna muzika, ljubav su i mir njegovih penzionerskih dana. Harmoniku koju je napravio 1960. godine planira da popravi i da joj očisti tonove. Da na njoj zasvira.

"Čovjek, ako je ne osjeti u sebi, ne može je odsvirati nikako. Jer, muzika mora da se svira srcem i mozgom."

Autor: Emir Musli 

Odgovorni urednik: Mehmed Smajić