Η ισλαμοφοβία στη Νορβηγία

Η Στέφανι φον Σνουρμπάιν, από το Ινστιτούτου Βόρειας Ευρώπης του Πανεπιστημίου Χούμπολντ και ερευνήτρια της ιστορίας των γερμανικών φυλών, υποστηρίζει ότι, αν και το μίσος κατά των μουσουλμάνων συνιστά στοιχείο των δεξιών λαϊκιστικών κομμάτων όλης της Ευρώπης, στη Νορβηγία και γενικά στις σκανδιναβικές χώρες υπάρχει μία ιδιαιτερότητα: οι Σκανδιναβοί ταυτίζονται έντονα με το νοσταλγικό πρότυπο του ηρωικού και του αρχέγονου, ως χαρακτηριστικών του Βορρά και των βόρειων φυλών. Για πολλούς δηλαδή ο Βορράς είναι συνώνυμο του αρχέγονου και του ομοιογενούς.

Πρόκειται όμως «για μια ψευδαίσθηση» που καλλιεργεί βολικούς μύθους. Οι Σκανδιναβοί μπορούν λοιπόν να πέσουν πιο εύκολα στην παγίδα της ισλαμοφοβίας.

Σύμφωνα με τη Γερμανίδα ειδικό πολλοί Σκανδιναβοί πιστεύουν ότι οι κοινωνίες τους είναι μεν φιλελεύθερες, αλλά ομοιογενείς. Η πλειονότητά τους αποφεύγει να δει την πραγματικότητα, που λέει πως το 6,5% των κατοίκων της Νορβηγίας είναι ξένοι, και ακόμη πιο συχνά αποφεύγει να διατυπώσει δημόσια τα όποια κοινωνικά προβλήματα, προτιμά τη σιωπή.

Αυτό ερμηνεύεται από την τάση απομόνωσης και ψυχολογικής απώθησης που χαρακτηρίζει τους Σκανδιναβούς. Την ψυχοσύνθεση αυτή εκμεταλλεύονται τα κόμματα της λαϊκιστικής δεξιάς και προβάλλουν αντιισλαμικά συνθήματα.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Νορβηγός κοινωνιολόγος Τόμας Χίλαντ – Έρικσεν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στους συμπατριώτες του, για τις φοβίες που πιθανόν τους διακατέχουν ή ακόμη και για τις αμφιβολίες τους μήπως δεν μπορούν να ενταχθούν σωστά οι μουσουλμάνοι στη νορβηγική κοινωνία. Ο Χίλαντ-Έρικσεν τονίζει ότι «όποιος λέει πως οι χιλιάδες μουσουλμάνοι που ζουν στη Νορβηγία δεν πρόκειται να ενσωματωθούν στη δημοκρατική μας κουλτούρα δημιουργεί μια συγκρουσιακή κατάσταση χωρίς διέξοδο».

Θυμίζει εξάλλου ότι το νορβηγικό σύστημα προσφέρει ουσιαστικές προοπτικές στους μετανάστες καλλιεργώντας αίσθημα ισοτιμίας ανάμεσα στους ξένους και τους Νορβηγούς υπηκόους.

Το σύνθημα για το μέλλον προσπάθησε να το δώσει ο Νορβηγός πρωθυπουργός Γενς Στόλντενμπεργκ δηλώνοντας πως η απάντησή του στη βία είναι «περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη ανεκτικότητα, αλλά όχι πια πολιτική αφέλεια».