Ενισχυμένος ο Ολάντ

Σε λίγες μέρες η Γαλλία ψηφίζει τα μέλη της νέας Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης σε δύο γύρους. Όπως και το νέο ηγετικό δίδυμο Μέρκελ – Ολαντ αντιμετωπίζει δυσκολίες στην προσέγγιση των βασικών προβλημάτων της ευρωζώνης, έτσι και οι Γερμανοί αναλυτές δυσκολεύονται να αντιληφθούν ορισμένες ιδιομορφίες του γαλλικού εκλογικού συστήματος. Από την άλλη πλευρά του Ρήνου, στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση δεν θα εισέλθουν μόνο κομμουνιστές και ακροδεξιοί. Οι ψηφοφόροι για πρώτη φορά μπορούν να ψηφίσουν μέσω του διαδικτύου πριν καν ανοίξουν οι κάλπες σε λίγες μέρες.

Προεκλογικές συμμαχίες

Τα πρώτα αποτελέσματα μπορεί κανείς να τα διαβάσει στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών. Κι αν συνεχιστεί η τάση, ήδη ο Φρανσουά Ολάντ μπορεί να αισθάνεται νικητής. Το παρελθόν έχει δείξει κάτι που αποδεικνύεται και πάλι: ότι ο Ολάντ θα πάρει την πλειοψηφία με ψήφους από το αριστερό στρατόπεδο. Γιατί κάθε φορά που εκλέγεται ένας πρόεδρος οι ψηφοφόροι τον στηρίζουν στη συνέχεια, ώστε να αποκτήσει και κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Βέβαια, όπως λέγεται, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Πολύ σημαντικός παράγων είναι οι προεκλογικές συμφωνίες ανάμεσα στα κόμματα. Για παράδειγμα, πέρυσι οι Σοσιαλιστές συμφώνησαν με τους Πράσινους να αποσύρουν τους δικούς τους υποψήφιους για χάρη των Πρασίνων. Χωρίς αυτήν τη συμφωνία δεν θα μπορούν να μπουν στη Βουλή.

Όλα δείχνουν ότι στο δεύτερο γύρο ορισμένοι σοσιαλιστές θα αποσύρουν την υποψηφιότητά τους για να βοηθήσουν υποψηφίους από το Αριστερό Μέτωπο. Και όπως φαίνεται κι από τις δημοσκοπήσεις οι Σοσιαλιστές στις κοινοβουλευτικές εκλογές δεν πρόκειται να πάρουν την απόλυτη πλειοψηφία, άρα χρειάζονται και τους Κομμουνιστές και τους Πράσινους. Μάλιστα υπάρχει το ενδεχόμενο να κινδυνεύσει ο στόχος εξυγίανσης των δημοσιονομικών αν οι ριζοσπάστες αριστεροί πάρουν καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτό πιστεύει ο Εμιλιανό Γκρόσμαν, πολιτικός επιστήμων.

«Σάντουιτς οι δεξιοί ψηφοφόροι»

«Ο Φρανσουά Ολάντ είναι ένας μετριοπαθής σοσιαλιστής» λέει ο Γκρόσμαν. «Οι υποσχέσεις του για ανάπτυξη εξαντλούνται σε μερικές διακοσμητικές αλλαγές στο δημοσιονομικό σύμφωνο. Αν το Αριστερό Μέτωπο πάει πολύ καλά, οι πιέσεις για ριζικότερες αλλαγές  θα είναι μεγαλύτερες. Νομίζω ότι αυτό θα δημιουργούσε προβλήματα σε ολόκληρη την Ε.Ε. και στις σχέσεις με τη Γερμανία. Σε ό,τι αφορά τώρα στο αστικό συντηρητικό UMP, το μεγαλύτερο πρόβλημά του μετά την αποχώρηση του Νικολά Σαρκοζί  είναι η μεγάλη διείσδυση του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου στις τάξεις του.

«Οι δεξιοί ψηφοφόροι βρίσκονται σε θέση σάντουιτς» υποστηρίζει ο Νόρμπερτ Βάγκνερ, διευθυντής του Ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ στο Παρίσι. «Δέχονται πιέσεις από δύο πλευρές. Η αμοιβαία αποδυνάμωση της θέσης τους στο συντηρητικό στρατόπεδο μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την εκλογική νίκη Ολάντ». Σε ό,τι αφορά τώρα στους ακροδεξιούς, η Μαρί Λε Πεν έχει βάλει στόχο να μπει το κόμμα της στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση για πρώτη φορά μετά το 1986. Αν γίνει θα αποτελέσει πολιτική τομή στη χώρα. Το ότι δεν το κατάφερε αυτό το διάστημα οφείλεται στο εκλογικό σύστημα που πέρασε διακριτικά ο Φρανσουά Μιτεράν με στόχο να αποδυναμώσει τη θέση των συντηρητικών δυνάμεων. Αν αυτή τη φορά οι ακροδεξιοί τα καταφέρουν θα γίνει κάτω από τις ίδιες δύσκολες συνθήκες.

Ο Εμιλιανό Γκρόσμαν πιστεύει πως το Εθνικό Μέτωπο από κόμμα διαμαρτυρίας έχει μετεξελιχθεί σε ένα μεγάλο συντηρητικό κίνημα. Η Μαρί Λε Πεν έχει διώξει τα νεοναζιστικά στοιχεία και απαγόρευσε ρατσιστικές δηλώσεις.

Ειρήνη Αναστασοπούλου / AndreasNoll

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής