«Ζήτημα ζωής και θανάτου»
12 Οκτωβρίου 2014
Η κατάσταση στην πόλη Κομπάνι είναι δραματική, δηλώνει στη Deutsche Welle ο Νιχάντ Λατίφ Κόγια, δήμαρχος της πόλης Ερμπίλ, πρωτεύουσας των κουρδικών περιοχών του Ιράκ και έδρας της ημιαυτόνομης κυβέρνησης. Ο Κόγια έχει πλήρη ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στην πόλη και προειδοποιεί για επερχόμενη ανθρώπινη καταστροφή.
«Ανεξήγητη η στάση της Άγκυρας»
«Θα αρκούσε κατά τη γνώμη μου, εάν αφήνονταν ελεύθερη η πρόσβαση των Κούρδων μέσω των τουρκικών συνόρων για να περάσουν στην πόλη και να στηρίξουν τους κούρδους μαχητές. Επίσης χρειάζονται μαζικοί βομβαρδισμοί για να εξασθενήσουν οι τζιχαντιστές, αλλά η Τουρκία μένει άπραγη. Τηρεί μια ανεξήγητη πολιτική, κι αν συνεχιστεί η κατάσταση έτσι, θα ζήσουμε πολύ σύντομα μια ανθρώπινη τραγωδία». Ο δήμαρχος του Ερμπίλ επιμένει ότι το κλειδί των εξελίξεων κρατά στο χέρι της η Άγκυρα
«Δεν ζητάμε την ενεργό στρατιωτική συμμετοχή των Τούρκων», διευκρινίζει, «αλλά ή να ανοίξει τα σύνορα για κούρδους μαχητές από άλλες περιοχές του Κουρδιστάν ή να επιτρέψει τη διέλευση στρατιωτικής βοήθειας προς τους Κούρδους φυσικά υπό τον έλεγχο της διεθνούς κοινότητας. Ο φόβος μου είναι ότι η πολιτική της Τουρκίας στοχεύσει στο να θυσιάσει το Κομπάνι για εσωτερικοπολιτικούς λόγους. Ίσως η τουρκική κυβέρνηση να θέλει την αποδυνάμωση των Κούρδων στην ίδια τους τη χώρα και φυσικά των μαχητών του Κουρδικού Κόμματος Συρίας, το οποίο πρόσκειται στο P.K.K.».
«Κινδυνεύει η ειρήνη με το P.K.K»
Ο κούρδος καθηγητής γυμναστικής, που επί εποχής Σαντάμ Χουσείν βρήκε καταφύγιο στη Γερμανία, όπου διέμεινε πάνω από 20 χρόνια πριν επιστρέψει το 2004, προειδοποιεί την Τουρκία ότι με τη στάση της θα δυναμιτίσει τη διαδικασία ειρήνης με το ΡΚΚ. «Αν δεν αλλάξει στάση η Τουρκία φοβάμαι ότι θα διακινδυνεύσει η ειρήνη με το ΡΚΚ. Ελπίζουμε να βρεθεί λύση και να συνεχιστεί ο διάλογος ειρήνης. Αλλά ανεξαρτήτως της στάσης της Τουρκίας με το PKΚ εδώ πρόκειται για τη ζωή ή τον θάνατο χιλιάδων κατοίκων του Κομπάνι. Οι Κούρδοι πολεμούν τελικά κατά της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος και για άλλα δημοκρατικά κράτη, είναι οι μόνοι που αμύνονται με τόσο θάρρος».
Jeanette Seiffert/Ειρήνη Αναστασοπούλου