Απογραφή 2011 - Οι Γερμανοί λένε ‘ναι’ στην καταγραφή των προσωπικών τους στοιχείων

Η απογραφή και η αξιολόγηση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων προσκρούει ακόμη στην αντίδραση πολλών πολιτών, αλλά το ίντερνετ με την απενοχοποίηση της παροχής προσωπικών στοιχείων και το φάντασμα ενδεχόμενης τρομοκρατικής επίθεσης κατόρθωσαν να αμβλύνουν τις αντιστάσεις της πλειονότητας των Γερμανών.

Η Γερμανία είναι ενιαία ως κράτος εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια.

Και όμως η Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία διατείνεται ότι δεν γνωρίζει επακριβώς τον αριθμό του πληθυσμού ούτε στην πάλαι ποτέ Ανατολική Γερμανία, ούτε στη Δυτική.

Η τελευταία απογραφή διεξήχθη στην μεν Ανατολική Γερμανία το 1981, στη δε Δυτική το 1987.

Στην Δυτική Γερμανία η απογραφή του πληθυσμού το 1987 είχε προκαλέσει την αντίδραση του πληθυσμού.

Εκατοντάδες πρωτοβουλίες πολιτών κατήγγειλαν την απογραφή ως προπομπό του «γυάλινου πολίτη», ως το άκρον άωτον της καταπάτησης της ιδιωτικής σφαίρας και των ατομικών και αστικών ελευθεριών.

Τις απόψεις αυτές στήριζαν τότε πολιτικές οργανώσεις, όπως η νεολαία του συγκυβερνώντος σήμερα Κόμματος των Ελευθέρων Δημοκρατών του Γκίντο Βεστερβέλε, κόμματα, όπως το Κόμμα των Πρασίνων, συνδικάτα, όπως το συνδικάτο των Δασκάλων, των Υπηρεσιών και των ΜΜΕ, χριστιανικές ενώσεις, όπως η νεολαία της Ευαγγελικής Εκκλησίας, αλλά και μεμονωμένες προσωπικότητες, όπως ο Ότο Σίλι, Γκέρχαρντ Μπάουμ, Μπούρχαρντ Χιρς, και μεμονωμένοι δήμοι, όπως π.χ. ο δήμος του Φράιμπουργκ, της Λυβέκης και του Έσεν, που αναγκάστηκαν με δικαστική απόφαση να λάβουν μέρος στην απογραφή.

Κατά της υπογραφής συγκεντρώθηκαν τότε (1987) 600.000 υπογραφές πολιτών που δήλωναν δημόσια ότι δεν θα συμπληρώσουν τα έντυπα της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας.

Σήμερα η κίνηση κατά της απογραφής συγκέντρωσε μόλις 13.000 υπογραφές, ενώ με δικαστική απόφαση αποκλείστηκε η προσφυγή στο ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο.

Οι στατιστικολόγοι προσπαθούν να αμβλύνουν τις εντυπώσεις του φακελώματος, παραπέμποντας στα ελλιπή στοιχεία και τις ανακρίβειες που σημειώνονται στις τράπεζες δεδομένων.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας (Destatis) Ρόντεριχ Έγκελερ υπογραμμίζει ότι η απογραφή συνιστά «θεμελιώδη βάση για τις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις, τόσο σε επίπεδο ομοσπονδίας, όσο και επίπεδο κρατιδίων και τοπικής αυτοδιοίκησης. Π.χ. σύμφωνα με τον αριθμό των κατοίκων κάθε κρατιδίου και κάθε δήμου ρυθμίστηκε το ύψος των εισφορών προς την ομοσπονδία, αλλά και οι επιχορηγήσεις της γερμανικής κυβέρνησης προς τα κρατίδια και την τοπική αυτοδιοίκηση.»

Αυτή τη φορά δεν θα γίνει απογραφή από πόρτα σε πόρτα, όπως το 1987, αλλά σε τυχαίο δείγμα 8 εκατομμυρίων πολιτών από 80.000 υπαλλήλους της στατιστικής υπηρεσίας. Τα στοιχεία των υπολοίπων πολιτών ‘θα συλλεχθούν’ από τις στατιστικές των δήμων και των κοινοτήτων. Επίσης αυτή τη φορά όποιος δεν συμπληρώσει το έντυπο, πληρώνει πρόστιμο.

Οι πολέμιοι της απογραφής επισημαίνουν ότι το πρόστιμο είναι απαράδεκτο διότι μπορεί να οδηγήσει σε «συνειδητή παραποίηση στοιχείων», υποστηρίζει ο νομικός και βετεράνος πολιτικός Μπούρχαρντ Χιρς από το FDP.

Ο Πέτερ Σάαρ, εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για τα ευαίσθητα προσωπικά στοιχεία, χαρακτηρίζει απαγορευτική την καταγραφή του θρησκεύματος (μέχρι σήμερα μόνον στο ναζιστικό καθεστώς ήταν υποχρεωτική η δήλωση θρησκεύματος) και διερωτάται γιατί δεν επαρκούν οι καταστάσεις των δήμων και κοινοτήτων για την απογραφή. Παράλληλα επικρίνει την επέκταση της απογραφής σε ψυχιατρεία, φυλακές, γηροκομεία και φοιτητικές εστίες, επειδή είναι γνωστό ότι τα στοιχεία αυτά είναι ελάχιστα αξιόπιστα.

Τέλος ο εκπρόσωπος της κίνησης κατά της απογραφής Μίχαελ Έμπελινγκ βρίσκει απαράδεκτο το γεγονός ότι ο νόμος δεν εγγυάται την ανωνυμία: «Τα ευαίσθητα προσωπικά στοιχεία αποθηκεύονται σε τράπεζες δεδομένων και η διαδικασία ανώνυμης αποθήκευσης, δηλαδή το σβήσιμο των ευαίσθητων προσωπικών στοιχείων, γίνεται μετά από τέσσερα χρόνια. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις μάλιστα ενδέχεται η διαδικασία ανώνυμης αποθήκευσης να γίνει μετά από 6 χρόνια, δηλαδή το 2017.»

Η ΕΕ, η γερμανική κυβέρνηση και το Συνταγματικό Δικαστήριο επιμένουν: οι Γερμανοί πρέπει να συνηθίσουν τις απογραφές, διότι από δω και πέρα θα γίνονται κάθε 10 χρόνια, όπως ορίζει το ανάλογο νομικό πλαίσιο της Ένωσης.