"Ελληνική φορολογική λίστα με λίγη ουσία"

«Περισσότερο από ένα νόμισμα», τιτλοφορείται δημοσίευμα της εβδομαδιαίας εφημερίδας Die Zeit. Η εφημερίδα επιχειρεί μία ματιά στην ιστορική πορεία της ΕΕ, στις ιδέες όπου βασίστηκε η δημιουργία της και στους ανθρώπους οι οποίοι την οραματίστηκαν.

Οι σημερινές δυσκολίες και τα αδιέξοδα που προκαλεί η κρίση αφήνουν δύο επιλογές διαχείρισης σύμφωνα με τον αρθρογράφο: «Πρώτον την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα και το τέλος της ευρωζώνης. Αυτό δεν θα σήμαινε αναγκαστικά και το τέλος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, καθώς μόνο τα 17 από τα 27 κράτη-μέλη ανήκουν στην ευρωζώνη. Το σύνθημα της καγκελαρίου Μέρκελ , ότι το τέλος του ευρώ είναι το τέλος της Ευρώπης είναι μία επικίνδυνη οικονομιστική πλάνη. (…) Το δεύτερο σενάριο», εκτιμά η εφημερίδα, «είναι αυτό που φαίνεται να βρίσκεται με μισή καρδιά στην ατζέντα αυτό το διάστημα: η ευρωζώνη θα διατηρηθεί, κανένα από τα μέλη δεν θα αποχωρήσει από το κοινό νόμισμα, αλλά θα προκύψει αυτό το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί προϋπόθεση μίας σταθερής νομισματικής ένωσης: μία θεσμικά εξασφαλισμένη δημοσιονομική και οικονομική ένωση».

Αμφίβολες οι εισπράξεις των φόρων

«Ελληνική φορολογική λίστα με λίγη ουσία», σχολιάζει με τίτλο της η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung την πρόσφατη δημοσίευση της λίστας των Ελλήνων με υπέρογκα φορολογικά χρέη.

Η εφημερίδα επισημαίνει σχετικά: «Μετά τη δημοσιοποίηση της ‘λίστας της ντροπής’ ο Ευ. Βενιζέλος θέλει να επιστρατεύσει ιδιωτικές εταιρίες και εξειδικευμένους δικηγόρους, ώστε να εισπράξει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Ωστόσο η κοινή γνώμη παραμένει επιφυλακτική. Από τη μία πλευρά τα 14,9 δις ευρώ δεν είναι το ποσό που χρωστούν τα συγκεκριμένα πρόσωπα στο κράτος. Το μισό είναι επιτόκια και χρηματικά πρόστιμα, τα οποία θα διαγραφούν σε περίπτωση ενός φορολογικού διακανονισμού. Το πραγματικό χρέος είναι μόνο 7,8 δις. Από την άλλη πλευρά τα ονόματα της λίστας δεν υπόσχονται πρόσθετα έσοδα. Ο μεγαλύτερος φορολογικός παραβάτης, βάσει της λίστας, ο σύμβουλος φορολογικών υποθέσεων Νίκος Κασσιμάτης (…) βρίσκεται με ισόβια ποινή στη φυλακή».

'Ελλειμμα αξιών στην ΕΕ;

«Η κρίση έχει τον τελευταίο λόγο», τιτλοφορεί η Süddeutsche Zeitung ένα οδοιπορικό του συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη στις Βρυξέλλες. Ο Έλληνας συγγραφέας εκθέτει τις σκέψεις του για το ευρωπαϊκό μοντέλο, το οποίο δεν φαίνεται να πετυχαίνει τον στόχο της ολοκλήρωσης και σύνθεσης των ποικίλων στοιχείων του.

Συγκρίνοντας την πολυπολιτισμική Κων/πολη των παιδικών του χρόνων με την βελγική πρωτεύουσα παρατηρεί: «Οι Βρυξέλλες είναι επίσης μία πόλη με παράλληλες κοινωνίες. Οι αλλοδαποί που εργάζονται στους τρεις οργανισμούς (σ.σ.: ΝΑΤΟ, Κομισιόν , Ευρωκοινοβούλιο) έχουν μικρή επαφή με τους Βέλγους. Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ ζουν επίσης σε χωριστούς κόσμους. Οι ευρωβουλευτές έχουν στενή επαφή με την Κομισιόν, αλλά αυτή περιορίζεται, εκτός από τις επίσημες αφορμές, μόνο σε εθνικό επίπεδο. Οι Γερμανοί συναναστρέφονται Γερμανούς, οι Έλληνες, Έλληνες και οι Ιταλοί , Ιταλούς».

Ο Πέτρος Μάρκαρης σημειώνει ότι οι αλλοδαποί ζουν συχνά σε παράλληλες κοινωνίες αρνούμενοι να ενσωματωθούν στις κοινωνίες στις οποίες ζουν, γεγονός που προκαλεί την αγανάκτηση πολιτών και πολιτικών. Οι ίδιοι οι πολιτικοί όμως, επισημαίνει ο συγγραφέας, τηρούν την ίδια ακριβώς στάση.

«Η σχέση ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες του Νότου, του κέντρου και του Βορρά έχει χειροτερέψει βαθμιαία από τότε που άρχισε η κρίση. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στο επίπεδο των αξιωματούχων των χωρών-μελών. Οι Έλληνες νιώθουν συχνά δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα ταπεινωμένοι από τους Ευρωπαίους της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης (…). Οι Γερμανοί από την άλλη υποφέρουν από ένα είδος κόπωσης με την Ελλάδα. Θα μπορούσε κανείς να αποδώσει αυτή τη στάση σε έλλειψη αλληλεγγύης. Αυτή υπάρχει μεν σε οικονομικό επίπεδο. Δεν λαμβάνει άλλωστε μόνο η Ελλάδα γενναιόδωρη στήριξη από την ΕΕ. Ωστόσο η αλληλεγγύη απουσιάζει σε ανθρώπινο επίπεδο. Η έλλειψή της έχει απλή εξήγηση. Αυτό που παραμελήθηκε κατά την ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι οι αξίες», καταλήγει ο Πέτρος Μάρκαρης.

Επιμέλεια: Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης