Απονεμήθηκαν τα Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

Ο 73χρονος Κεν Λόουτς ανήκει στους παλαίμαχους πλέον του πολιτικού κινηματογράφου. Στα φιλμ του στιγματίζει τον ιμπεριαλισμό, μιλά για την εκμετάλλευση, την καταπίεση και την κοινωνική αδικία. Οι ήρωές του έχουν ταπεινή καταγωγή, προέρχονται κατά κανόνα από τα χαμηλά εργατικά στρώματα. Το ίδιο και στο τελευταίο του έργο "Looking for Eric". Ο Έρικ είναι ένας ταχυδρομικός υπάλληλος του Μάντσεστερ που δεν ελέγχει πλέον τη ζωή του. Έχει ένα είδωλο, τον ποδοσφαιριστή Έρικ Καντονά, και αυτός ακριβώς παρεμβαίνει για να τον βοηθήσει. Η κοινωνική του σάτιρα έχει γυριστεί εξολοκλήρου στο Μάντσεστερ και δεν προβληματίζει μόνον, αλλά βγάζει και γέλιο. "Είχαμε γυρίσει μερικά σοβαρά έργα και ο σεναριογράφος Paul Laverty και η παραγωγός ήθελαν τώρα να κάνουμε ένα φιλμ που κάποιες στιγμές θα έβγαζε και γέλιο. Ελπίζουμε ότι κάναμε ένα έξυπνο φιλμ που φέρνει γέλιο στους θεατές, αλλά βεβαίως έχει και έναν κοινωνικό πυρήνα", λέει ο κ. Λόουτς.

Οι σκοτεινές πλευρές της παγκοσμιοποίησης

Ο Κεν Λόουτς γεννήθηκε το 1936, είναι γιός ενός εργάτη εργοστασίου και μιας μοδίστρας, έκανε τις πρώτες του μεγάλες επιτυχίες στις αρχές της δεκαετίας του 70 με φιλμ όπως "Family Life". Στη συνέχεια για μεγάλο διάστημα εργάστηκε αποκλειστικά για την τηλεόραση. Το 1991 επέστρεψε όμως στον κινηματογράφο και απέσπασε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Κινηματογράφου με το φιλμ "Riff-Raff". Μπορεί ο Κεν Λόουτς να είναι δεδηλωμένος τροτσκιστής, αλλά τα έργα του είναι ισορροπημένα, δεν είναι καθόλου προπαγανδιστικά. Δείχνει όμως τις σκοτεινές πλευρές ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου, όπου ο άνθρωπος μετράει όλο και λιγότερο. "Τις τελευταίες δύο δεκαετίες ο κόσμος της εργασίας έχει αλλάξει πάρα πολύ. Παραδοσιακά μπορούσε κανείς να μάθει ένα επάγγελμα, το οποίο του αρκούσε για όλη του τη ζωή. Η ασφάλεια απασχόλησης ήταν πάντα ένα σημαντικό θέμα για τους εργαζόμενους και στις διαπραγματεύσεις των συνδικάτων. Αυτό έχει εξαλειφθεί. Σίγουρη δουλειά και γνώσεις για μια ζωή, δυστυχώς, δεν υπάρχουν πλέον, όπως μερικοί πιστεύουν".

Σπάνιο το αίσιο τέλος

Τα έργα του Κεν Λοουτς διαδραματίζονται κατά κανόνα στο παρόν. Σπάνια επεξεργάζεται ιστορικό υλικό. Το έκανε πριν από τρία χρόνια. Με το δράμα "The Wind that shakes the Barley" είχε πάρει το "Χρυσό φοίνικα" στις Κάννες. Το θέμα του ήταν η θανάσιμη αντιπαράθεση δύο αδερφών στον αγώνα ανεξαρτησίας της Ιρλανδίας τη δεκαετία του 1920. Κυρίως στη Γαλλία και την Ιταλία, όπου τα αριστερά συνδικάτα είναι παραδοσιακά ισχυρά, ο Κεν Λόουτς είναι δημοφιλής. Στη Γερμανία επιτυχία είχε μόνο το έργο του "Just a Kiss" του 2004 με πρωταγωνιστές ένα μουσουλμάνο και μία καθολική που ερωτεύονται. Το έργο έχει μάλιστα και αίσιο τέλος, κάτι σπάνιο για τον Κεν Λόουτς.

Jörg Taszman / Γιώργος Παππάς

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου