1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Άμεση αποστολή ειρηνευτικής δύναμης στο Λίβανο

15 Αυγούστου 2006
https://p.dw.com/p/AvGJ

Η εκεχειρία στο Λίβανο, τα μέτρα ασφαλείας στη Μεγάλη Βρετανία και η συζήτηση που έχει ξεσπάσει μετά την αποκάλυψη του Γκύντερ Γκρας ότι υπηρέτησε στα SS.

«Η εκεχειρία δεν θα παραβιαστεί, εάν εντός των επόμενων ημερών και όχι εβδομάδων, σταθμεύσει μεταξύ Νοτίου Λιβάνου και Ισραήλ μια διεθνής δύναμη υπό τα ΗΕ, η οποία όμως θα είναι κατάλληλα εξοπλισμένη και με την ανάλογη εντολή, ώστε να μπορεί τουλάχιστον να αποτρέψει νέες εχθροπραξίες μεταξύ των εμπλεκομένων» υποστηρίζει η Tageszeitung: «όλα τα υπόλοιπα ζητήματα, ακόμη και ο αφοπλισμός της Χεζμπολάχ, μπορούν να διευκρινιστούν αργότερα. Όποιος όμως τώρα, όπως γίνεται στο Βερολίνο και σε άλλες πρωτεύουσες, επιμένει να διευκρινιστούν όλες οι ασάφειες του ψηφίσματος του ΟΗΕ, όσον αφορά την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης, τότε συνδράμει ουσιαστικά στην αποτυχία δημιουργίας μιας τέτοιας δύναμης ή στην καταστροφική καθυστέρηση της αποστολής της.»

«Το Ισραήλ, το οποίο δεν ήταν δυνατόν να χάσει αυτόν τον πόλεμο, δεν το κέρδισε. Η Χεζμπολάχ, η οποία δεν ήταν δυνατόν να τον κερδίσει, δεν τον έχασε» σημειώνει στο ίδιο πνεύμα και η γαλλική Liberation «Πρόκειται για ένα είδος ματς που κατέληξε σε ισοπαλία, όπου ουδείς όμως είναι εις θέσιν να υπολογίσει τις πραγματικές απώλειες και το ουσιαστικό όφελος των εμπλεκομένων. Γι’ αυτό η εκεχειρία θα διατηρηθεί, εφ’ όσον δραστηριοποιηθεί ένας τρίτος και εξαναγκάσει και τις δύο πλευρές να υπακούσουν.»

«Και οι δύο εμπλεκόμενες δυνάμεις δεν έχασαν κανένα πόλεμο» σχολιάζει η επίσης γαλλική Le Monde και συμπληρώνει: «Όμως η σχετική τους ήττα δεν πρόκειται ποτέ να προσεγγίσει το μέγεθος του δράματος του Λιβάνου, ο οποίος παραμένει όμηρος των ξένων παρεμβάσεων, καταστράφηκε και βυθίστηκε ξανά στο πένθος».

Οι βρετανικές εφημερίδες ασχολούνται με την αβεβαιότητα που έχουν προκαλέσει στους ταξιδιώτες τα μέτρα ασφαλείας στα αεροδρόμια και η αποκαλυφθείσα τρομοκρατική συνωμοσία.

«Κατανοούμε ασφαλώς το άγχος των υπηρεσιών καταδίωξης της τρομοκρατίας» γράφει η βρετανική εφημερίδα Financial Times «αλλά θα μπορούσε και η κοινή γνώμη να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη κατανόηση τα μέτρα, εάν ήξερε κάθε Βρετανός τι τον περιμένει πραγματικά, μόλις πατήσει το πόδι του στο αεροδρόμιο, τώρα, αύριο και τις επόμενες εβδομάδες. Όλοι όσοι πατούν το πόδι τους στο Χήθροου έχουν την εντύπωση πως οι τρομοκράτες μόλις κατόρθωσαν να τινάξουν πάνω από τον Ατλαντικό μερικά αεροπλάνα.»

«Το Ισλάμ χρειάζεται την θρησκευτική Μεταρρύθμιση, κάτι όμως που πολλοί παράγοντες διαμόρφωσης της κοινής γνώμης στη Βρετανία δεν το βλέπουν ως διέξοδο γιατί δεν πιστεύουν πως μπορούν να αποσπάσουν οφέλη από μια πιο ανεκτική και λιγότερη ιδεοληπτική θρησκεία» επισημαίνει τέλος η επίσης βρετανική εφημερίδα The Times: «Αλλά χωρίς τις μεταρρυθμιστικές κινήσεις ο διάλογος μεταξύ κυβέρνησης και μουσουλμάνων δεν θα πετύχει πολλά.»

Τέλος σήμερα όχι μόνον ο γερμανικός, αλλά και ο ευρωπαϊκός τύπος σχολιάζει την αποκάλυψη του Γερμανού νομπελίστα για την εθελοντική του υπηρεσία στα SS.

«Η σημασία του ερωτήματος γιατί τώρα αυτή η αποκάλυψη, αποτελεί μάλλον κοινωνικοπολιτικό ζήτημα» σχολιάζει η γερμανική Frankfurter Rundschau: «η άποψη που διατυπώθηκε ότι ο Γκρας αυτοκτόνησε ηθικά, εμπεριέχει στοιχεία αλήθειας, γιατί αποτελούσε πρότυπο. Όμως η καθοδηγητική φιγούρα χωρίς αντιφάσεις, που μπορεί να εκπροσωπήσει το άμεπτο, το αθώο, το απόλυτο, δεν υφίσταται πλέον, έχει εδώ και πολύ καιρό εξαφανιστεί. Οι άνθρωποι αναζητούν πιο απλές προσωπικότητες για να ταυτιστούν.»

«Γιατί και γιατί τόσο αργά κ. Γκρας; Ενδέχεται γιατί το δημόσιο προσωπείο μετατρέπεται πολλές φορές σε όργανο προσωπικής απώθησης» σημειώνει η δανική εφημερίδα Berlingske Tidende και καταλήγει: «όμως κάλιο αργά, παρά ποτέ. Ο μεγάλος ποιητής και παλαίμαχος μαχητής φαίνεται έτοιμος ξανά για μια νέα αντιπαράθεση».

«Πολλοί στη θέση του Γκρας θα είχαν ξεπεράσει ανώδυνα αυτή την δοκιμασία» υπογραμμίζει η νορβηγική Aftenposten: «αλλά ο Γκρας επειδή υπήρξε ένα είδος ηθικού θεσμού είναι σε υποδεέστερη θέση και ως ακτιβιστής στην πολιτική, εμφανίζεται ξαφνικά ως μη σώφρων.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου