Για Όσκαρ ξένης ταινίας προτάθηκε η «Σοφί Σολ»

Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι αφιερωμένο στην ανάκριση, στην οποία υποβλήθηκε η Σοφί Σολ από την Γκεστάπο. Στην αρχή η νεαρή φοιτήτρια που μοίραζε αντιναζιστικές προκηρύξεις στο πανεπιστήμιο του Μονάχου αρνείται τα πάντα. Στη συνέχεια παραδέχεται όλες τις ενέργειες για τις οποίες την κατηγορεί ο ανακριτής της, αναλαμβάνοντας εξολοκλήρου την ευθύνη. Ο ψυχολογικός πόλεμος που υφίσταται από τον ανακριτή της Ρόμπερτ Μορ ενισχύει τις πεποιθήσεις της. Η Σόφι Σολ απορρίπτει την αυθαιρεσία του ναζιστικού καθεστώτος μέσα από τους διαλόγους με τον εκπρόσωπο του Ράιχ:

- Που θα στηριχτούμε εάν όχι στους νόμους, ανεξάρτητα από το ποιος τους έκανε, λέει ο ανακριτής.

- Στη συνείδησή σας, απαντά η Σοφί Σολ.

- Μα τι είναι αυτά που λέτε. Εδώ είναι ο νόμος και εκεί οι άνθρωποι και εγώ ως διώκτης του εγκλήματος έχω την αποστολή να διαπιστώσω εάν ταυτίζονται αυτά τα δύο. Και εάν δεν ταυτίζονται πρέπει να βρω τα σάπια σημεία.

- Οι νόμοι αλλάζουν, η συνείδηση όχι, απαντά η φοιτήτρια για να εισπράξει την απάντηση σε είδος ρητορικού ερωτήματος του υπηρέτη του καθεστώτος:

- Που θα οδηγηθούμε εάν ο καθένας αποφασίζει τι είναι σωστό ή λάθος με γνώμονα τη συνείδησή του; Ακόμη και εάν καταφέρετε να διαπράξετε το έγκλημά σας και ανατρέψετε τον Φίρερ, θα οδηγούσατε τα πάντα στο χάος, αποφαίνεται ο ανακριτής.

Η Σοφί Σολ αγωνίζεται με τον λόγο της ενάντια στη ναζιστική δικτατορία. Ακόμη και στην δίκη παρωδία υπερασπίζεται την ελευθερία της γνώμης και τη Δημοκρατία. Θα καταδικαστεί σε θάνατο και θα εκτελεστεί.

Το έργο είναι ένας ύμνος στο πολιτικό θάρρος. Και η 26χρονη Γιούλια Γεντς που υποδύεται τη Σοφί Σολ, δίνει στο θρυλικό πλέον αυτό πρόσωπο ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Η ίδια θα πει:

«Πρόκειται για έναν ριζοσπαστισμό που αρχίζει από τη σκέψη και την έκφραση για να οδηγηθεί στη δράση. Ξαφνικά η Σολ βρίσκεται σε μια κατάσταση, όπου θα θέσει στον εαυτό της το ερώτημα: να κάνω ένα ακόμη βήμα μπροστά ή να γυρίσω πίσω; Αποφασίζει να συνεχίσει την πορεία της. Όμως δείχνουμε και την αδυναμία της. Παρουσιάζουμε στιγμές όπου η αγωνίστρια κλαίει. Την δείχνουμε να αγωνιά για την τύχη της άρρωστης μητέρας της. Θέλαμε να δείξουμε αυτή την εσωτερική πάλη, την ανθρώπινη διάσταση και όχι τον υπεράνθρωπο, εξηγεί η πρωταγωνίστρια».

Πρόκειται για μια δυνατή ταινία χωρίς άξιον, αλλά με ισχυρό διάλογο, που δεν ξεφεύγει από το ιστορικό ντοκουμέντο. Η «Σοφί Σολ» είναι κάτι περισσότερο από μια ακόμη αντιναζιστική ταινία.