Svjetski dan pozorišta

Iako broj postavljenih predstava, festivala, odličnih autora i glumaca raste, još uvijek u BiH više od dvije trećine građana nikada ne ide u pozorište. No , ni u bolja vremena tamo se nije hrlilo. ( Insert) Jovica Pavić, režiser iz Beograda koji je u Tuzli postavio Brehtovu „Malograđanasku svadbu“ najbolje svjedoči kako je umjetnost u višim sferama od dnevne politike i stereotipnih podjela. Ipak, pozorište je „ogledalo vremena“. „Pozorište kao i druge umetnosti, ne može da popravlja svet oko sebe. Ono utiče na duhovni korpus i moralne kategorije ljudi koji gledaju kako bi pritisnuti pozorištem više radili na sebi. To je dramatična umetnost, živa, i ima jaku moć. Zato treba da bude kritična“- kaže ovaj režiser.

Emir Sulejmanović je student Akademije dramskih umjetnosti i sa sobom nosi mladalački kritički duh: „U našim pozorištima rade ljudi koji funkcionišu po tzv. starim sistemima. Treba više otvaranja mladim ljudima.“

Pozorište kao ogledalo vremena: "U svijetlu budućnost kroz tamne naočale."

U prvom redu pozorišta sa studentima je prof. dr. Nedžad Ibrahimović. Iako mu se dopala predstava smatra da je savremeni be-ha teatar prilično neauktuelan: „Iza ove ozbiljne konstatacije skriva se koncepcijski neuredna i neaktuelna programska ideja da su be-ha tetarima u ovakvom tranzicijskom društvu najpotrebnije predstave sa igranjem, pjevanjem i pucanjem ili su u pitanju predstave koje služe bildanju nacionalnog identiteta“

Slično razmišlja i režiser Pavić koji tvrdi da je cijelo čovječanstvo u tranzicijskom procesu.

„Moram da citiram jednog našeg pisca koji kaže da u svijetlu budućnost gleda kroz tamne naočare“.

Ipak, postavljaju se i komadi aktuelnih dramskih pisaca koji govore o savremenom be-ha trenutku. Pored profesionalnih, postoje i desetine amaterskih trupa koje se upuštaju u avanture uprizorenja tekstova Hriste Bojčeva, Biljane Srbljanović, Abdulaha Sidrana. I pored aplauza nije vrijeme da se zavjesa spušta, možda ogledalo vremena rastjera mrak.