Διαμαρτυρίες πολιτών για το νέο τζαμί στο Βερολίνο

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα σε πολλές πόλεις υπάρχουν και ορθόδοξοι ναοί ή ακόμη και ινδουϊστικά τεμένη, αν και τόσο οι ορθόδοξοι, όσο και οι ινδουιστές είναι πολύ λιγότεροι από τους μουσουλμάνους. Ειδικά στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, που έχει τους περισσότερους ξένους, υπάρχουν ναοί για όλες τις αναγνωρισμένες θρησκευτικές κοινότητες, ακόμη και για την ‘Θρησκευτική Κοινότητα των Ανθρωποσοφιστών’. Ενώ το γερμανικό σύνταγμα εγγυάται την οικοδόμηση ενός ναού οποιασδήποτε θρησκείας ή τη μετατροπή ενός χώρου σε ναό, η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου εξαρτάται κυρίως από τις οικονομικές δυνατότητες της κάθε θρησκευτικής κοινότητας.

Το χτίσιμο τζαμιού όμως τα τελευταία πέντε χρόνια άρχισε να προκαλεί τις αντιδράσεις των Γερμανών και δυστυχώς και των μη μουσουλμάνων ξένων. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά από το Μόναχο, την Κολωνία, το Τρόισντορφ, αλλά η πιο χαρακτηριστική περίπτωση αφορά το Βερολίνο: πρόκειται για το τζαμί που θέλει να χτίσει η μουσουλμανική κοινότητα των Αχμαντίγια, ενός μεταρρυθμιστικού ρεύματος στους κόλπους του σουνιτικού Ισλάμ που σε πολλές μουσουλμανικές χώρες, όπως το Πακιστάν, διώκεται. Το περίεργο είναι ότι λίγοι γνωρίζουν τί είναι η κοινότητα Αχμαντίγια, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία της συνοικίας Πάνκοβ του Βερολίνου, στο πρώην ανατολικό κομμάτι της γερμανικής πρωτεύουσας, τάσσεται κατά της κατασκευής του, διότι δήθεν θα γίνει επίκεντρο επιθέσεων ή συγκέντρωσης φανατικών ισλαμιστών.

Ο ιμάμης της κοινότητας των Αχμαντίγια στο Βερολίνο Αβδούλ Μπασίτ Ταρίκ παρά την σθεναρή αντίσταση των κατοίκων της συνοικίας εμμένει να χτιστεί εκεί το τζαμί, διότι δεν έχουν άλλη επιλογή «επενδύσαμε εδώ τόσο πολλά χρήματα, χρόνο και ενέργεια που δεν μπορούμε να αρχίσουμε από την αρχή» υποστηρίζει και αναρωτιέται επίσης, εάν η κοινότητά του βρει άλλο οικόπεδο ή χώρο «ποιός μας εγγυάται ότι και εκεί δεν θα έχουμε τα ίδια τραβήγματα; Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος γενικά έχει μια φρικτή εικόνα για το Ισλάμ. Όλοι φοβούνται τους ισλαμιστές, φοβούνται τρομοκρατικές επιθέσεις από μουσουλμάνους.»

Οι κάτοικοι της συνοικίας, που ίδρυσαν πρωτοβουλία πολιτών με στόχο την αποτροπή της κατασκευής του τζαμιού, προσπάθησαν να προκαλέσουν με τη συλλογή υπογραφών ‘ειδικό δημοψήφισμα’ στο δήμο του Βερολίνου και να αποκλείσουν έτσι την ίδρυσή του. Τίποτε δεν κατόρθωσαν μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται, διότι για ένα τέτοιο δημοψήφισμα απαιτείται μεγάλη πλειοψηφία, την οποία δεν μπορούν να συγκεντρώσουν, αλλά επιπλέον διότι, τόσο η άδεια ανοικοδόμησης του τζαμιού, όσο και ο απαιτούμενος φόρος έχουν τακτοποιηθεί με την συναίνεση της τοπικής βουλής του Βερολίνου και δεν μένει παρά η έναρξη των εργασιών ανοικοδόμησης του τζαμιού.

Το παράδοξο στην περίπτωση αυτή είναι ότι οι ανατολικογερμανοί έχουν άγνοια σε θρησκευτικά ζητήματα, δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει μουσουλμανική κοινότητα, πόσο μάλλον η ιδιόρρυθμη κοινότητα των Αχμαντίγια. Στο συγκεκριμένο προάστιο του Βερολίνου όμως ζουν αποκλειστικά Γερμανοί, με ομοιογενή ανατολικογερμανική νοοτροπία, οι οποίοι μπροστά τους έχουν μόνον τηλεοπτικές εικόνες και όχι συγκεκριμένους ανθρώπους και ομάδες. Κάπως έτσι φαίνεται να αντιλαμβάνεται την κατάσταση και ο επικεφαλής της πρωτοβουλίας για τη ματαίωση της ίδρυσης τζαμιού Γιοάχιμ Σβίτλικ που επαναλαμβάνει μονότονα: «Βλέπουμε καθημερινά τί γίνεται στο Ιράκ, όπου σουνίτες πολεμούν κατά των σιιτών. Στη συνοικία Neu Köln του Βερολίνου ζουν κυρίως σιίτες και έχουν το τζαμί τους, εάν η κοινότητα των Αχμαντίγια αυξηθεί και οι σιίτες την αντιμετωπίσουν ως κίνδυνο, τί θα κάνουμε; Τέτοιες βίαιες αντιπαραθέσεις δεν θέλουμε στην πόρτα μας.»

Ο δήμαρχος του Βερολίνου Κλάους Βοβεράιτ και οι αρχές του δήμου δήλωσαν ξεκάθαρα ότι δεν θέλουν και δεν θα επιτρέψουν να δημιουργηθούν στο Βερολίνο απαγορευμένες ζώνες για τους ξένους. Πάντως αυτή η αντιπαράθεση δημιούργησε στους κατοίκους της συνοικίας την ανάγκη ενημέρωσης. Δεκάδες αγανακτισμένων πολιτών έσπευσαν να ενημερωθούν για το Ισλάμ και τη συγκεκριμένη κοινότητα, ορισμένοι μάλιστα άρχισαν να αμφιβάλλουν και για την ορθότητα των κινητοποιήσεών τους.