Διεθνής Διάσκεψη για την Κοινωνία της Πληροφόρησης στην Τυνησία

Πολλές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται για τα ανθρώπινα δικαιώματα χαρακτηρίζουν την επιλογή της Τυνησίας ως τόπο διεξαγωγής της διεθνούς διάσκεψης για την κοινωνία της πληροφόρησης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ κακόγουστη φάρσα. Ο λόγος είναι ότι η Τυνησία ανήκει στις χώρες στις οποίες οι πολίτες έχουν περισσότερο φόβο από την αστυνομία παρά από το κοινό έγκλημα. Δεν υπάρχει ελευθερία συγκεντρώσεων, αλλά ούτε και ελευθερία του τύπου. Ακόμα και το διαδίκτυο, το οποίο είναι το αντικείμενο της διεθνούς διάσκεψης, λογοκρίνεται. Οι ειδικοί αποφαίνονται μάλιστα ότι η ελευθερία του τύπου στην Τυνησία είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη και βρίσκεται στα επίπεδο της Βόρειας Κορέας, του Ιράν και της Κίνας.

Ένα από τα θύματα της λογοκρισίας του καθεστώτος Μπεν Αλί, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα πριν από 18 χρόνια, είναι η Σιχέμ Μπενσεντρίν. Δημοσιογράφος, που της έχει δοθεί πολιτικό άσυλο στη Γερμανία ύστερα από διώξεις και απαγόρευση εξάσκησης επαγγέλματος στην Τυνησία. Στην προσπάθειά της να διοργανώσει με τη βοήθεια οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα μια εναλλακτική εκδήλωση στη διάσκεψη για την κοινωνία της πληροφόρησης στο ινστιτούτο Γκέτε στην Τύνιδα, οι αρχές απάντησαν με ξυλοδαρμούς και διώξεις. Περιττό βέβαια να πούμε ότι η εκδήλωση ματαιώθηκε. Για την δημοσιογράφο Σιχέμ Μπενσεντρίν η επιλογή της Τύνιδας για την διεθνή διάσκεψη είναι αδιανόητη: «Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως είναι δυνατό να διοργανώνεται εδώ διεθνής διάσκεψη με θέμα το δικαιώματα για ελεύθερη πληροφόρηση και εμείς να μην απολαμβάνουμε το δικαίωμα αυτό».

Η φίμωση του τύπου και τα επεισόδια των τελευταίων ημερών μεταξύ γάλλων δημοσιογράφων και αρχών της Τυνησίας προκάλεσαν την χθεσινή αντίδραση του γάλλου υπουργού Εξωτερικών Φιλίπ Ντουστ-Μπλαζί, ο οποίος ζήτησε από το καθεστώς εγγυήσεις για την ελευθερία της πληροφόρησης και την απρόσκοπτη εξάσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Θυμίζουμε ότι τις τελευταίες μέρες δημοσιογράφοι της γαλλικής εφημερίδας Λιμπερασιόν, του τηλεοπτικού προγράμματος του TV5 Monde και του βελγικού προγράμματος RTBF δέχθηκαν επιθέσεις την ώρα που ετοίμαζαν εκπομπές για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τυνησία. Αποτέλεσμα; Ως ένδειξη διαμαρτυρίας το TV5 αποφάσισε την επιστροφή του τηλεοπτικού συνεργείο στη Γαλλία

Πως εξηγείται όμως η ανοχή που επιδεικνύουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στο καθεστώς Μπεν Αλι; Η Τυνησία εμφανίζεται προς τα έξω ως παράγοντας σταθεροποίησης στην περιοχή και σύμμαχος στον «πόλεμο» κατά της τρομοκρατίας. Βασικός σύμμαχος της χώρας θεωρείται η Γαλλία, ενώ ούτε η ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ έχουν ασκήσει σοβαρές πιέσεις στο καθεστώς της Τύνιδας για μεταρρυθμίσεις. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει: εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενη, στημένες δίκες και γενικευμένα βασανιστήρια δεν απέτρεψαν τον πρώην υπουργό Εσωτερικών της Γερμανίας Οτο Σίλι να εκφραστεί θετικά για τις δημοκρατικές προόδους της Τυνησίας.

Στο προοίμιο της διάσκεψης ο γγ των ΗΕ Κόφι Ανάν ζήτησε την πρόσβαση όλων των ανθρώπων στην κοινωνία της πληροφόρησης, θέτοντας έτσι το θέμα διαχείρισης και ελέγχου του διαδικτύου. Μέσω της αμερικανικής οργάνωσης ICANN, η οποία ασκεί εποπτικό έλεγχο και διαχειρίζεται τις διαδικτυακές πύλες δίνοντας στις σελίδες την κατάληξή των ηλεκτρονικών διευθύνσεων όπως .gr, .com ή .org, οι ΗΠΑ έχουν τουλάχιστον θεωρητικά τον έλεγχο του διαδικτύου στα χέρια τους. Για το λόγο αυτό ΕΕ, Ιαπωνία, αλλά και πολλές αναπτυσσόμενες χώρες προτείνουν την συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής ελέγχου του διαδικτύου, πρόταση που βρίσκει όπως αναμενόταν αντίθετες τις ΗΠΑ.

Λίγο πριν ξεκινήσει σήμερα η διεθνής διάσκεψη για την Κοινωνία της Πληροφόρησης, η ΕΕ ανακοίνωσε ότι δεν είναι δυνατόν μια μόνο χώρα να έχει αναβαθμισμένο ρόλο και λόγο στο διαδίκτυο. Με τη θέση αυτή συμφωνεί και ο καθηγητής Πληροφορικής στο πανεπιστήμια της Κωνστάντίας Ράινερ Κούλε τονίζοντας ωστόσο ότι η διχογνωμία με τις ΗΠΑ είναι θέμα περισσότερο αρχής παρά πραγματικού ελέγχου του διαδικτύου: «Σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία δεν ταιριάζει μια μόνο χώρα να κατέχει τα πρωτεία. Είναι πια αναχρονιστική η προσπάθεια κουκουλώματος του ίντερνετ με μια σχεδόν πατερναλιστική κοσμοθεωρία. Αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα. Έχουμε ωστόσο εδώ να κάνουμε περισσότερο με συμβολισμούς παρά με εξάσκηση επιρροής ή πραγματικής εξουσίας».