Η διπλωματία της σιωπής

«Επιτυχία με τη διπλωματία της σιωπής» γράφει η Süddeutsche Zeitung με αφορμή την απελευθέρωση των δύο Γερμανών ομήρων στο Ιράκ: «Η σιωπή ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει η γερμανική κυβέρνηση για τους ομήρους. Το ειδικό επιτελείο διαχείρισης κρίσεων του υπουργείου Εξωτερικών εργάστηκε αφανώς και αόκνως, χωρίς δηλώσεις και δημόσιες αναφορές. Αυτό διευκόλυνε τους επί τόπου ειδικούς διαπραγματευτές για να απελευθερώσουν τους Γερμανούς ομήρους. Για την απελευθέρωση των ομήρων ασφαλώς και θα πρέπει να πληρώθηκαν λύτρα, διότι οι απαγωγές στο Ιράκ έχουν εξελιχθεί εδώ και πολύ καιρό σε ιδιαίτερα κερδοφόρες μπίζνες. Όποιος πληρώνει, ενισχύει βεβαίως τον δράστη, ο οποίος δεν έχει κανέναν ενδοιασμό για οποιαδήποτε εγκληματική πράξη. Όμως πρόκειται για τη ζωή δύο ανθρώπων που διακινδύνευσαν τη ζωή τους μόνον και μόνον για να βγάλουν το ψωμί τους.»

«Όλοι γνωρίζουμε ότι η στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ επεδίωκε να ανατρέψει μια δικτατορία, αλλά τελικά έφερε την βία και το χάος. Επίσης όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ιρακινοί χρειάζονται βοήθεια» υπογραμμίζει η Frankfurter Rundschau: «όμως την ηθική υποχρέωση αυτής της βοήθειας πρέπει να την μετρούν, και οι επιχειρήσεις, με το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν και με τους κινδύνους που πιθανόν θα διατρέξουν οι συνεργάτες τους.»

«Επανάσταση από την ναφθαλίνη» θεωρεί η Süddeutsche Zeitung την κρατικοποίηση των πετρελαιοπηγών και του φυσικού αερίου στην Βολιβία: «Ολόκληρη η οικονομική ζώνη της αμερικανικής ηπείρου ναυάγησε λόγω της υπεροψίας και της αποστροφής όλων των νοτιοαμερικανικών κρατών έναντι της μη δημοφιλούς κυβέρνησης Μπους. Όμως το αντίπαλο μοντέλο της κουβανο-βενεζουαλιανο-βολιβιανής συμμαχίας δεν συνιστά λύση για την αμερικανική ήπειρο, γιατί κανένα από τα τρία κράτη, ακόμη και τα δύο εξ αυτών με τα τεράστια αποθέματα δεν μπορεί να αποποιηθεί τα πετροδόλαρα των ΗΠΑ.»

«Κρατικοποιήσεις στην Βολιβία – ακόμη και η ισχύς του Δ.Ν.Τ φαίνεται να ξεθωριάζει» διαπιστώνει τέλος αισιόδοξα η Tageszeitung: «Αυτή τη φορά το σενάριο της δυναμικής αυτοκρατορίας που επιτίθεται δεν μπορεί να υλοποιηθεί γιατί η ισχύς του Δ.Ν.Τ, μέχρι τώρα συνεπούς οργάνου της Ουάσιγκτον για την επαναφορά των αποστατών στον σωστό δρόμο, δεν κινητοποιείται, διότι μπροστά του έχει μια νέα δύναμη: τα αποθέματα ενέργειας.»