Η βία κατά των γυναικών απειλεί την ειρήνη

«Το είδαμε στο Κονγκό και σε άλλες περιοχές συγκρούσεων: η σεξουαλική βία είναι ένα φθηνό, αθόρυβο και αποτελεσματικό όπλο», λέει η Μάργκοτ Βάλστρομ, ειδική επιτετραμμένη των ΗΕ στον αγώνα εναντίον της βίας κατά των γυναικών.

Με τον τρόπο αυτό χωριά ολόκληρα τρομοκρατούνται. Οι συνέπειες διαρκούν πολύ και είναι καταστροφικές για ολόκληρη την κοινωνία.
Η Μάργκοτ Μάλστρομ ταξίδεψε πολύ στη συνοριακή γραμμή ανάμεσα στην Αγκόλα και στο Κονγκό. Εκεί συνάντησε γυναίκες που έζησαν αυτή τη φρίκη και μίλησε μαζί τους. Μετά από αυτές τις επισκέψεις έγιναν εκστρατείες ενημέρωσης και υιοθετήθηκαν ειδικά ψηφίσματα.

Στο Κονγκό συστήθηκαν ειδικά κινητά στρατοδικεία τα οποία θα έβαζαν ένα τέρμα σε αυτή την ατιμωρησία. Εκδόθηκαν 250 καταδικαστικές αποφάσεις και τρία τέταρτα αφορούσαν βιασμούς γυναικών. Τα δικαστήρια αυτά είναι ένα σωστό βήμα πιστεύει και η Μόνικα Χάουζερ, η οποία ίδρυσε τη διεθνή ανθρωπιστική οργάνωση medica mondial:

«Δεν είναι δυστυχώς δυνατόν να γίνονται οι δίκες αυτές στις πόλεις διότι οι μάρτυρες δεν μπορούν καν να πάνε στις πόλεις. Για αυτό το λόγο είναι ο σωστός δρόμος τα κινητά δικαστήρια να πηγαίνουν εκεί που βρίσκονται οι γυναίκες, συχνά σε απομακρυσμένα χωριά».

Η χειρότερη κατάσταση για τις γυναίκες είναι στο Αφγανιστάν

Παρόλα αυτά δεν είναι πολλοί οι δράστες που συλλαμβάνονται και οδηγούνται στο δικαστήριο. Σύμφωνα με την εμπειρία της Μόνικα Χάουζερ, η πιο επικίνδυνη κατάσταση για τις γυναίκες είναι στο Αφγανιστάν:

«Είναι πράγματι έτσι. Γυναίκες και κορίτσια είναι διαρκώς εκτεθειμένες στον κίνδυνο. Το 80% των γυναικών εξαναγκάζονται σε γάμο. Σε πολλές περιπτώσεις τα κορίτσια αυτά είναι κάτω από 15 χρονών».

Η κατάσταση γίνεται λίγο πιο υποφερτή σε περιοχές όπου σταθμεύουν στρατιωτικές μονάδες της Δύσης και στις οποίες συμμετέχουν και γυναίκες. Παρόλη την πρόοδο που υπάρχει στο δυτικό κόσμο και παρά τα διάφορα αναπτυξιακά προγράμματα, η κατάσταση παραμένει άθλια. Η Μόνικα Χάουζερ πιστεύει πως δεν αρκούν κάποια σποραδικά εκπαιδευτικά προγράμματα για γυναίκες ή παρόμοιες δράσεις. Αυτό που χρειάζεται είναι πραγματικά μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των κυβερνήσεων. Όχι ωραία λόγια που μένουν στα χαρτιά.

Ulrike Mast-Kirchning / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης