Ελληνική (οικονομική) αναγέννηση

«Αθήνα- κλασσική αναγέννηση» είναι ο εύγλωττος τίτλος. Ηχεί ολίγον κιτς και εθνοσωτήριος, αλλά «μην κάνετε λάθος», που έλεγε και ο πρωθυπουργός του success story: πρόκειται για ένα από τα καλύτερα, σύντομα πλην όμως περιεκτικά, έμπλεα αισιοδοξίας, to the point φιλελληνικά άρθρα που είδαν το φως της δημοσιότητας από τότε που έγιναν παγκοσμίως γνωστές οι πολύχρωμες ψαρότρατες στο Καστελόριζο. Επιπλέον θυμίζει αυστηρό business memo, καθώς σέβεται τις απαιτήσεις, ιδιοτροπίες, νευρώσεις, όπως θέλετε πείτε το, των πολυάσχολων στελεχών που λένε «ό,τι είναι πάνω από μία σελίδα, αρνούμαι να το διαβάσω...». Και όλα αυτά χωρίς να δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για πληρωμένο ή «powered by» δημοσίευμα.

Σε αυτή τη μία σελίδα λοιπόν, το Monocle εξηγεί με στοιχεία και case studies, σε ποιούς τομείς η Ελλάδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει ή και ήδη πρωταγωνιστεί διεθνώς: ναυτιλία, ένδυση, βιομηχανία τροφίμων, ορυκτός πλούτος, βιολογικά καλλυντικά, τουρισμός. Ασφαλώς όλοι ξέρουμε ότι οι έλληνες πλοιοκτήτες κατέχουν το 20% του παγκοσμίου στόλου και μόνον εξ΄ακοής γνωρίζουν την κρίση. Όμως, ελάχιστοι εκτός συνόρων ξέρουν ότι η πτωχή Ελλάς είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός βωξίτη και ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός μαρμάρου στην Ευρώπη, αλλά και ο μεγαλύτερος προμηθευτής περλίτη σε όλον τον κόσμο. Επίσης περιλαμβάνεται στους κορυφαίους εξαγωγείς ψαριών και γουναρικών και βέβαια είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός ελαιολάδου παγκοσμίως, διαθέτοντας περισσότερα από 120 εκατομμύρια ελαιόδεντρα. Τελευταία δε, μας ενημερώνει το Monocle, μία καναδική εταιρία προσπαθεί να αναδείξει τη χώρα ως τον μεγαλύτερο παραγωγό χρυσού στην Ευρώπη. Τέλος πάντων, ας αλλάξουμε θέμα.

Το «δημιούργημα» του Μπρυλέ

Το αφιέρωμα-εξπρές στην Ελλάδα φέρει την υπογραφή της καλής συναδέλφου Ναταλί Σαβαρίκας, αλλά ανάμεσα στις γραμμές διαφαίνεται και η αύρα του αεικίνητου Τάιλερ Μπρυλέ. Πολλοί θυμούνται τον δαιμόνιο Καναδό ως ιδρυτή του θρυλικού Wallpaper, κάποιοι τον διαβάζουν στους Financial Times, όπου η μόνιμη στήλη του The Fast Lane αποτελεί πηγή έμπνευσης για ακούραστους jet-setters, πραγματευόμενη θεμελιώδη ζητήματα όπως «The worldʼs best cities to call home». Αλλά πάνω απ΄όλα ο Μπρυλέ είναι εμπνευστής, αρχισυντάκτης και fundraiser του περιοδικού Monocle. Αν και επιδίδεται σε συνεχή αρθρογραφία (και γευσιγνωσία, για να τα λέμε όλα) ταξιδεύοντας μεταξύ βόρειας Ευρώπης, Αμερικής, Ιαπωνίας και νοτιοανατολικής Ασίας, φαίνεται να έχει και μία συμπάθεια προς την Ελλάδα. Απόδειξη αποτελεί άλλωστε παλαιότερο φωτορεπορτάζ του Monocle στην όμορφη Αίγινα, και μάλιστα στην πρό-ΣΥΡΙΖΑ εποχή.

Παρ΄όλα αυτά τα πολύ ενθαρρυντικά, η Ελλάδα απουσιάζει από το επιχειρηματικό ένθετο του Monocle στην ίδια έκδοση, το οποίο επιγράφεται «The entrepreneurs guide 2015/16. Build your business from the ground up or take the company to the next level». Κατά την πάγια τακτική του «παγκοσμιοποιημένου» περιοδικού, το «παρών» δίνουν μικροί πρωταθλητές του επιχειρηματικού στίβου ανά την υφήλιο, όπως η Κάθυ Ρίντλεϋ από το Λονδίνο με ένα πρακτορείο relocation και ο Χασάν Ιμπραήμ Τοκσόι από την Κωνσταντινούπολη με μία αλυσίδα ταχυφαγείων που σερβίρουν ethical dishes και βάζουν πλώρη για τη Βρετανία. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί η Ελλάδα απουσιάζει. Ίσως γίνουμε λίγο σοφότεροι με τη συμβουλή της Λίντα Χιλ, καθηγήτριας του Χάρβαρντ, στο Monocle: «Are you willing to hire people who cook better than you?». Σε ελεύθερη μετάφραση: όταν ο έξυπνος άνθρωπος συναντά κάποιον καλύτερό του δεν προσπαθεί να τον εκτοπίσει, αλλά να τον αξιοποιήσει, για να κερδίσει και ο ίδιος από το ταλέντο του. ΟΚ, νομίζω ότι κατάλαβα.

Γιάννης Παπαδημητρίου