Η εικαστική πλευρά της κακοκαιρίας

Οι αστραπές διατρέχουν τον ουρανό σαν φωτεινές αρτηρίες, απελευθωρώνοντας τεράστια ποσά ενέργειας. Ένας κεραυνός μπορεί να φτάσει σε τάση τα 500 βολτ. Εκτιμάται ότι στη Γερμανία πέφτουν κάθε χρόνο περίπου δύο εκατομμύρια κεραυνοί. Οι περισσότεροι δεν φτάνουν καν στη γη, αλλά μετακινούνται από σύννεφο σε σύννεφο.

Ευτυχώς για τον ίδιο, ο άνδρας στη φωτογραφία προστατεύεται από αυτόν το μεταλλικό κλωβό που λειτουργεί σαν αλεξικέραυνο, απωθώντας απλούστατα τα ηλεκτρικά φορτία. Σίγουρο καταφύγιο από κεραυνούς αποτελούν μεταξύ άλλων τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα.

Ένας κεραυνός «διαλέγει» πάντα το υψηλότερο σημείο στη διαδρομή του. Γι’ αυτό εξάλλου δεν υπάρχει σχεδόν καμία εκκλησία ή πολυκατοικία χωρίς αλεξικέραυνο. Το μέταλλο στη φωτογραφία χρησιμεύει ως γείωση, διοχετεύοντας έτσι το ρεύμα του κεραυνού στη γη. Το αλεξικέραυνο εφευρέθηκε το 1752 από το Βενιαμίν Φραγκλίνο, έναν από τους εθνοπατέρες των ΗΠΑ.

Οι κεραυνοί προκάλεσαν στη Γερμανία ζημιές αξίας 280 εκατομ. ευρώ το 2013. Οι περισσότερες καταστροφές δεν προκαλούνται από άμεσο χτύπημα κεραυνού αλλά από τη συσσώρευση υψηλής τάσης. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν μέρος της ενέργειας διοχετευθεί μέσω του ηλεκτροφόρου δικτύου στις ηλεκτρικές συσκευές των σπιτιών. Προληπτικό μέτρο σε περίπτωση καταιγίδας είναι όλες οι συσκευές να μένουν εκτός πρίζας.

Όχι, δεν πρόκειται για σφαιρική αστραπή. Ωστόσο αυτή υπάρχει, αν και δεν έχει συλληφθεί ποτέ από φωτογραφικό φακό στη φύση. Όπως διαβεβαιώνουν οι επιστήμονες όμως, πρόκειται για σφαιρικούς, χρωματιστούς σχηματισμούς φωτός που έχουν ήδη παραχθεί με τεχνητό τρόπο.

Η ομορφιά των κεραυνών γοητεύει αρκετούς καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν ανάλογους φωτεινούς σχηματισμούς επί σκηνής. Με την αισθητική των κεραυνών ασχολήθηκε και ο Ουόλτερ ντε Μαρία, ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα τέχνης στη φύση. Το «πεδίο των κεραυνών» στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ μετατρεπόταν σε φωτεινή εγκατάσταση κάθε φορά που έπεφτε κεραυνός στις μεταλλικές ράβδους που είχαν στηθεί στην έκταση.