Zločini "u ime nacije" u Poljskoj

U posljednje tri decenije u Poljskoj je ubijeno oko 50 pripadnika etničkih, vjerskih ili seksualnih manjina. Posebno brutalan incident desio se 1999: tri skinhedsa isprebijala su na plaži na Baltičkom moru 25-godišnjeg Piotra Vozniaka zbog toga što je imao plavo ofarbanu kosu. Za napadače on nije bio dovoljno muževan.

U „Smeđoj knjizi“ Marcina Kornaka je dokumentovan ovaj i slični desničarski motivisani zločini 1987-2009. godine. „Mi i dalje prikupljamo informacije o takvim zločinima. Neko to mora da učini“, kaže Kornak. Postojeće institucije koje bi trebalo da se suoče s tim problemom nisu dovoljno aktivne, kaže predsjednik udruženja „Nikad više“, koji vodi kampanju protiv netolerancije i ksenofobije.

„Rasističko nasilje je realan fenomen u Poljskoj“, kaže sociolog Rafal Pankovski. U svojoj knjizi „Populistička radikalna desnica u Poljskoj: Patriote“ on kaže da su žrtve nasilja ne samo etničke, vjerske ili seksualne manjine, već i feministkinje, pa čak i beskućnici.

„Poljska Poljacima“

Poljska nema preciznu definiciju pojma „desničarska ekstremistička grupacija“, žale se stručnjaci. Pankovski potvrđuje da je često teško razlikovati društveni i politički diskurs desničarskih stranaka od ekstremno desničarskih grupacija. Ovaj sociolog smatra da to dokazuje i učešće poslanika opozicione stranke „Pravo i pravda“ Jaroslava Kačinjskog na nedavnom „Maršu nezavisnosti“. Marš se održava 11. novembra na dan nezavisnosti Poljske, a organizuju ga stranke „Nacional-radikalni tabor“ (ONR) i „Svepoljske omladine“. Obje stranke su ekstremno desničarski orijentisane.

Težnja ka „mononacionalnom društvu“ je ono što ujedinjuje različite desničarske ekstremističke grupacije u Poljskoj, kaže Pankovski. Pored dvije gore navedene stranke postoji i „Nacionalni preporod Poljske“ (NOP). Na stranici ONR piše: „Poljska Poljacima“. Sve tri organizacije utemeljene su na tradiciji radikalnog nacionalizma u Poljskoj tokom 20-ih i 30-ih godina.

Članovi iz svih slojeva društva

Aktivisti desničarskih grupacija su uglavnom mladi ljudi, ali ne samo oni „bez perspektive“, već i bogati. „Članovi su i studenti i nezaposleni. Takođe ima militantnih navijača i skinhedsa“, dodaje Pankovski. Ne postoje tačni podaci o broju članova tih pokreta, međutim informacije pruža Fejsbuk: na primjer, stranka NOP ima nekoliko hiljada simpatizera.

„Desni ekstremizam je u Poljskoj u posljednjih nekoliko godina nedvosmisleno dobio na važnosti“, kaže Pankovski. Uz već postojeće grupacije iz 80-ih i 90-ih godina ima sve više novih pokreta koji su direktno povezani sa desničarskim organizacijama iz inostranstva kao što su britanski „Kombat 18“ ili „Krv i čast“. Veze sa njemačkim neonacistima nisu tako jake kao one sa italijanskim i britanskim.

„Poljski ogranci "Kombata 18" ili "Krvi i časti" su uglavnom aktivni u ilegali“, kaže Marcin Kornak i dodaje: „Najveću opasnost dakle, predstavljaju stranke kao što je ONR, jer su one zvanično dozvoljene i svako može da im se pridruži.“

Zabranjeni, ali ih niko ne progoni

U posljednjih nekoliko godina poljsku javnost je uznemirila takozvana „lista smrti“ objavljena na neonacističkoj stranici redwatch.org. Tu su objavljene fotografije i adrese takozvanih „neprijatelja bijele rase“. Uprkos javnom pozivanju na nasilje samo nekoliko ljudi je osuđeno na zatvorsku kaznu, stranica je bila blokirana, ali je sada ponovo aktivna. „Ovaj incident pokazuje kakav je poljski pravni sistem i koliko je teško kontrolisati neofašističke krugove“, kaže Rafal Pankovski.

Aktivnosti nacionalističkih i fašističkih grupa su doduše ustavom zabranjene, međutim problem je u sprovođenju zakona, kaže Pankovski. Zakon je samo jednom bio primjenjen: 2009. ONR je morao da zatvori jedan od centara za širenje fašističkih sadržaja.

Stranke ekstremne desnice, kao što su ONR ili NOP nisu masovne organizacije sa velikim javnom podrškom, kaže sociolog. „Ali ne treba ih potcjenjivati, jer se posljednjih nekoliko godina vrlo dinamično razvijaju“, kaže Pankovski.

Autori: Ana Maciol / Dijana Roščić

Odgovorni urednik: Azer Slanjankić