«Η Κίνα κέρδισε τη συμπάθεια της διεθνούς κοινότητας»
19 Μαΐου 2008
«Εάν η Ένωση των Κρατών της Νοτιανατολικής Ασίας (ΑΣΕΑΝ) κατορθώσει να ανοίξει την πόρτα της Βιρμανίας στις ανθρωπιστικές οργανώσεις, δεν πρέπει να κάνει το λάθος να συμφωνήσει γρήγορη διανομή των πακέτων βοηθείας και έξοδο από τη χώρα» υποστηρίζει η βρετανική εφημερίδα The Guardian για την καταστροφή στην Μιανμάρ και τη στάση της στρατιωτικής χούντας:
«Η περιοχή που έχει πληγεί χειρότερα από κάθε άλλη είναι ο ορυζώνας της Βιρμανίας. Εδώ ο κυκλώνας κατέστρεψε τα πάντα.
Η νέα σπορά δεν μπορεί να ωριμάσει πριν από τους μουσώνες και επομένως δεν υπάρχει ούτε την επόμενη χρονιά επαρκής ποσότητα ρυζιού.
Εάν οι οργανώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας μπουν στη χώρα πρέπει να μείνουν εκεί μερικούς μήνες για να προληφθεί και η επόμενη καταστροφή.»
«Ξεχάστηκαν οι διαμαρτυρίες κατά την πορεία της ολυμπιακής φλόγας»
«Ηχεί κυνικά, αλλά ο σεισμός στο Σετσουάν είναι για το Πεκίνο μάννα εξ ουρανού» σημειώνει σήμερα η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung για τον σεισμό στην Κίνα:
«Η καταστροφή στο Θιβέτ και όλες οι διαμαρτυρίες για την ολυμπιακή φλόγα ξεχάστηκαν.
Αντ’ αυτού η χώρα κέρδισε τη συμπάθεια της διεθνούς κοινότητας.
Δεν πρόκειται για θαύμα. Αντίθετα η κινεζική κυβέρνηση σχεδίασε με επιμέλεια το σενάριο της διαχείρισης της καταστροφής.
Μήπως όμως ο σεισμός στο Σετσουάν βελτίωσε όχι μόνον την εικόνα της Κίνας, αλλά και λίγο την ίδια τη χώρα;
Δεν πρέπει να είμαστε τόσο αισιόδοξοι.
Στο Θιβέτ το Πεκίνο επιδεικνύει την σκληρή του πλευρά.»
«Φόβος μήπως το νέο κράτος πέσει στα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος»
Η γερμανική εφημερίδα Tagespiegel κάνει αφιέρωμα στο Κοσσυφοπέδιο με τίτλο «90 ημέρες από την ανεξαρτητοποίηση»:
«Στην πραγματικότητα το Κοσσυφοπέδιο είναι μια υπό ανάπτυξη χώρα, στην οποία εδώ και δεκαετίες δεν έχει γίνει καμία επένδυση.
Ούτε στο σύστημα υγείας, ούτε στην εκπαίδευση, ούτε στην οικονομία.
Η κατασκευαστική έκρηξη που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Πρίστινα χρηματοδοτείται από τους 300 μέχρι 400.000 Κοσοβάρους του εξωτερικού που είναι και οι πρώτοι που επενδύουν στη χώρα αυτή.
Σε μερικές εβδομάδες, εάν τεθεί σε ισχύ το σύνταγμα, η κυβέρνηση της Πρίστινας αναλαμβάνει τα ηνία και το μέλλον της χώρας.
Ταυτόχρονα υπάρχει ο φόβος μήπως το νέο κράτος πέσει στα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος, διότι όντως το Κοσσυφοπέδιο διέπεται από δομές οικογενειακού και πελατειακού χαρακτήρα.»
«Πενιχρά τα αποτελέσματα της περιοδείας Μπους στη Μέση Ανατολή»
«Ολοκλήρωσε χθες ο πρόεδρος Μπους τη δεύτερη και τελευταία περιοδεία του στην Εγγύς και Μέση Ανατολή χωρίς χειροκροτήματα και επιτυχίες» παρατηρεί η ελβετική Tages-Anzeiger και υπογραμμίζει:
«Η άποψη ότι φέτος θα βρεθεί η λύση για την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύρραξη εκφράζεται μόνον από τον Αμερικανό πρόεδρο όχι μόνον στην περιοχή, αλλά μάλλον διεθνώς ουδείς πλέον πιστεύει κάτι τέτοιο.»
«Πολύ περιορισμένα, πενιχρά τα αποτελέσματα της περιοδείας του Μπους» επιβεβαιώνει και η ισπανική El Pais και καταλήγει:
«το χειρότερο όμως είναι ότι και μετά την αποχώρηση του Μπους από την εξουσία ουδείς πιστεύει ότι θα υπάρξει αισθητή πρόοδος ή συγκεκριμένα αποτελέσματα για την περιοχή.»
Η Συρία «το κλειδί για την ειρήνη στην Εγγύς και Μέση Ανατολή»
«Το κλειδί για την ειρήνη στην Εγγύς και Μέση Ανατολή είναι η Δαμασκός» σημειώνει σε σχόλιό του στην γερμανική Süddeutsche Zeitung ο Ισραηλινός αναλυτής Άβι Πρίμορ: «το Ισραήλ πρέπει να διεξάγει απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις με τη Συρία, μόνον έτσι μπορεί να σπάσει η επικίνδυνη επιρροή του Ιράν στην περιοχή.
Η μεγαλύτερη δυσκολία όμως για ένα τέτοιο σενάριο έγκειται στην Ουάσιγκτον και όχι στην Εγγύς Ανατολή.
Οι ΗΠΑ απορρίπτουν την συμφιλιωτική πολιτική με τη Συρία, όσο δεν έχει λυθεί το πρόβλημα του Λιβάνου.
Για τη Συρία η εκπλήρωση των όρων που θέτει το Ισραήλ, δηλαδή χαλάρωση των σχέσεών της με το Ιράν και την Χεσμπολάχ, μπορούν να εκπληρωθούν μόνον εάν οι ΗΠΑ της προσφέρουν μια εναλλακτική συμμαχία στην αναγκαστική συμπαράταξή της με το Ιράν.»