Άγκελα Μέρκελ: το «κορίτσι του Κολ» η πρώτη γυναίκα εντολοδόχος καγκελάριος της Γερμανίας.
11 Οκτωβρίου 2005
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι δεν είναι οπωσδήποτε μειονέκτημα να σε υποτιμούν οι αντίπαλοι. Διότι η Άγκελα Μέρκελ υποτιμήθηκε συχνά από τους αντιπάλους της, εντός και εκτός της Χριστιανικής Ένωσης. Έκανε τα πρώτα της βήματα στην πολιτική ως «το κορίτσι του Κόλ». Ήταν αρχικά η ευνοούμενη του «καγκελάριου της ενοποίησης», η οποία δεν πληρούσε καμία από τις βασικές προϋποθέσεις αξιόλογης, πολιτικής ανέλιξης. Γυναίκα, ανατολικογερμανίδα, Προτεστάντης, δεν ήταν αυτονόητη η καθιέρωσή της στη συντηρητική, ανδροκρατούμενη, καθολική Χριστιανική Ένωση. Δεν είχε το απαιτούμενο δίκτυο διασυνδέσεων, δεν είχε τη στήριξη μιας ισχυρής περιφερειακής οργάνωσης της Χριστιανικής Ένωσης, δεν είχε την ικανότητα να μαγνητίζει τα Μέσα και τα πλήθη.
Είχε όμως σταθερή προσήλωση στις βασικές πολιτικές της αρχές. «Πρόκειται ούτε λίγο ούτε πολύ, για τις αξίες μας και αυτές είναι η κοινωνική οικονομία της αγοράς είναι η δημοκρατία, που πρέπει να υπερασπιστούμε υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες, και σε εποχές με εντελώς νέες προκλήσεις». Η Άγκελα Μέρκελ που συμπληρώνει φέτος το 51ο έτος της ηλικίας της, γεννήθηκε στο Αμβούργο, αλλά μεγάλωσε στη DDR, στο Τεμπλίν του Ούκερμαρκ, βόρεια του Βερολίνου, ως κόρη ευαγγελικού ιερωμένου. Σπούδασε φυσική στη Λειψία και πήρε το διδακτορικό της ως συνεργάτης της Ακαδημίας Επιστημών.
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου είναι και η ουσιαστική αρχή της πολιτικής σταδιοδρομίας της Μέρκελ. Από αναπληρώτρια εκπρόσωπος τύπου της πρώτης δημοκρατικής κυβέρνησης της DDR, υπουργός Νεολαίας και αργότερα Περιβάλλοντος υπό τον Χέλμουτ Κόλ. Γραμματέας της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης στο σύντομο διάστημα που ο Βόλφγκαγκ Σόιμπλε ήταν πρόεδρος της CDU, όταν παρέδωσε τη σκυτάλη ο Χέλμουτ Κόλ υπό το βάρος του σκανδάλου των παράνομων δωρεών στο κόμμα.
Ήταν η πρώτη από τα επώνυμα στελέχη της Χριστιανικής Ένωσης που τράβηξε τη διαχωριστική γραμμή από τον πρώην πάτρωνά της, το Χέλμουτ Κολ, για να διαδεχθεί σε λίγο και τον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε στην προεδρεία της CDU. Από τη θέση αυτή έδωσε τη μάχη για το χρίσμα της υποψηφιότητας τις εκλογές του 2002, αφήνοντας όμως τελικά το προβάδισμα στον Βαυαρό πρωθυπουργό Έντμουντ Στόιμπερ. Με χαρακτηριστικά την υπομονή και κυρίως την επιμονή έφτασε το 2005 στο στόχο της, έστω και μετά από μία πύρρεια νίκη, που έδωσε ένα οριακό προβάδισμα στη Χριστιανική Ένωση και το εισιτήριο στην Άγκελα Μέρκελ για την καγκελαρία.
«Οι κοκκινο-πράσινοι καταψηφίσθηκαν. Και αποτελούν ιστορία. Οι Πράσινοι το κατάλαβαν γρηγορότερα από τους Σοσιαλδημοκράτες, που χρειάζονται ακόμα μερικές ημέρες. Θα τις έχουν», σημείωνε μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου η κ. Μέρκελ. Το αργότερο χθες το κατάλαβαν το κατάλαβαν όχι μόνο οι Σοσιαλδημοκράτες, αλλά και οι άλλοι εσωκομματικοί της αντίπαλοι, που είχαν πιστέψει αρχικά ότι η Μέρκελ θα είναι μεταβατική λύση και εύκολη λεία, όταν θα δοθεί η ουσιαστική μάχη της διαδοχής στο κόμμα. Σήμερα είναι η εντολοδόχος καγκελάριος ενός μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία.