Εκτέλεση παρά τη διανοητική καθυστέρηση

Οι δικαστικές αρχές της αμερικανικής πολιτείας της Τζόρτζια αποφάνθηκαν ότι ο καταδικασμένος 52χρονος Αφροαμερικανός Γουόρεν Χιλ πρέπει τελικά να εκτελεστεί. Παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν η Διεθνής Αμνηστία αλλά και η υπεράσπισή του, επικαλούμενες τις σαφείς ενδείξεις διανοητικής καθυστέρησης του Χιλ, το εφετείο της Τζόρτζια απέρριψε χθες την αίτηση απονομής χάρης που είχε κατατεθεί. Η εκτέλεση προγραμματίστηκε για αύριο το βράδυ τοπική ώρα, στις φυλακές του Τζάκσον.

Αμφιβολίες για την ενοχή του Χιλ δεν υπάρχουν. Ενώ εξέτιε ποινή ισόβιας κάθειρξης για τη δολοφονία της φίλης του, στραγγάλισε το 1990 μέσα στις φυλακές έναν συγκρατούμενό του. Οι ένορκοι είχαν επιβάλει τότε τη θανατική ποινή στον Γουόρεν Χιλ, καθώς δεν είχαν τη δυνατότητα να αποφασίσουν την επιβολή ισόβιας κάθειρξης χωρίς αναστολή, ρύθμιση που τροποποίησε το 2002 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, κρίνοντας ότι η εκτέλεση διανοητικά καθυστερημένων ατόμων είναι αντισυνταγματική.

Αν και η πολιτεία της Τζόρτζια είχε απαγορεύσει ήδη το 1988 την εκτέλεση τέτοιων ατόμων, ταυτόχρονα αποφάσισε ότι η πνευματική καθυστέρηση πρέπει να θεμελιώνεται βάσει αδιάσειστων στοιχείων.

Ανίκανος να διαχωρίσει το καλό και το κακό

Ο Ρίτσαρντ Ντίτερ, διευθυντής του Κέντρου Πληροφόρησης για τη Θανατική Ποινή με έδρα τη Ουάσιγκτον, μίλησε στη DW σχολιάζοντας την απόφαση: «Είναι μία φρικτή τραγωδία. Ακόμη και ο δικαστής στη Τζόρτζια που εξέτασε την υπόθεση έκρινε ότι ο Χιλ εμφανίζει δείγματα διανοητικής καθυστέρησης. Εδώ δεν εξετάζεται το πλήρες ακαταλόγιστο, αλλά μία μείωση της ποινικής ευθύνης. Άνθρωποι σαν τον Χιλ δεν είναι σε θέση να διαχωρίσουν σαφώς το καλό και το κακό».

Η θανατική ποινή είχε μάλιστα επιβληθεί παλιότερα παρά την επιθυμία των ενόρκων να επιβάλουν ισόβια κάθειρξη και το γεγονός ότι ακόμη και η οικογένεια του τελευταίου θύματός του εναντιωνόταν στην εκτέλεση του Χιλ, ο οποίος έχει δείκτη νοημοσύνης 70. Κάτω από αυτό το όριο θεμελιώνεται διανοητική καθυστέρηση.

«Αυτό που αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε», λέει ο Ρίτσρντ Ντίτερ, «είναι ότι οι άνθρωποι που έχουν διαπράξει τα χειρότερα εγκλήματα σε αυτή χώρα έχουν διανοητικές διαταραχές, όπως καθυστέρηση ή σχιζοφρένεια. Αυτό δεν τους απαλλάσσει, αλλά μειώνει τη δυνατότητα καταλογισμού. Κάποια στιγμή θα έπρεπε να γίνει μία διεξοδική αναθεώρηση του τρόπου εκτίμησης της διανοητικής υγείας για την επιβολή ή μη θανατικής ποινής».

Ο Αμερικανός ειδικός εκτιμά πάντως ότι αν πρέπει οπωσδήποτε να διατηρηθεί η εσχάτη των ποινών, τότε πρέπει να επιβάλλεται μόνο για εγκλήματα που τελούνται με πλήρη συνείδηση.

Christina Bergmann / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης