Η Διακήρυξη του Βερολίνου
26 Μαρτίου 2007«Σιωπηρά και σε χαμηλούς τόνους η Μέρκελ χρησιμοποίησε τη γερμανική προεδρία στην ΕΕ για να επαναφέρει στην ημερήσια διάταξη την ιδέα ενός ευρωσυντάγματος» σχολιάζει η βρετανική εφημερίδα Independent «τώρα εξαρτώνται πολλά από την έκβαση των εκλογών στη Γαλλία, όχι όμως τόσα πολλά, όπως θέλουν να πιστεύουν οι Βρετανοί.»
«Ίσως είχε δίκιο η Ιταλίδα τραγουδίστρια Τζιάννα Νανίνι που δεν συμμετείχε στις γιορταστικές εκδηλώσεις των 50 χρόνων από την ίδρυση της ΕΕ» υπογραμμίζει η ιταλική εφημερίδα La Stampa «ο τόνος και το στιλ των εκδηλώσεων ήταν επιμελημένα ευχάριστος, σχεδόν μελιστάλακτος, το περιεχόμενο όμως αόριστο και νεφελώδες. Η διατύπωση θύμιζε μανιφέστο κάποιας οργάνωσης ανθρωπιστικής βοήθειας και απαριθμούσε κοινοτοπίες. Τη μόνη αντίδραση που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτή η διακήρυξη είναι πως θα πρέπει να είμαστε ευτυχείς που γεννηθήκαμε σε αυτό το κομμάτι του πλανήτη.»
«Η διακήρυξη υπεγράφη μόνον από τρεις εκπροσώπους και όχι από τους 27 εκπροσώπους των χωρών-μελών: από την Γερμανίδα καγκελάριο ως προεδρεύουσα, από τον πρόεδρο της Ευρωβουλής Χανς-Γκερτ Πέτεριγκ και τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Πρόκειται λοιπόν για μια διακήρυξη χωρίς δεσμευτικό περιεχόμενο», επισημαίνει η βελγική εφημερίδα Le Soir «η διακήρυξη ενισχύει έναν κοινό στόχο: η ΕΕ μέχρι τις ευρωεκλογές του 2009 πρέπει να επανεξετάσει το ζήτημα του συντάγματος. Ευτυχώς που κατόρθωσε η καγκελάριος να αναφέρει παρά τις διαφορετικές απόψεις μια τόσο συγκεκριμένη ημερομηνία.»
«Η διακήρυξη που έγινε με πρωτοβουλία της Γερμανίδας καγκελαρίου προκάλεσε μεγάλες προσδοκίες, αλλά δεν περιλαμβάνει τίποτε περισσότερο από απλή απαρίθμηση ‘ωραίων’ αρχών χωρίς πρακτικές συνέπειες» υποστηρίζει η ισπανική El Mundo «το μόνο συγκεκριμένο σημείο είναι η διακηρυγμένη θέση ότι μέχρι τον Ιούνιο του 2009 πρέπει να υπάρχει μια νέα συνταγματική βάση. Το πρόβλημα της Ευρώπης δεν έγκειται όμως στη σύνταξη ενός συντάγματος, αλλά πολύ περισσότερο η συμφωνία στην εξωτερική και αμυντική πολιτική ή στις αρμοδιότητες της Κομισιόν και του συμβουλίου των υπουργών.»
«Η καγκελάριος θέλει να βγάλει την ΕΕ από την κρίση» αναφέρει η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung «η ΕΕ έχει καταφέρει πολλά, ουδείς το αμφισβητεί. Έχει όμως μέλλον μόνον εάν οι Ευρωπαίοι αισθάνονται στους κόλπους της προστατευμένοι, όταν από την ένταξή τους στην ΕΕ αισθάνονται κερδισμένοι και όταν στα ευρωπαϊκά πλαίσια τους προσφέρεται η ελευθερία της απρόσκοπτης ανάπτυξής τους.»
«Η ομιλία της κας Μέρκελ στην επέτειο των 50 χρόνων ήταν περισσότερο συγκεκριμένη από ότι η ίδια η διακήρυξη» αποφαίνεται η επίσης γερμανική Berliner Zeitung «ειδικά η πρόταση όπου δήλωσε ότι η ΕΕ 'δεν πρέπει επ’ ουδενί να διασπαστεί, ούτε να αφήσει να την διασπάσουν', μπορεί να εκληφθεί ως προειδοποίηση προς τις ΗΠΑ και τις δυο χώρες - μέλη, Τσεχία και Πολωνία. Όμως κάποτε θα πρέπει η καγκελάριος να καταστήσει σαφές τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Και κυρίως στο θέμα της αντιπυραυλικής ασπίδας. Το θέμα αυτό πρόκειται να φέρει νέες εντάσεις στην ΕΕ, γι’ αυτό ακριβώς πρέπει και να συζητηθεί δημόσια. Οι πολίτες της Γερμανίας και της ΕΕ έχουν απαίτηση η καγκελάριος να καταστήσει σαφές τι θέλουμε από τις ΗΠΑ.»
Ανάλυση του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ για το Κοσσυφοπέδιο δημοσιεύει σήμερα η Süddeutsche Zeitung. Παραθέτουμε αποσπάσματα: «Το Κοσσυφοπέδιο εξελίσσεται τώρα σε διεθνές τεστ δοκιμασίας για τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Εάν η Μόσχα διανοηθεί να παρεμποδίσει την πρόταση Αχτισάρι ή κωλυσιεργεί στην προώθησή της, οι Κοσοβάροι θα κηρύξουν μονομερώς την ανεξαρτησία τους. Ορισμένες χώρες, ανάμεσά τους οι ΗΠΑ και πολλές ισλαμικές χώρες, θα αναγνωρίσουν πιθανότατατα το Κοσσυφοπέδιο, αλλά η πλειονότητα των χωρών-μελών της ΕΕ όχι.» «Συνέπεια δηλαδή αυτής της τακτικής θα ήταν μια νέα κρίση στους κόλπους της ΕΕ, παράλληλα η επανάληψη της αιματοχυσίας στα Βαλκάνια θα ήταν πιθανή. Το ΝΑΤΟ, που είναι υποχρεωμένο να διαφυλάσσει την ειρήνη στο Κοσσυφοπέδιο, θα μπορούσε να εμπλακεί μαζί με την Ευρώπη σε ένα πόλεμο. Είναι μια τέτοια εξέλιξη προς το συμφέρον της Ρωσίας; Όχι ασφαλώς. Διότι διακυβεύονται έτσι τόσο η ασφάλεια και η σταθερότητα της Ευρώπης, όσο και οι σχέσεις της Ρωσίας μαζί της.»
«Το νέο ψήφισμα του ΟΗΕ με τις κυρώσεις κατά της Τεχεράνης είναι ένα ακόμη βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Όμως τώρα θα φανεί εάν τα μέλη του ΣΑ των ΗΕ παίρνουν στα σοβαρά τι υπογράφουν» γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung «το Ιράν έχει όπως και πριν από το τωρινό ψήφισμα την ευκαιρία να γίνει μέλος της διεθνούς κοινότητας των κρατών. Αρκεί να το θελήσουν.»
«Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι στα 50χρονα της η ΕΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη σύνταξη του νέου ψηφίσματος για το Ιράν» παρατηρεί η Frankfurter Rundschau «η Γαλλία, η Μ. Βρετανία και η Γερμανία συνέταξαν ένα σχέδιο ψηφίσματος και οι ΗΠΑ έμειναν στο παρασκήνιο. Το ψήφισμα μάλιστα έσπασε ένα ταμπού: για πρώτη φορά αναφέρεται έμμεσα στα ισραηλινά πυρηνικά όπλα και στο προοίμιό του κάνει λόγο για αποπυρηνικοποιημένη ζώνη στην περιοχή. Ασφαλώς το προοίμιο δεν συνιστά απόφαση, αλλά εκτίμηση.»
«Όλα δείχνουν ότι η δεξιοτέχνης και επιρρεπής σε ριψοκίνδυνες τακτικές Τεχεράνη παρά τα εσωτερικά της προβλήματά μπλοφάρει συνεχώς» σημειώνει τέλος η Süddeutsche Zeitung «Το Ιράν είναι πλέον σίγουρο ότι δεν αποτελεί εύκολο αντίπαλο ούτε για τις ΗΠΑ, αλλά ούτε και για τη Δύση.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου