Η "δημοκρατική επανάσταση" του Μακρόν

Οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία πλησιάζουν και οι αναλυτές προσπαθούν να εξηγήσουν το «φαινόμενο Μακρόν» στην τελματωμένη πολιτική πραγματικότητα της χώρας. Προσπαθούν να αναλύσουν γιατί ένα τόσο νέο πολιτικό κίνημα, όχι μόνο μετατρέπεται σε κόμμα αλλά έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει μέχρι και 330 από συνολικά 535 έδρες της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης.

Η λέξη «παράλληλα»

Μέσα σε όλες τις αναζητήσεις, η εμβληματική εφημερίδα Le Monde επεσήμανε μια λέξη που ο Εμμανουήλ Μακρόν επαναλάμβανε συνεχώς κατά την προεκλογική εκστρατεία, τη λέξη «παράλληλα» στην προσπάθειά του να περιγράψει την ίδια κατάσταση αλλά μέσα από μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Στην αρχή όλοι νόμισαν ότι επρόκειτο για γλωσσικό ατόπημα, μέχρις ότου η εφημερίδα ανακάλυψε ότι η αγάπη του Μακρόν γι αυτή τη λεξούλα οφείλεται στην έφεση του γάλλου προέδρου στη σύνθετη σκέψη. Με άλλα λόγια, στην πεποίθηση ότι θέσεις που φαινομενικά αντικρούονται μπορούν «παράλληλα» και να συνδυαστούν. Την πεποίθηση αυτή την έχει από τον γάλλο φιλόσοφο Πολ Ρικέρ, του οποίου υπήρξε φοιτητής.

Τη συνύπαρξη δύο αντιτιθέμενων πολιτικών στρατοπέδων την έκανε πράξη στην κυβέρνησή του, όπως λέει η κοινωνιολόγος Άιλεν Κέλερ, από το Γερμανογαλλικό Ινστιτούτο στο Λούντβιγκσμπουργκ. «Ο Μακρόν προσπαθεί να ξεπεράσει το δίπολο αριστερά – δεξιά και να στήσει μια κυβέρνηση του κέντρου, μια κυβέρνηση στην οποία ανήκουν πολιτικοί δεξιοί και αριστεροί και μάλιστα διατηρώντας τις πολιτικές ισορροπίες». Στην ανάλυση της σκέψης Μακρόν η εφημερίδα Le Monde ανακάλυψε άλλη μια λέξη, την επανάσταση, τη δημοκρατική επανάσταση, όπως γράφει στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Σε αυτήν την επανάσταση ανήκει η απαγκίστρωση από τη γαλλική παράδοση, που θέλει τους προέδρους προσδεμένους σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους.

Εθνικό αφήγημα

Παλαιότερα όλοι οι γάλλοι πρόεδροι ήσαν εκπρόσωποι είτε του δεξιού συντηρητικού, είτε του σοσιαλιστικού προοδευτικού χώρου. Χωρίς αυτόν τον αυτοπροσδιόρισμό δεν θα μπορούσαν να κάνουν πολιτική καριέρα. «Με τον Μακρόν», υποστηρίζει η γερμανίδα κοινωνιολόγος, «φύσηξε νέος άνεμος». Η επιτυχία Μακρόν εξηγείται και με μιαν άλλη αγαπημένη του έκφραση, «το εθνικό αφήγημα». Ο γάλλος πρόεδρος αρέσκεται στο να αναφέρει ονόματα ηρώων της γαλλικής ιστορίας καλώντας τους Γάλλους να κάνουν όλοι μαζί την υπέρβαση στη σκέψη σε κάτι το νέο. Σε αυτή τη διαδικασία βασίζεται για να αλλάξει τα επείγοντα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της χώρας.

«Όποιον κι αν ρωτήσετε στη Γαλλία θα σας πει ότι το πιο σοβαρό πρόβλημα είναι η ανεργία. Ο Μακρόν θέλει να το αντιμετωπίσει μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους. Θέλει να χαλαρώσει την αγορά εργασίας για να αυξήσει την ετοιμότητα των εργοδοτών για νέες προσλήψεις. Επίσης θα κάνει το παν για να ληφθούν αποφάσεις όσο πιο κοντά γίνεται στις επιχειρήσεις, γι αυτό θέλει να διευρύνει τις αρμοδιότητες των κοινωνικών εταίρων» περιγράφει η Άιλεν Κέλερ μερικές μόνο από τις θεμελιακές αλλαγές που περιλαμβάνονται στην «δημοκρατική επανάσταση» α λα Μακρόν.    

Κέρστεν Κνιπ / Ειρήνη Αναστασοπούλου