Ανησυχεί η στροφή προς τα δεξιά

Οι οικονομικές επιδόσεις της Ιταλίας την περασμένη χρονιά παρουσίασαν σημαντική μείωση ενώ οι προβλέψεις της ιταλικής στατιστικής υπηρεσίας ISTAT για το 2013 είναι κάθε άλλο παρά αισιόδοξες. Η πολιτική αβεβαιότητα αντικατοπτρίζεται ήδη στους χρηματιστηριακούς δείκτες.

Το ποσοστό των αλλοδαπών που ζουν στην Ιταλία, αυξήθηκε το 2011 κατά 7,9 % φθάνοντας το 7,5 % επί του συνολικού πληθυσμού. Το μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών, και συγκεκριμένα το 86,5 %, ζει στη βόρεια Ιταλία, στα μεγάλα οικονομικά κέντρα της χώρας. Εκεί παρατηρείται και η μεγαλύτερη αύξηση ποσοστών για τα ακροδεξιά κόμματα.

Το περασμένο καλοκαίρι η La Repubblica δημοσίευσε μια έρευνα για τη «νέα ακροδεξιά στην Ευρώπη». Εκεί οι συντάκτες διαπίστωσαν ότι αυξάνονται συνεχώς τα μέλη ακροδεξιών κομμάτων. Παρότι τα κόμματα αυτά λαμβάνουν σχετικά χαμηλά ποσοστά σε εκλογικές αναμετρήσεις, εξηγεί ο δημοσιογράφος Πάολο Μπερίτσι, «είναι γεγονός ότι οι ιδέες που προπαγανδίζουν κερδίζουν έδαφος ακόμη και σε τάξεις ψηφοφόρων που παλαιότερα ψήφιζαν αριστερά κόμματα».

Την ίδια ώρα το βρετανικό think tank Demos καταγράφει συμμαχίες ακροδεξιών κινημάτων από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Τα κόμματα αυτά, σύμφωνα με το Demos, επικεντρώνουν γι΄ αυτό το λόγο συνειδητά το ενδιαφέρον τους σε πολύ συγκεκριμένα θέματα, όπως την κατάσταση των εργατών στις βιομηχανικές περιοχές της βόρειας Ιταλίας, οι οποίοι έμειναν άνεργοι. Αυτούς προσπαθούν να κερδίσουν, σε βάρος, συχνά, της παραδοσιακής αριστεράς.

«Οι ρατσιστικές και αντισημιτικές θέσεις, που παλαιότερα ήταν το σήμα κατατεθέν της άκρας δεξιάς, ανήκουν στο παρελθόν», αναφέρει η έκθεση. «Αντ΄ αυτού σήμερα και δεδομένου του αυξανόμενου αριθμού μεταναστών και του ευρωπαϊκού ισλάμ που παρουσιάζεται ως πολιτισμική απειλή», δίνουν ιδιαίτερη έμφαση σε πολιτισμικές αξίες,.

Η συμμαχία Μπερλουσκόνι-Λέγκας του Βορρά

Σε αυτά τα πλαίσια κινείται και η Λέγκα του Βορρά. Το κόμμα δεν αυτοπροσδιορίζεται ως ακροδεξιό, αλλά περισσότερο ως λαϊκιστικό και αποσχιστικό. Εντούτοις η Λέγκα βάλει ανοιχτά κατά του «φονταμενταλιστικού ισλαμιστικού κινδύνου» που απειλεί «την παλιά ευρωπαϊκή ηγεμονία».

Παρά ταύτα η Λέγκα του Βορρά έχει καταφέρει να βρίσκεται για πολλά χρόνια στο επίκεντρο της ιταλικής πολιτικής σκηνής. Μαζί με τον Λαό της Ελευθερίας πρωταγωνίστησε στις δυο τελευταίες κυβερνήσεις του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ενώ τα δυο κόμματα συνεργάζονται και στις φετινές εκλογές.

Ο Τζέιμς Γουόλτσον, καθηγητής στο American University της Ρώμης εκτιμά ότι αυτή τη φορά ο Μπερλουσκόνι δεν θα καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές, ωστόσο «ενδέχεται να οδηγήσει το κοινοβούλιο σε τέτοιο βαθμό αποσταθεροποίησης, που ο νικητής δεν θα μπορεί εκ των πραγμάτων να κυβερνήσει».

Το ανήσυχο βλέμμα του Βερολίνου

Με ιδιαίτερη ανησυχία παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Ιταλία και κυρίως την άνοδο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στις δημοσκοπήσεις η γερμανική κυβέρνηση. «Δεν παίρνουμε φυσικά το μέρος κανενός στον προεκλογικό αγώνα. Αλλά ελπίζουμε όποιος κι αν αναλάβει τη διακυβέρνηση, να συνεχίσει την φιλοευρωπαϊκή πορεία της χώρας και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», δηλώνει στη σημερινή Süddeutsche Zeitung ο γερμανός υπ. Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε.

Εμφανώς πιο δηκτικός ο επικεφαλής της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της γερμανικής βουλής, Ρούμπρεχτ Πόλεντς ο οποίος σημειώνει προς την ίδια εφημερίδα: «Η Ιταλία χρειάζεται μια πολιτική ηγεσία με την οποία να συνδυάζουμε το μέλλον. Αναμφίβολα αυτό δεν ισχύει για τον Μπερλουσκόνι».

Μολονότι ο Γκίντο Βεστερβέλε είναι αρκετά πιο συγκρατημένος στις δηλώσεις του, παρατηρεί η εφημερίδα, το σχόλιό του συνιστά σαφή προειδοποίηση. Όπως αναφέρει το περιβάλλον του γερμανού υπ. Εξωτερικών, ο κ. Βεστερβέλε παρακολουθεί πολύ στενά τον ιταλικό προεκλογικό αγώνα καθώς, λόγω του μεγέθους και της οικονομίας της, η Ιταλία θεωρείται «χώρα-κλειδί για την υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους». Ως εκ τούτου θεωρείται ύψιστης σημασίας η συνέχιση της μεταρρυθμιστικής πορείας που χάραξε ο τεχνοκράτης Μόντι, όχι μόνον για την Ιταλία, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη.


Emma Wallis / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος