1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Ευρωπαϊστής ο νέος πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων

18 Απριλίου 2005
https://p.dw.com/p/AvLk

Με τίτλο «Ευρωπαϊστής ο νέος πρόεδρος της Βόρειας Κύπρου» σχολιάζουν σήμερα οι γερμανικές εφημερίδες τις χθεσινές τουρκοκυπριακές εκλογές.

Süddeutsche Zeitung: «Η εκλογική νίκη του Ταλάτ σηματοδοτεί για τους Τουρκοκύπριους την αλλαγή γενεών και την αλλαγή πολιτικής. Ο Ταλάτ δήλωσε ήδη ‘πρέπει να επιλύσουμε το κυπριακό και θα το πράξουμε μαζί με τους Ελληνοκύπριους’. Ο Ντενκτάς αντίθετα δεκαετίες ολόκληρες διακήρυσσε την στενή συνεργασία με την Τουρκία – ακολουθούσε δηλαδή την τουρκική εξωτερική πολιτική.»

Berliner Zeitung: «Ο νέος πρόεδρος ενδιαφέρεται για την επανένωση της Κύπρου. Η νήσος είναι διχοτομημένη από το 1974 όταν Έλληνες εθνικιστές με πραξικόπημα επεδίωξαν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και επενέβη τότε στρατιωτικά η Τουρκία στο βόρειο τμήμα της χώρας. Οι Τουρκοκύπριοι ονειρεύονται πια την επανένωση, διότι έτσι αυτόματα θα γίνουν ευρωπαίοι πολίτες.»

Handelsblatt: «Σοβαρές ελπίδες για δρομολόγηση της επίλυσης του κυπριακού. Η Άγκυρα πιέζει και βιάζεται, αλλά και ο Ταλάτ αδημονεί να γίνουν οι Τουρκοκύπριοι ευρωπαίοι πολίτες.»

Το περιοδικό Spiegel σημειώνει: «Ο πρωθυπουργός Ταλάτ κάλεσε τον Ελληνοκύπριο πρόεδρο Τάσο Παπαδόπουλο να ανταποκριθεί στις εκκλήσεις του γγ των ΗΕ Κόφι Ανάν και να υποβάλλει τις προτάσεις του στο νέο σχέδιο του ΟΗΕ δηλώνοντας ότι και οι Τουρκοκύπριοι θα υποβάλλουν τις δικές τους προτάσεις για να δρομολογηθούν οι διαπραγματεύσεις επίλυσης του κυπριακού.»

Αρχίζει σήμερα το κονκλάβιο στο Βατικανό για την εκλογή του νέου πάπα και όλος ο γερμανικός τύπος σχολιάζει.

Frankfurter Rundschau: «Προς αναζήτηση ενός συμφιλιωτή: αυτός είναι ο στόχος των καρδιναλίων που συγκεντρώθηκαν από όλο τον κόσμο για να εκλέξουν τον νέο πάπα. Ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο ΙΙ ήταν μεν ισχυρή προσωπικότητα, αλλά επανειλημμένα με τις απόψεις του δυσαρέστησε και πόλωσε τους πιστούς και τις διάφορες τοπικές εκκλησίες. Άξιον αναφοράς είναι το γεγονός ότι οι συντηρητικοί καρδινάλιοι επιδεικνύουν την τάση της συμφιλίωσης, επιδιώκουν το μέτρο και μάλλον θα επιλέξουν κάποιον που ενώνει και δεν χωρίζει, κάποιον που δεν διακρίνεται για το ρηξικέλευθο των λόγων του, αλλά ούτε και για τον αντιδραστικό του ιδεολογικό εξοπλισμό.»

Süddeutsche Zeitung: «Η καθολική εκκλησία χρειάζεται έναν ισχυρό πάπα, αλλά και περισσότερη δημοκρατία. Ο Πάπας είναι ασφαλώς σημαντικός για την καθολική εκκλησία απανταχού της γης, αλλά η ίδια η εκκλησία είναι στην ουσία το επίκεντρο και το σημαντικό, η ίδια η καθολική εκκλησία είναι κάτι παραπάνω από τον πάπα, διότι επέζησε τόσων και τόσων κακών και αδύναμων παπών.»

Οι πολυπληθείς διαδηλώσεις Κινέζων κατά της Ιαπωνίας και της στάσης της στα εγκλήματα πολέμου κατά της Κίνας συνεχίζονται.

Η συντηρητική Die Welt: «Όντως εκπληκτικό το γεγονός ότι η κινεζική κυβέρνηση επιτρέπει τόσες διαδηλώσεις και δίνει ξαφνικά τόση σημασία στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην ελευθερία του λόγου. Η αλήθεια είναι ότι η κομμουνιστική ηγεσία χειραγωγεί τους φοιτητές και τη νεολαία που βρίσκονται στους δρόμους και διαδηλώνουν και απαιτούν να αποσύρει η ιαπωνική κυβέρνηση σχολικό βιβλίο, όπου συγκαλύπτονται οι θηριωδίες των Ιαπώνων στην Κίνα από το 1937/1945. Το μήνυμα που στέλνει αυτή τη στιγμή η Κίνα στον κόσμο είναι: όσο το Τόκιο δεν αποδέχεται το παρελθόν του, δεν έχει καμία δουλειά στο ΣΑ του ΟΗΕ ως μόνιμο μέλος. Και ασφαλώς έχει δίκιο: η ιαπωνική κυβέρνηση ενέκρινε το αμφιλεγόμενο σχολικό εγχειρίδιο για ψηφοθηρικούς λόγους»

Τέλος η εναλλακτική εφημερίδα Tageszeitung επισημαίνει: «60 χρόνια μετά τον πόλεμο και η Ιαπωνία εξακολουθεί να παίζει την λευκή περιστερά. Χωρίς διαφώτιση, χωρίς κριτική αντιπαράθεση στα πειράματα σε ανθρώπους, στα καταναγκαστικά έργα, στις δολοφονίες και τους βιασμούς στο όνομα του αυτοκράτορα Χιροχίτο που πέθανε πλήρης ημερών πριν μερικά χρόνια, δεν μπορεί η Ιαπωνία να συνεχίσει να παίζει οποιοδήποτε ρόλο στην Ασία. Ο ψυχρός πόλεμος τέλειωσε μαζί του και η περίοδος χάριτος. Η τακτική της Ιαπωνίας έναντι της Κίνας δεν προοιωνίζει τίποτε το καλό. Αντίθετα τονίζει την αδυναμία της να αποδεχθεί την ανερχόμενη Κίνα και τη δική της υποβάθμιση στην Ασία»