«Δεν είναι διάταξη για μάνατζερ, αλλά γενική αρχή του γερμανικού δικαίου»
30 Ιουλίου 2008
«Όταν το πρώην ηγετικό επιτελείο του φον Πίρερ, του μίστερ Siemens, πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του, τότε η δημόσια αντιπαράθεση για τις αμοιβές των μεγαλομάνατζερ προσλαμβάνει άλλες διαστάσεις» υπογραμμίζει η Frankfurter Rundschau με αφορμή την απόφαση της Siemens να πάει στα δικαστήρια σύσσωμη την πρώην διοίκησή της:
«Αφού σκανδαλισθήκαμε όλοι με τις υπέρογκες αμοιβές των μεγαλομάνατζερ ήρθε ο καιρός να διερευνήσουμε με κριτική ματιά ποιες επιδόσεις πρέπει να αναμένει κανείς με τέτοιες αμοιβές.
Φαίνεται ότι η περίπτωση της Siemens συνιστά πια δικαστικό προηγούμενο και θα αλλάξει την κουλτούρα της ηγεσίας των επιχειρήσεων στη Γερμανία.
Ασφαλώς δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για μια πλήρη νίκη, διότι δυστυχώς ο όμιλος Siemens κινείται με γνώμονα το συμφέρον των μετόχων.»
«Στο εποπτικό συμβούλιο της Siemens δεν έμενε τίποτε άλλο από το να σύρει στα δικαστήρια το πρώην ΔΣ, διότι διαφορετικά θα καθίστατο η ίδια η εταιρεία υπόχρεη καταβολής αποζημίωσης» σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου:
«Η απόφαση της Siemens κατά των μελών του πρώην ΔΣ δεν εκφράζει επομένως φθόνο, εκδίκηση ή αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, αλλά αντικατοπτρίζει απλώς την ισχύουσα νομοθεσία.
Σύμφωνα με την οποία όποιος προκαλεί παράνομα ζημία, αυτός οφείλει να πληρώσει.
Δεν πρόκειται δηλαδή για ειδική διάταξη που αφορά τους μάνατζερ, αλλά για γενική αρχή του γερμανικού δικαίου.»
Συλλογικός παραλογισμός ή μηδαμινές πρόοδοι;
«Η αποτυχία των συνομιλιών για το παγκόσμιο εμπόριο στη Γενεύη συνιστά απογοήτευση μόνον για όσους θεωρούσαν αυτές τις διαπραγματεύσεις ως τις σημαντικότερες του αιώνα μας» παρατηρεί η βρετανική εφημερίδα The Independent για τη διακοπή των συνομιλιών για το παγκόσμιο εμπόριο:
«Και όμως στη Γενεύη σημειώθηκε πρόοδος, εάν δούμε τη συνάντηση από την οπτική γωνία των συμβιβασμών που πρότειναν οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
Οφείλουμε να το θυμηθούμε: πρόκειται για την προστασία των μη σταθερών και ασθενών οικονομικά χωρών.
Οι πλούσιες και ραγδαία αναπτυσσόμενες χώρες μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους για τα υπόλοιπα.»
«Πρόκειται για συλλογικό παραλογισμό» γράφει η ελβετική Neue Zürcher Zeitung:
«Ο αναζωπυρωθείς παγκοσμίως προστατευτισμός φαίνεται ότι δεν μπορεί να χαλιναγωγηθεί.
Ενδέχεται η προωθούμενη φιλελευθεροποίηση με τον κύκλο της Ντόχα να μην πρόσφερε όντως πολλά στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά τουλάχιστον θα ίσχυαν συγκεκριμένες υποχρεώσεις, οι οποίες δεν θα άφηναν τόσα πολλά περιθώρια στους πολιτικούς για την προώθηση της αμφιλεγόμενης πρακτικής τους με μοναδικό στόχο την προστασία της οικονομίας της χώρας τους.»
«Η αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και του δίδυμου Κίνα – Ινδία σταμάτησε το ρολόι των διαπραγματεύσεων» σημειώνει τέλος η ιταλική La Stampa:
«Ενώ το Πεκίνο και το Νέο Δελχί αναδείχθηκαν σε οικονομικές αυτοκρατορίες οι ΗΠΑ έχασαν σιγά – σιγά την λάμψη τους.
Ο συσχετισμός δυνάμεων άλλαξε, μετατοπίστηκε».