Από την ευφορία της επανάστασης στην απογοήτευση

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 6 μήνες από την άτακτη φυγή του προέδρου Μπεν Αλι από την Τυνησία. Αναγκάστηκε να το κάνει υπό την πίεση των διαδηλωτών. Ήταν η «επανάσταση των γιασεμιών», που μεταλαμπαδεύτηκε και σε άλλες χώρες της Β. Αφρικής. Τι έμεινε στη χώρα από την Αραβική Άνοιξη; Πού πήγε όλη αυτή η ευφορία; Η οικονομία έχει καταρρεύσει και οι πολιτικοί ερίζουν για τη διαδικασία που θα οδηγήσει στις εκλογές του ερχόμενου Οκτωβρίου. Ο δρόμος σε ένα νέο δημοκρατικό μέλλον είναι ακόμη μακρύς.

Οι ίδιοι οι Τυνήσιοι πιστεύουν ότι η κρίση συνεχίζεται και ότι η επανάσταση οδηγήθηκε σε αποτυχία μια και η αστυνομία δείχνει και πάλι τα δόντια της, η βία έχει επιστρέψει, όπως και η δικτατορία. Η απογοήτευση είναι μεγάλη. Και δεν βοηθά ότι ο έκπτωτος πρόεδρος με τη γυναίκα του λογοδοτούν στη δικαιοσύνη αντιμετωπίζοντας κατηγορίες, όπως ξέπλυμα μαύρου χρήματος, βασανιστήρια και δολοφονίες, ότι πρωτόδικα ο πρώην πρόεδρος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης πολλών χρόνων και καταβολή υψηλών προστίμων. Όλα αυτά βέβαια σε απόσταση ασφάλειας, ο Μπεν Αλί και η γυναίκα του βρίσκονται στην χρυσή εξορία της Σ. Αραβίας.

Από την άλλη πλευρά κάτι έχει γίνει στην Τυνησία αυτό το διάστημα. Το πανίσχυρο κόμμα του διαλύθηκε, όπως και η μυστική αστυνομία. Τα ΜΜΕ είναι ελεύθερα, η ελευθερία έκφρασης έχει καθιερωθεί. Στην διοίκηση έχουν κάνει την εμφάνισή τους νέα πρόσωπα, όμως οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται με την επιθυμητή ταχύτητα.

«Πρόκληση για την κυβέρνηση είναι οι υψηλές προσδοκίες, αλλά και η ανυπομονησία», λέει ο υπουργός Οικονομικών Τζαλούλ Αγιέντ. «Η επανάσταση στην Τυνησία δεν οδηγείται από κόμματα, είναι αυθόρμητη και χωρίς καθοδήγηση. Οι νέοι Τυνήσιοι την έχουν ανακηρύξει σε δική τους επανάσταση. Πολλοί από αυτούς είναι άνεργοι. Όμως, αν οι άνθρωποι δεν αισθανθούν ότι η ζωή τους καλυτερεύει χάρη στην επανάσταση, τότε κινδυνεύει η δημοκρατική διαδικασία.

Όμως κανείς δεν νοιώθει καλύτερα από τότε που έφυγε ο Μπεν Αλί από τη χώρα, το αντίθετο μάλιστα. Ο τουρισμός ως ένας από τους πυλώνες της οικονομίας έχει μειωθεί αισθητά, οι παραλίες και τα ξενοδοχεία είναι άδεια, οι εργαζόμενοι εκεί απολύθηκαν, η χώρα βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Πολλοί φοβούνται ότι θα επανέλθουν τα στελέχη του παλαιού καθεστώτος, θα πληρώσουν για να προκαλέσουν αναταραχή, και ότι θα εμποδίσουν τις μεταρρυθμίσεις. Κανείς δεν ξέρει ποιοι βρίσκονται πίσω από τα 60 νέα κόμματα που συστάθηκαν από τον Ιανουάριο, και πολλοί φοβούνται μήπως οι ισλαμιστές, που βρίσκονταν σε καθεστώς απαγόρευσης επί Μπεν Αλί, εκμεταλλευτούν τη στιγμή. Οι εκλογές για τη νέα βουλή θα γίνουν έπειτα από πολλές παλινωδίες τέλη Οκτωβρίου. Ακόμη κι αν διεξαχθούν με επιτυχία, θα είναι μόνο μία από τις πύλες που θα πρέπει να περάσει η χώρα. Ο δρόμος συνεχίζεται, ο δύσκολος δρόμος προς τη δημοκρατία…