Η επαρχία Άτσε 10 χρόνια μετά το τσουνάμι

Σύγχρονα κτιριακά συγκροτήματα, νέα μουσουλμανικά τεμένη και πολλοί ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι δίνουν στον επισκέπτη την εντύπωση ότι το τεράστιο κύμα δεν έφθασε ποτέ τις ακτές του Άτσε. Κι όμως! Μόνο σε αυτή την επαρχία 160.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις 26 Δεκεμβρίου του 2004.

«Αμέσως μετά την καταστροφή ξεκίνησε η ανοικοδόμηση και μάλιστα με πρωτοφανείς ρυθμούς», λέει ο Φέλιξ Χάιντουκ από το ίδρυμα Επιστήμης και Πολιτικής του Βερολίνου προσθέτοντας: «Το Άτσε πριν το τσουνάμι και το Άτσε μετά έχουν πολύ μεγάλες διαφορές».

Οι αλλαγές προς το καλύτερο δεν αφορούν όμως σε καμία περίπτωση τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μακριά από τα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης καθιερώθηκε στην ινδονησιακή επαρχία ένα φονταμενταλιστικό καθεστώς. «Τα τελευταία χρόνια η δημόσια ζωή στην περιοχή έχει αλλάξει», δηλώνει στην DW ο Αλεξ Φλορ από την οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα Watch Indonesia: «Τα τυχερά παιχνίδια, η κατανάλωση οινοπνευματωδών και η έξοδος με γυναίκα που δεν είναι σύζυγος, μητέρα ή αδερφή, τιμωρούνται με δημόσιο ξυλοδαρμό. Οι γυναίκες οφείλουν να φορούν μαντίλα και δεν τις επιτρέπεται να οδηγούν αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέτα».

Η ειρήνη σημαντικότερη από τα ανθρώπινα δικαιώματα

Την τήρηση των κανονισμών διασφαλίζει μια «αστυνομία της Σαρίας», η οποία δρα παράλληλα με την ινδονησιακή αστυνομία. Την πρώτη φορά που τα μέλη της διαπιστώνουν παραβίαση νουθετούν τους πολίτες με αυστηρό τρόπο, αλλά τη δεύτερη ή την τρίτη φορά οι τιμωρίες πέφτουν βροχή και μάλιστα δημόσια.

Δεν είναι ωστόσο καινούργιο ότι η περιοχή του Άτσε είναι πολύ πιο συντηρητική από άλλες στην Ινδονησία, εξηγεί ο Φέλιξ Χάιντουκ: «Το Άτσε χαρακτηρίζονταν πάντα ως “βεράντα της Μέκκας“. Από την περιοχή αυτή ξεκίνησε ο μουσουλμανισμός και απλώθηκε στη συνέχεια σε πολλές χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Αποτελούσε πάντα την πιο συντηρητική περιοχή της Ινδονησίας. Ενδιαφέρον έχει επίσης ότι το τσουνάμι του 2004 θεωρείται από πολλούς “εκ Θεού τιμωρία“ για την αμαρτωλή συμπεριφορά των κατοίκων. Διάφορες πολιτικές δυνάμεις εκμεταλλεύθηκαν την αντίληψη αυτή για την επιβολή της Σαρίας. Και οι άνθρωποι δεν αντιστέκονται φοβούμενοι μην χαρακτηριστούν αντίπαλοι του Ισλάμ».

Καμιά περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας δεν θρήνησε περισσότερα θύματα και δεν καταστράφηκε τόσο, όσο η επαρχία Άτσε. Η φυσική καταστροφή έδρασε ωστόσο καταλυτικά έτσι ώστε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τερματίστηκε ο ένοπλος αγώνας για την ανεξαρτητοποίηση της επαρχίας από την πρωτεύουσα Τζακάρτα. Ίσως για αυτό οι περισσότεροι στην περιοχή επικεντρώνονται τα τελευταία χρόνια στην μεγάλη επιτυχία της ειρήνευσης και παραγνωρίζουν το ζήτημα του σεβασμού θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Thomas Latschan / Στέφανος Γεωργακόπουλος