Ένοχοι οι 21 από τους 28 κατηγορουμένους για τις επιθέσεις της 11ης Μαρτίου

Τρεις από τους κυρίους κατηγορουμένους καταδικάστηκαν σε ποινές κάθειρξης 30.000 ετών αθροιστικά.

Για αρκετούς από τους κατηγορουμένους, οι τρεις δικαστές δεν ακολούθησαν την πρόταση της εισαγγελίας και οι ποινές που επέβαλαν χαρακτηρίζονται επιεικείς.

Δρακόντεια ήταν τα μέτρα ασφαλείας εντός και εκτός του δικαστικού μεγάρου στη Μαδρίτη. Εκατοντάδες ένοπλοι αστυνομικοί με αλεξίσφαιρα γιλέκα είχαν λάβει θέσεις και στους παρακείμενους δρόμους.

Η Πίλαρ Μανχόν, μητέρα ενός εκ των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης έμπαινε για τελευταία φορά στην αίθουσα του δικαστηρίου. Για τελευταία φορά πήρε θέση μερικά μόνο μέτρα μακριά από τους δολοφόνους του γιου της. Για την τραγική αυτή μορφή τα πράγματα είναι τόσο απλά και τόσο δύσκολα. Λίγο πριν ο πρόεδρος του δικαστηρίου ανακοινώσει την απόφαση του, εκείνη δήλωσε: «Θα πρέπει να είναι μια ποινή για όλους, και τους 28 κατηγορουμένους. Μια ποινή που θα στηρίζεται στις καταθέσεις των μαρτύρων και στα ενοχοποιητικά στοιχεία που έχουν συσσωρευτεί. Έτσι απλά».

Απλό δεν ήταν τίποτε σε αυτή τη δίκη. Περίπου 90 χιλιάδες σελίδες έπρεπε να αξιολογηθούν, εκατοντάδες μάρτυρες έπρεπε να καταθέσουν και δεκάδες ειδικοί να παρουσιάσουν τις απόψεις τους. Με σεμινάρια Χημείας έμοιαζαν οι ημέρες που το δικαστήριο συζητούσε το είδος των εκρηκτικών και την προέλευσή τους. Κανείς από τους κατηγορούμενους δεν αποδέχθηκε την ενοχή του, ακόμη και όταν ακούστηκαν οι μαγνητοταινίες με τις φωνές τους ή όταν παρουσιάστηκαν σημειώματα με το γραφικό τους χαρακτήρα. Ο επικεφαλής εισαγγελέας είχε δηλώσει ωστόσο εξαρχής ότι τα στοιχεία επαρκούν για την καταδίκη των κατηγορουμένων. «Είχαμε αποδεικτικά στοιχεία και όχι εικοτολογίες. Τα στοιχεία επιτρέπουν την έκδοση απόφασης», δήλωσε ο Χαβιέ Σαραγκόσα.

Ο ισπανός εισαγγελέας είχε ζητήσει συνολικά 40 χιλιάδες χρόνια φυλάκισης για τους ηθικούς αυτουργούς, για τους βομβιστές και εκείνους που διασφάλισαν τα εκρηκτικά των επιθέσεων. Από την πλευρά τους οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν μέχρι το τέλος κάθε ανάμιξη στις τρομοκρατικές επιθέσεις. Και όχι μόνο. Υπήρχαν στιγμές που προσπάθησαν να γελοιοποιήσουν τη διαδικασία. Όπως στην ερώτηση του προέδρου εάν δηλώνουν ένοχοι ή αθώοι. Ένας από αυτούς απάντησε σκωπτικά: «Είμαι υπεραθώος».

Ο δικαστής Χαβιέρ Γκόμεζ Βερμούντες είχε τον απόλυτο έλεγχο της δίκης και δεν επέτρεψε στους κατηγορούμενους να μεταβάλουν τη διαδικασία σε σόου.

Η δίκη είχε και πρωτογενές πολιτικό ενδιαφέρον, καθώς οι επιθέσεις είχαν στοιχίσει στο Λαϊκό Κόμμα της εξουσία. Για τον λόγο αυτόν ο πρόεδρος του δικαστηρίου επέτρεψε την παρουσία στην αίθουσα των τηλεοπτικών συνεργείων. Κάθε λεπτό της διαδικασίας έχει καταγραφεί και μεταδοθεί από τα μέσα ενημέρωσης.

Η δίκη μαμούθ ολοκληρώθηκε με ποινές μαμούθ. Αλλά αυτό δεν σβήνει τον πόνο των συγγενών των θυμάτων αλλά και των επιζησάντων. Ο Αντόνιο Ουτρέρα, σήμερα 19 ετών, ήταν σε ένα από τα μοιραία τρένα την ώρα των επιθέσεων. Έμεινε παράλυτος. «Θα έδινα τα πάντα εάν η καταδίκη των ενόχων μπορούσε να διαγράψει αυτό το έγκλημα. Αλλά πώς μπορούν να ξεχαστούν οι 192 νεκροί», διερωτάται.