Απομονώθηκε το Ιράν – πόσο θα κρατήσει η ενιαία γραμμή;

Η απόφαση των πέντε μονίμων μελών του ΣΑ και της Γερμανίας να φέρουν στο ΣΑ το ατομικό πρόγραμμα του Ιράν κυριαρχεί σήμερα σε όλες τις γερμανικές εφημερίδες.

«Αποφασισμένοι κατά του Ιράν» τιτλοφορεί το σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung και τονίζει: «Ύψιστο καθήκον στην περίπτωση του Ιράν παραμένει: η αποφασιστικότητα στην ΕΕ, με τους Αμερικανούς, με τους Ρώσους και με τους Κινέζους. Δεν είναι εύκολο, απαιτεί υπομονή και διπλωματική μαεστρία. Όμως τα μικρά βήματα μπορούν να μεταπείσουν το Ιράν και συνιστούν το πιο φρόνιμο όπλο εναντίον του.»

«Η αντίδραση της Τεχεράνης αποδεικνύει ότι η απόφαση για προσφυγή στο ΣΑ του ΟΗΕ αποτελεί σωστή επιλογή» επισημαίνει η Frankfurter Rundschau. «Σε αυτή τη διαδικασία οφείλουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί να εκτιμήσουν όμως δεόντως τον ρόλο της Ρωσίας, γιατί μόνον εκείνη μπορεί να παίξει τον ρόλο του διαμεσολαβητή, λόγω των ειδικών σχέσεών της με το Ιράν.»

«Απομονώθηκε επιτυχώς το Ιράν – ένεση αυτοπεποίθησης στη Γερμανία. Πόσο θα κρατήσει όμως η ενιαία γραμμή;» σχολιάζει η Berliner Zeitung και καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση πρέπει οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί να βγάλουν από μυαλό τους οποιεσδήποτε κυρώσεις έναντι του Ιράν, όσο τις απορρίπτουν κατηγορηματικά η Ρωσία και η Κίνα. Το Ιράν είναι μεγάλη χώρα, ισχυρή και ιδιαίτερα σημαντική στην περιοχή της Μέσης Ανατολής για να επιτρέψει οποιαδήποτε προσπάθεια εκφοβισμού και υποβιβασμού του.»

Η υπερευαίσθητη αντίδραση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Δανία και πολλών μουσουλμανικών να φοράει αντί τουρμπάν μια βόμβα προκάλεσε και στη Γερμανία δημόσια συζήτηση. «Όταν η ελευθερία της γνώμης κοστίζει ακριβά» σχολιάζει η Tageszeitung υπονοώντας το οικονομικό κόστος από το σαμποτάζ αραβικών χωρών κατά των προϊόντων της Δανίας και υπογραμμίζει: «Παρά την επίσημη συγνώμη ηγετικό στέλεχος της μουσουλμανικής κοινότητας της Δανίας δήλωσε ότι πρέπει στο εξής να υπάρξουν εγγυήσεις ώστε να μην επαναληφθούν τέτοιες βλασφημίες. Κάτι τέτοιο ασφαλώς δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να εκπληρωθεί, διότι έτσι θα επιτρέπαμε στους ιμάμηδες, στους παπάδες και τους ραβίνους να καθορίζουν τι πρέπει να ακούμε, να βλέπουμε και να διαβάζουμε. Το κόστος του σαμποτάζ ήταν σημαντική οικονομική ζημιά, αλλά ως εδώ και μη παρέκει. Η ελευθερία της γνώμης είναι πεμπτουσία της δυτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.»