1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Η "γερμανοφοβία" στα γερμανικά σχολεία

14 Οκτωβρίου 2010

Μετά την λέξη ξενοφοβία την γερμανική καθημερινότητα κατέκτησε η λέξη γερμανοφοβία. Διάφορες οι απόψεις και οι αναλύσεις για το τι σημαίνει αυτό το φαινόμενο.

https://p.dw.com/p/Pdau
Εικόνα: DW/picture-alliance/dap

Οι δηλώσεις της Ένωσης Δασκάλων και Επιστημόνων (GEW) του Βερολίνου ότι σε πολλά σχολεία με πλειοψηφία ξένων μαθητών οι Γερμανοί μαθητές πέφτουν θύματα του μόμπινγκ, δηλαδή της ψυχολογικής τρομοκρατίας των συμμαθητών τους, προκάλεσαν νέα έξαρση στη συζήτηση για την κοινωνική ενσωμάτωση των ξένων. Συντηρητικοί πολιτικοί καλούν σε άμεση αντιμετώπιση του φαινομένου.

Ωστόσο το φαινόμενο της γερμανοφοβίας δεν είναι παρά η απάντηση-εκδίκηση των μη ενσωματωμένων και αποτυχημένων νεαρών ξένων στην απόρριψη της γερμανικής κοινωνίας και στην ελλειμματική πολιτική ενσωμάτωσης της γερμανικής πολιτείας.

Απλή αντιπαράθεση της πλειοψηφίας με τη μειοψηφία;

Gemeindegrundschule Gotenring Köln Deutz Schüler Kinder
Σχολείο της ΚολωνίαςΕικόνα: DW

Ο Πέτερ Σίνραμ, εκπρόσωπος της Ένωσης Δασκάλων και Επιστημόνων του Βερολίνου, καλεί να ηρεμήσουν τα πνεύματα και κυρίως ο πολιτικός λαϊκισμός και δηλώνει πως πρόκειται για φαινόμενο που εμφανίζεται συχνά ανάμεσα στις μειοψηφίες και τις πλειοψηφίες: «Κατ’ αρχήν η έκφραση γερμανοφοβία επικεντρώνεται σαφώς στην εθνικότητα. Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη: Διαπιστώσαμε σαν δάσκαλοι ότι η ίδια κατάσταση, δηλαδή η πλειοψηφία να ασκεί ψυχολογική τρομοκρατία στην μειοψηφία, παρουσιάζεται και ανάμεσα σε ομάδες ξένων μαθητών. Π.χ. ανάμεσα σε Άραβες και Τούρκους μαθητές. Οι Άραβες ασκούν συχνά ψυχολογική τρομοκρατία κατά των Τούρκων, όταν είναι στην πλειοψηφία.»

Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος ο Γερμανός παιδαγωγός και συνδικαλιστής συνιστά την ανοιχτή συζήτηση: «Το α και το ω για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι να αποκαλύψει ο μαθητής ή οι μαθητές στους δασκάλους και στους γονείς τους πως αισθάνονται ότι τρομοκρατούνται ψυχολογικά. Διότι πρέπει να συζητήσουμε με σαφήνεια και βάσει δεδομένων. Το χειρότερο είναι οι μαθητές που υπόκεινται σε αυτές τις πιέσεις να μην μιλήσουν ποτέ και να κουκουλωθεί η κατάσταση. Μόνον με την ανοιχτή συζήτηση στα σχολεία που παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα μπορούμε όχι μόνον να τα αντιμετωπίσουμε, αλλά και να δρομολογήσουμε συγκεκριμένα μέτρα.»

Η προσωπική εμπειρία ξενοφοβικής επίθεσης προκαλεί γερμανοφοβία

Protest gegen Ausländerfeindlichkeit
Ρόστοκ 1993: Διαδήλωση κατά της ξενοφοβικής βίαςΕικόνα: AP

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε πρόσφατη μελέτη του το Ινστιτούτο Εγκληματολογικών Ερευνών της Κάτω Σαξονίας (Kriminologisches Forschungsinstitut Niedersachsen) διαπιστώνει ότι γύρω στο 23,7% των νεαρών ξένων δηλώνει ότι έβρισε χωρίς λόγο Γερμανούς, ενώ το 4,7% ότι ξυλοκόπησε συνειδητά Γερμανούς συνομήλικους και το 2,1% έκανε ζημιές σε σπίτια που κατοικούσαν μόνον Γερμανοί. Το ινστιτούτο επιβεβαιώνει δηλαδή ότι το φαινόμενο είναι μια απάντηση-εκδίκηση των ξένων παιδιών προς τους νεαρούς Γερμανούς με ξενοφοβικές και ρατσιστικές τάσεις.

Επιπλέον σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εγκληματολογικών Ερευνών η γερμανοφοβία δεν εμφανίζεται σε ξένους μαθητές που είναι κοινωνικά ενσωματωμένοι και δεν έχουν υποστεί επίθεση από ξενοφοβικούς νεαρούς Γερμανούς. Το ποσοστό των νεαρών ξένων που έχουν βιώσει στο πετσί τους μια τέτοια επίθεση ανέρχεται στο 41,4%. Αντίθετα το ποσοστό των ξένων παιδιών που έχουν γερμανοφοβικές τάσεις χωρίς προσωπική εμπειρία επίθεσης αγγίζει το 14,2%.

Hassan Znined / Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου