Διακήρυξη του Βερολίνου

Οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική πολιτική, η προστασία του περιβάλλοντος και τα θεμελιώδη δικαιώματα του Ευρωπαίου πολίτη ήταν οι βασικοί άξονες της συζήτησης, με συνεχή υπενθύμιση βεβαίως των μεγάλων επιτευγμάτων τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Το πρόβλημα είναι όμως ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία μεγάλη ''επιτυχία'' της Ευρώπης. Όπου ''επιτυχία'' για την κοινοτική μέθοδο του Ζαν Μονέ και άλλων οραματιστών της ευρωπαϊκής ενοποίησης, θα ήταν οποιοσδήποτε μεγάλος και κυρίως κοινός στόχος, που θα μπορούσε να εμπνεύσει κοινό ενθουσιασμό για τη διακήρυξή του και, κυρίως, κοινές προσπάθειες για την επίτευξή του.

Το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα ήταν η τελευταία τέτοια ''επιτυχία''. Μόνο που, πρώτον, από τότε έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια και, δεύτερον, κάποιοι αμφισβητούν εάν επρόκειτο πράγματι για επιτυχία.

Αναζητείται λοιπόν ο επόμενος κοινός στόχος για να διακηρυχθεί στη Δήλωση του Βερολίνου. Θα είναι το ''ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο'' ; Θα είναι η προστασία του περιβάλλοντος ; Πάντως κάτι πρέπει να είναι.

Γιατί το να μιλάς σε νέους ανθρώπους για τα νοσταλγικά επιτεύγματα του παρελθόντος είναι εξίσου εκνευριστικό με το να μιλάς σε υπεραιωνόβιους για τις λαμπρές προοπτικές του μέλλοντος.

Στρασβούργο, Γιάννης Παπαδημητρίου.