Δει δη μεταρρυθμίσεων

O Λυκ Ερίκ Κριέφ βρίσκεται καθοδόν προς την επιχείρησή του, στην πόλη Ντεμινί, στην ανατολική Γαλλία. Είναι απογοητευμένος, γιατί οι δουλειές δεν πάνε καλά, χωρίς να βλέπει καλύτερη προοπτική για το μέλλον. «Είμαστε ανήσυχοι», λέει, «γιατί οι παραγγελίες είναι λιγότερες, γιατί υπάρχουν εντάσεις με τους εργαζόμενους που ζητούν αυξήσεις, τις οποίες δεν μπορούμε να δώσουμε, και είμαστε ανήσυχοι γιατί οι επιλογές της κυβέρνησης δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των επιχειρηματιών».

«Μεγάλο εργασιακό κόστος»

Πέρυσι η εταιρεία του «Bourgogne Techni Plast», που κατασκευάζει πολύ ανθεκτικά πλαστικά σερβίτσια και πάγκους πωλήσεων έκανε τζίρο της τάξης των 2,8 εκατ. ευρώ. Για να ανταποκριθεί στη ζήτηση χρειάστηκε διπλό αριθμό προσωπικού και χρησιμοποίησε εργαζόμενους με συμβόλαιο ορισμένου χρόνου και εργατικά χέρια που θα μπορούσε στη συνέχεια να διώξει. Μόνιμο προσωπικό δεν θέλει να προσλάβει.

«Το κόστος εργασίας στη Γαλλία είναι 12% υψηλότερο από όσο στη Γερμανία», λέει ο γάλλος επιχειρηματίας. «Έχουμε το μεγαλύτερο εργασιακό κόστος στην Ευρώπη, αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο έχει να κάνει με τις δυσκολίες στον τομέα των απολύσεων, όταν δεν υπάρχουν παραγγελίες. Στη Γαλλία είναι σχεδόν αδύνατο να απολύσεις έναν εργαζόμενο».

Επί του θέματος ο πρόεδρος Ολάντ εξήγγειλε μια νέα στρατηγική ενίσχυσης της γαλλικής βιομηχανίας, η οποία τα περασμένα 10 χρόνια έχασε 750.000 θέσεις εργασίας και την ανταγωνιστικότητά της. Υποσχέθηκε μια νέα «βιομηχανική επανάσταση» με 34 στόχους αιχμής για σημαντικούς τομείς της βιομηχανίας, όπως την αυτοκινητοβιομηχανία και τις νέες τεχνολογίες, τη στήριξη της καινοτομίας για την επιστροφή της γαλλικής οικονομίας στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας οικονομίας.

«Πρώτα απεργία, μετά διάλογος»

Όμως υπολογίζει χωρίς το ξενοδόχο, τα συνδικάτα εν προκειμένω, που θεωρούν τους επιχειρηματίες ως καπιταλιστές που πίνουν το αίμα της εργατικής τάξης.
«Νομίζω ότι ορισμένοι επιχειρηματίες θα μπορούσαν να γίνουν σύγχρονοι σκλάβοι εργασίας», υποστηρίζει ένας εργαζόμενος, «θα μπορούσαν να μας επιβάλουν να δουλεύαμε 15 ή και 18 ώρες την ημέρα υπό συνθήκες μεγάλης πίεσης και να μας έδιναν μεροκάματα πείνας».

Τέτοιες απόψεις κάνουν τον Λυκ Ερίκ Κριέφ να βγαίνει από τα ρούχα του. Παρόλα αυτά προσπαθεί να δημιουργήσει καλό κλίμα διαλόγου με τους εργαζόμενούς τους. Στη Γαλλία συνηθίζεται να γίνεται πρώτα απεργία και μετά διαπραγματεύσεις. Θα πρέπει να γίνεται το αντίθετο, όπως στη Γερμανία, πρώτα διάλογος, μετά εφαρμογή του μέτρου». Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο γάλλος πρόεδρος πρότεινε ένα «σύμφωνο ευθύνης» προς τους επιχειρηματίες. Χωρίς να πει περισσότερες λεπτομέρειες ο στόχος του είναι να μειωθούν το κόστος εργασίας και οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις με αντίτιμο τις αυξήσεις στον τομέα προσλήψεων. Αν η ιδέα αποδώσει, θα φανεί στην πράξη.

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη