Διαπραγματεύσεις ή κυρώσεις;
5 Δεκεμβρίου 2007
«Εάν όντως η Τεχεράνη δεν διαθέτει στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα, τότε συρρικνώνεται τουλάχιστον προσωρινά ο κίνδυνος ενός στρατιωτικού πλήγματος και δεύτερον, αυτό σημαίνει ότι είναι εφικτές οι διαπραγματεύσεις» γράφει σήμερα η γαλλική εφημερίδα Le Figaro και επισημαίνει: «εάν είναι εφικτές οι διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα, τότε είναι εφικτές και οι διαπραγματεύσεις με το Ιράκ.» «Όμως η Τεχεράνη οφείλει τώρα να αποδεχθεί αυτό το άνοιγμα της Ουάσιγκτον.»
Άμεση συνέπεια της έκθεσης των μυστικών υπηρεσιών οι διμερείς διαπραγματεύσεις
«Ο πρόεδρος Μπους συνεχίζει την επιθετική ρητορική του έναντι του Ιράν, παρά την έκθεση των μυστικών του υπηρεσιών» παρατηρεί η ιταλική Corriere della Sera και συμπληρώνει: «στην προσπάθειά του να ανατρέψει τα πορίσματα των μυστικών υπηρεσιών προς ίδιον όφελος φαίνεται να περνάει στην άμυνα, διότι εάν αφαιρέσεις τα λεγόμενά του από το ρητορικό τους περιτύλιγμα, τότε όντως η πλέον οφθαλμοφανής και άμεση συνέπεια του ντοκουμέντου των μυστικών υπηρεσιών είναι η τελεσίδικη ενίσχυση της προοπτικής των διαπραγματεύσεων.»
«Όσο αλγεινή εντύπωση και αν μας προκαλεί η νέα έκθεση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σε σχέση με τις παλαιότερες εκτιμήσεις τους, τόσο πολύτιμη είναι» σχολιάζουν οι βρετανικοί The Times: «πρώτον, διότι καταρρίπτουν το επιχείρημα πως ο Λευκός Οίκος ασκεί πιέσεις στις μυστικές υπηρεσίες για να εναρμονίζουν τις εκθέσεις τους με την τακτική του, δεύτερον, η έκθεση προστατεύει τους πολιτικούς από μελλοντικούς ισχυρισμούς ότι όπως στην περίπτωση του Ιράκ, έτσι και τώρα στηρίζονται σε εσφαλμένες εκτιμήσεις. Και τρίτον, δυναμιτίζει τους ισχυρισμούς των σκληροπυρηνικών στο Ιράν πως η Δύση έτσι ή αλλιώς προσανατολίζεται σε ένα στρατιωτικό πλήγμα.»
«Αυτή η στροφή είναι μοναδική» αποφαίνεται η ισπανική εφημερίδα El Pais «αλλά σε κάθε περίπτωση χαιρετίζουμε το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον δεν έχει επιχειρήματα για έναν νέο, επικίνδυνο πόλεμο.»
«Εάν έχουν δίκιο αυτή τη φορά οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, τότε συνεπάγεται ότι πρώτον η κυβέρνηση των μουλάδων δρα πιο ορθολογικά, από ό,τι μας αφήνει να υποθέσουμε η ιδεολογία της. Αντιδρά δηλαδή σε εξωτερικές πιέσεις» σημειώνει η αυστριακή εφημερίδα Die Presse και συνεχίζει: «δεύτερον, συνέπεια του πρώτου, θα είναι ολέθριο λάθος, εάν την αφήσουμε τώρα στην ησυχία της. Εάν οι πιέσεις γίνουν πιο ελαστικές, εάν δεν προσδεθεί το Ιράν σε δίκτυο επιθεωρήσεων, τότε θα αρχίσει ξανά να δρομολογεί την κατασκευή πυρηνικής βόμβας.»
Στόχος η αλλαγή του καθεστώτος εν ανάγκη και με στρατιωτικά μέσα;
«Η πολιτική των κυρώσεων ήταν στην πραγματικότητα μη εποικοδομητική, διότι από τότε που η Γαλλία, η Μ. Βρετανία και η Γερμανία (αρχές 2005) συμφώνησαν στην απαίτηση για πλήρη και τελεσίδικη αποχή της Τεχεράνης από τον εμπλουτισμό ουρανίου ενισχύθηκαν στο Ιράν οι σκληροπυρηνικοί, ο Αχμαντινετζάντ και οι θιασώτες των πυρηνικών όπλων» υπογραμμίζει σε ανάλυσή του ο ειδικός αναλυτής Αντρέας Τσούμαχ στην γερμανική εφημερίδα Tageszeitung: «την απαίτηση αυτή ‘πέρασε’ τότε ο Γιόσκα Φίσερ ως υπουργός Εξωτερικών στους εταίρους της ΕΕ. Γι’ αυτό η Γερμανία φέρει τώρα ιδιαίτερη ευθύνη για την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης με το Ιράν. Σκόπιμη θα ήταν τώρα μια πρωτοβουλία της καγκελαρίου Μέρκελ για διμερείς διαπραγματεύσεις Ιράν – ΗΠΑ ώστε να εξομαλυνθούν οι σχέσεις τους.»
«Αντίθετα οι κυβερνήσεις του Βερολίνου, του Παρισιού, του Λονδίνου και της Ουάσινγκτον φαίνονται αποφασισμένες να συνεχίσουν τη πορεία της σύγκρουσης με το Ιράν και επιμένουν στην επιβολή αυστηρότερων κυρώσεων. Έτσι η κυβέρνηση Μπους μπορεί να συνεχίσει την πολιτική της εναντίον του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Στην ουσία όμως ο στόχος είναι άλλος: η αλλαγή του καθεστώτος στην Τεχεράνη εν ανάγκη και με στρατιωτικά μέσα.»