1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Η Κίνα ο βασικός υποστηρικτής της βιρμανικής χούντας

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου26 Σεπτεμβρίου 2007

Η χθεσινή ομιλία του Ιρανού προέδρου Αχμαντινετζάντ στη ΓΣ του ΟΗΕ και η κατάσταση στη Μιανμάρ σχολιάζονται ευρέως από τον ευρωπαϊκό τύπο.

https://p.dw.com/p/BjwP
Εικόνα: dpa

'Πρέπει να βομβαρδίσουμε το Ιράν;' διερωτάται σήμερα η γαλλική εφημερίδα Liberation με αφορμή την στάση του Ιρανού προέδρου Αχμαντινετζάντ στη ΓΣ του ΟΗΕ και επισημαίνει: «το Ιράν και οι ηγέτες του συνιστούν αστάθμητους παράγοντες και φαίνεται ότι δεν λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τους τις απειλές της Δύσης». «Υπάρχει όμως ένα μικρό περιθώριο διαπραγματεύσεων. Η Λιβύη, η Βόρεια Κορέα, αλλά και η Νότια Αφρική και η Ιαπωνία με διαφορετικούς όρους παραιτήθηκαν του προγράμματός τους για κατασκευή πυρηνικών όπλων με οικονομικά, διπλωματικά και εμπορικά αντισταθμίσματα. Ασφαλώς δεν είναι απλό, ούτε υπάρχει καμία εγγύηση επιτυχίας, αλλά πρέπει να δοκιμαστεί και στην περίπτωση του Ιράν.»

«Η βασική επιθυμία του περσικού εθνικισμού από τον οποίο διακατέχεται ο Αχμαντινετζάντ είναι να κατορθώσει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα» αποφαίνονται οι βρετανικοί The Times και καταλήγουν: «δεν είναι αργά για να αποσοβηθεί αυτό το ρίσκο με διπλωματικά μέσα, αλλά τα χρονικά περιθώρια συρρικνώνονται.»

«Ο Ιρανός πρόεδρος Αχμαντινετζάντ επιβεβαίωσε όλες τις προκαταλήψεις των ΗΠΑ για το ρόλο του» σημειώνει η αυστριακή εφημερίδα Der Standard «προέβαλλε τον εαυτό του έτσι ακριβώς όπως τον ήθελε και τον προβάλλει η αμερικανική κυβέρνηση. Επειδή δε είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος του ιρανικού καθεστώτος που απολαμβάνει διεθνώς τέτοιας δημοτικότητας δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος στο άμεσο μέλλον να παρουσιαστεί διαφοροποιημένο προφίλ της κατάστασης στο Ιράν.»

Η κατάσταση στην Βιρμανία ή Μιανμάρ, όπως λέγεται από το 1989, απασχολεί σήμερα ολόκληρο τον ευρωπαϊκό τύπο.

Η γαλλική Le Figaro: «Η Κίνα είναι ο βασικός υποστηρικτής και σύμμαχος της βιρμανικής στρατιωτικής χούντας. Χωρίς την στρατιωτική συνεργασία, χωρίς τις εξαγωγές φυσικού αερίου και πρώτων υλών στην Κίνα δεν θα είχε επιβιώσει τόσα χρόνια και μετά από τόσες κυρώσεις της Δύσης. Το Πεκίνο δήλωσε ότι στηρίζει πάντα τις διμερείς του σχέσεις στο δόγμα 'της μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις', αλλά ταυτόχρονα επεσήμανε ότι αυτή 'η κρίση πρέπει να εξομαλυνθεί'. Πρόκειται για αλλαγή ‘στους τόνους’ και καταδεικνύει ότι το κινεζικό καθεστώς ανησυχεί από τις θρησκευτικές διαμαρτυρίες στη Βιρμανίας. Φαίνεται ότι η Κίνα ενόψει των ολυμπιακών αγώνων και μετά την αλλαγή σελίδας στο ζήτημα της Βόρειας Κορέας και στο Νταρφούρ επιδιώκει να εμφανιστεί στη διεθνή σκηνή ως υπεύθυνος εταίρος.»

Η γερμανική Die Welt: «Με τη διαμαρτυρία τους οι μοναχοί θέτουν τη θρησκεία ως μοχλό εξέγερσης, μιας εξέγερσης της συνείδησης. Οι βουδιστές μοναχοί επιχειρούν ένα πείραμα με αβέβαιη έκβαση και αστάθμητες προεκτάσεις. Πάντως οι τηλεοπτικές εικόνες των εξεγερμένων μοναχών κάνουν το γύρο του κόσμου και η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.»

Και τέλος η ελβετική Neue Zürcher Zeitung: «Το σενάριο είναι γνωστό: κατ’ αρχήν μια μικρή ομάδα ακτιβιστών ξεσηκώνεται, ενισχύεται στη συνέχεια από την σιωπηλή υποστήριξη του πληθυσμού και τελικά ακολουθείται από μεγάλες ή μικρές μάζες απολιτικών πολιτών. Τέλος ολόκληρο το εγχείρημα αποκτά μια δυναμική που ουδείς μπορεί να ελέγξει ή να προσδιορίσει.» «Η ιστορία μας διδάσκει όμως ότι η επιτυχία μιας εξέγερσης εξαρτάται από διάφορους μη σταθμητούς παράγοντες και κυρίως δεν γνωρίζει κανείς πότε ακριβώς θα ανατραπεί το σκηνικό και προς όφελος ποίου.»