Ήταν αναγκαία τα 50δις στερλίνες για τις αγγλικές τράπεζες;
22 Απριλίου 2008
«Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα ερίζουν σίγουρα, εάν ήταν όντως αναγκαίο το πακέτο των 50 δις στερλινών που θα δώσει η Τράπεζα της Αγγλίας για να στηρίξει το βρετανικό τραπεζικό σύστημα» παρατηρεί η βρετανική Daily Telegraph: «ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση επεδίωκαν μια τέτοια ριψοκίνδυνη κίνηση».
Θα πετύχει "η οικονομική ένεση το στόχο της;"
«Τι θα συμβεί άραγε, εάν η οικονομική ένεση δεν πετύχει τον στόχο της και οι τράπεζες συνεχίσουν να δυσπιστούν και δεν δανείζουν χρήματα η μια στην άλλη; Τότε θα υπάρξει ασφαλώς πανικός.
Οι τράπεζες επομένως είναι υποχρεωμένες να διευκολύνουν την πρόσβαση στα δάνεια κυρίως διότι οι μικρές επιχειρήσεις πρέπει να επενδύσουν για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Ο τραπεζικός κλάδος δεν πρέπει να αφεθεί στη στήριξη των φορολογούμενων.
Εάν η χώρα μας βγει από αυτή την κρίση σχετικά σώα και αβλαβής, κάτι που ακόμη δεν είναι καθόλου σίγουρο, ελπίζουμε πως όλοι πια θα έχουν πάρει το μάθημά τους.»
«Όπως πάντα οι ζημίες κρατικοποιούνται και τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται» σχολιάζει η γαλλική εφημερίδα Dernieres Nouvelles d’ Alcase: «ασφαλώς παίζονται πολλά σε αυτό το παιχνίδι, διότι η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος σημαίνει και καταστροφή για την οικονομία.
Παρ’ όλα αυτά εάν έχει χρέη ένα νοικοκυριό του χτυπάει αμέσως την πόρτα ο δικαστικός κλητήρας, ενώ για μια επιχείρηση κάνουν όλοι τα πάντα για την ‘σώσουν’. Παράδοξη πολιτική και οικονομική ηθική.»
Πόσο πολύτιμος είναι ο Μαλίκι και πόσο ο Αλ Σάντρ;
«Ιρακινά παιχνίδια ισορροπίας ή γιατί οι ΗΠΑ και το Ιράν ενδιαφέρονται διακαώς για τον σιίτη ηγέτη Αλ Σάντρ» αναρωτιέται η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung με αφορμή την επαναδραστηριοποίηση του Μοκτάντα Αλ Σαντρ στο Ιράκ: «σε αντίθεση με τους άλλους σιίτες ηγέτες ο Σαντρ είναι εθνικιστής και υπέρμαχος του συγκεντρωτικού κράτους.
Δεν δίνει δεκάρα για ομοσπονδιακές δομές εξουσίας, διότι παραχωρούνται μεγάλα πολιτικά και οικονομικά περιθώρια στους σιίτες στο Νότο και στους Κούρδους στο Βορρά και εξασθενίζουν την κεντρική κυβέρνηση.
Αυτό ακριβώς είναι ο στόχος του Ιράν: ένα αποδυναμωμένο Ιράκ, αλλά με συγκεκριμένα όρια και δομές και μια σιιτική κουρδική κυβέρνηση.
Ο Σαντρ αγωνίζεται για ένα κράτος με ισχυρή κεντρική διοίκηση και σαφή αραβικό χαρακτήρα. Έτσι όλα αυτά κάνουν πολύτιμη για τους Αμερικανούς την κυβέρνηση Αλ Μαλίκι στη Βαγδάτη.»
Πρέπει να προηγηθούν οι συνομιλίες με τη Συρία;
«Ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Κάρτερ προσπαθεί στα παρασκήνια να δρομολογήσει νέες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων» παρατηρεί τέλος η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung για τις συνομιλίες του πρώην Αμερικανού προέδρου στην Εγγύς και Μέση Ανατολή: «όσο όμως η Χαμάς δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ δεν είναι δυνατές οι όποιες απ’ ευθείας συνομιλίες. Καλύτερος ίσως είναι κατ’ αρχήν ο δρόμος της προώθησης των διαπραγματεύσεων με τη Συρία.»