Η Κύπρια ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους
16 Ιουλίου 2009
Ποιες; την παιδοχειρουργό Ελένη Θεοχάρους με τον Δημοκρατικό Συναγερμό και την πρώην δήμαρχο Μόρφου Αντιγόνη Παπαδοπούλου με το Δημοκρατικό Κόμμα.
Μιλώντας στην Deutsche Welle η Ελένη Θεοχάρους επισημαίνει ότι στην Κύπρο ελάχιστες γυναίκες έχουν αναδειχθεί σε ανώτερα πολιτικά αξιώματα.
«Η Κύπρος είναι ένα αρνητικό παράδειγμα όσον αφορά τη συμμετοχή των γυναικών στη δημόσια ζωή. Από το 1960 που κέρδισε την ανεξαρτησία της μέχρι σήμερα είναι ζήτημα αν μπορούμε να αριθμήσουμε πέντε-έξι γυναίκες που κατέλαβαν υπουργικό θώκο. Επίσης οι γυναίκες που εξελέγησαν στη Βουλή ήταν ελάχιστες, ίσως λιγότερες από δέκα στο σύνολο»
Πού οφείλεται όμως η ισχνή εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική ζωή της Κύπρου - και όχι μόνο ;
«Νομίζω οφείλεται στη μικρότερη ενασχόληση των γυναικών με τα κοινά και στις λιγότερες ευκαιρίες που έχουν να συμφιλιώσουν την καριέρα με την οικογενειακή ζωή. Υπάρχει οπωσδήποτε μία εχθρική τάση και κάποια πακτωμένα στερεότυπα και θα πρέπει να παλέψει κανείς για να μπορέσει να ξεφύγει».
Σήμερα το 37% των ευρωβουλευτών είναι γυναίκες, αλλά μόνο στη Σουηδία, στη Φινλανδία και στην Εσθονία το ποσοστό των γυναικών ευρωβουλευτών φτάνει ή και ξεπερνά το 50%. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόζονται ποσοστώσεις υπέρ των γυναικών, ιδιαίτερα σε κόμματα της Αριστεράς ή των Πρασίνων.
Ωστόσο η Ελένη Θεοχάρους δηλώνει ότι διαφωνεί με την πολιτική των ποσοστώσεων :
«Προσωπικά δεν συνηγορώ ποτέ υπέρ των ποσοστώσεων και των θετικών διακρίσεων και δεν τις δέχτηκα ποτέ ούτε για τον εαυτό μου γιατί θεωρώ ότι αυτόματα δημιουργούνται αρνητικές διακρίσεις εις βάρος ικανότατων ανδρών. Η επιλογή θα πρέπει να γίνεται ανάμεσα στα άτομα ανεξαρτήτως φύλου, εφόσον διαθέτουν τις ικανότητες να προσφέρουν στα κοινά από ένα πόστο, το οποίο διεκδικούν».
Υπάρχει άραγε ένας ιδιαίτερος, «γυναικείος» τρόπος για την άσκηση πολιτικής με μεγαλύτερη μετριοπάθεια και ευαισθησία; Η ευρωβουλευτής από την Κύπρο δεν το αρνείται, υποστηρίζει όμως ότι η επιμονή στη διαφορετικότητα της «γυναικείας πολιτικής», μπορεί να οδηγήσει σε νέα στερεότυπα, τα οποία αντικρούονται από την ίδια την πραγματικότητα...
«Αυτή η έννοια της γυναικείας πολιτικής είναι λίγο τραβηγμένη, γιατί έχουμε δει γυναικείες πολιτικές να οδηγούν τον κόσμο σε μακελειό», επισημαίνει η Ελένη Θεοχάρους στην Deutsche Welle: «Να μην ξεχνάμε το τί έπραξε η κυρία Θάτσερ, το τί έπραξε η ΄Ιντιρα Γκάντι. Δύο πολέμους έχει διεξαγάγει η κυρία Γκάντι εναντίον του Πακιστάν. Να μην ξεχνάμε τί έπραξε η Γκόλντα Μέγιερ, η οποία αιματοκύλισε τη Μέση Ανατολή, όχι λίγες φορές. Θα μου πείτε υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Σίγουρα.
Εγώ πιστεύω όμως ότι είτε άνδρας είναι, είτε γυναίκα, εάν πρόκειται να εφαρμόσει μία ανθρωποκεντρική πολιτική μπορεί κανείς να το πράξει, δεν έχει να κάνει με το φύλο...»
Γιάννης Παπαδημητρίου, Στρασβούργο
Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου