Ανάμεσα στον πόλεμο και την προσφυγιά

Η ανθρωπιστική κατάσταση των κατοίκων στη Συρία έχει πάρει δραματικές διαστάσεις και χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη των διαδηλώσεων εναντίον του καθεστώτος Άσαντ, ο σύρος πρόεδρος βρίσκεται ακόμη στην εξουσία και ο εμφύλιος, που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, έχει σπρώξει τους κατοίκους στην προσφυγιά.

Από τον ορό της ανθρωπιστικής βοήθειας

Οι συνθήκες επιβίωσης στις γειτονικές της Συρίας χώρες είναι απελπιστικές. Ο Ρόμπερτ Λίντνερ, υπεύθυνος της μη κυβερνητικής οργάνωσης Oxfam στον τομέα των ανθρωπιστικών κρίσεων, αναφέρει ότι ιδιαίτερα στις μικρότερες χώρες, όπως στον Λίβανο ή στην Ιορδανία, όπου ένας στους τέσσερεις είναι πρόσφυγας υπάρχουν μεγάλες εντάσεις με τον γηγενή πληθυσμό ως προς την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, στην εκπαίδευση και στις υπηρεσίες υγείας. «Δυστυχώς, αυτές οι χώρες κλείνουν ερμητικά τα σύνορά τους και δεν αφήνουν άλλους πρόσφυγες να εισέλθουν» λέει ο Λίντνερ. «Αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο εκτεθειμένοι στις επιθέσεις και δεν παίρνουν παρά ελάχιστη έκτακτη βοήθεια». Περίπου 11 εκατομ άνθρωποι, πάνω από το ήμισυ του συριακού πληθυσμού, εξαρτάται από την ανθρωπιστική βοήθεια. Περί τα 7,6 εκατομ. είναι πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα, ενώ 3,7 εκατομ. διέφυγαν στο εξωτερικό. Στην ίδια τη Συρία ζούσε μέχρι το τέλος του 2013 η συντριπτική πλειονότητα σε κατάσταση φτώχειας. 200.000 άνθρωποι ζουν σε πολιορκημένες πόλεις, πεινούν και δεν διαθέτουν αρκετή τροφή και πόσιμο νερό.

«Να δεχθεί η Ευρώπη περισσότερους πρόσφυγες»

Ο Ρόμπερτ Λίντνερ δεν μπορεί να εκτιμήσει εάν και πότε θα τελειώσει ο εμφύλιος θυμίζοντας ότι όλες οι διεθνείς πρωτοβουλίες ειρήνευσης οδήγησαν σε αδιέξοδο παρά τον πόθο της μεγαλύτερης πλειοψηφίας των κατοίκων για ειρήνη. Ο ίδιος προτείνει συνθηκολογήσεις σε περιορισμένο τοπικό επίπεδο, οι οποίες υπάρχουν και υπήρξαν αλλά που δεν είχαν χρονική διάρκεια, δεν στηρίχθηκαν από το διεθνή παράγοντα με ανεξάρτητους διαμεσολαβητές και επιθεωρητές.

Πώς όμως θα αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική καταστροφή; Μήπως θα πρέπει να δοθεί περισσότερη βοήθεια στις χώρες υποδοχής σύρων μεταναστών; «Είναι απαραίτητο», τονίζει ο Λίντνερ. «Κυρίως οι πλούσιες χώρες της Ευρώπης έχουν δεχθεί λιγότερους πρόσφυγες σε σχέση με το βάρος που φέρουν μικρότερες χώρες όπως ο Λίβανος. «Η Oxfam και άλλες ΜΚΟ καλούν εύπορες χώρες εκτός της περιοχής να δώσουν καταφύγιο σε ποσοστό 5% των καταγεγραμμένων προσφύγων. Η Γερμανία έχει δεχθεί αναλογικά με το μέγεθός της και την οικονομική της δύναμη τους περισσότερους, αλλά δεν αρκεί, πρέπει να δεχθεί κι άλλους. Και απέδειξε ότι μπορεί να το κάνει αν κρίνει κανείς από τη στάση της στην γιουγκοσλαβική κρίση».

Sarah Berning / Ειρήνη Αναστασοπούλου