Η μήνις των Γάλλων ψηφοφόρων και η εκλογική επιτυχία του Τούρκου πρωθυπουργού.

Δυο εκλογικές αναμετρήσεις δεσπόζουν σήμερα στα ρεπορτάζ και τα σχόλια του γερμανικού τύπου: οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης σε Γαλλία και Τουρκία.

Αρχίζουμε όμως από μια αναφορά στο κυπριακό της εφημερίδας Die Welt. Ο ανταποκριτής της εφημερίδας στην Κύπρο συζήτησε με τον πρώην πρόεδρο της χώρας Γλαύκο Κληρίδη και σχολιάζει: "Ο γηραιός πολιτικός της Κύπρου είναι υπερήφανος, διότι το όνειρό του, να γίνει κάποτε η Κύπρος η Ελβετία της Εγγύς Ανατολής, τείνει να γίνει πραγματικότητα. Ο πρώην πρόεδρος επιβεβαιώνει ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ προϋπέθετε ή έστω δρομολογούσε και τη λύση του κυπριακού. 'Χωρίς την ένταξη δεν θα υπήρχε τώρα η Λουκέρνη και οι Τούρκοι, όπως πάντα θα κωλυσιεργούσαν' αναφέρει ο Γλαύκος Κληρίδης για να προσθέσει ότι όσες φορές συναντήθηκε με τον Ραούφ Ντενκτάς 'δεν διαπραγματεύθηκαν, αλλά φιλονικούσαν'. Ο γηραιός πολιτικός βλέπει με καλό μάτι τις συνομιλίες και αποδέχεται ότι , τόσο ο ίδιος, όσο και ο Ραούφ Ντεντκάς, είναι πια γέροι για να διαπραγματευτούν τις τύχες της νέας γενιάς."

Η 'κόκκινη' νίκη των σοσιαλιστών, πράσινων και κομμουνιστών στη Γαλλία απασχολεί όλες τις μεγάλες γερμανικές εφημερίδες. Η Süddeutsche Zeitung υπογραμμίζει: "Οι ψηφοφόροι στην Ευρώπη τιμωρούν πια το κυβερνών κόμμα χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους χρώμα ή ιδεολογία. Οποιος κυβερνά αυτή τη στιγμή σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα τρέμει μήπως στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση βρεθεί εκτός νυμφώνος. Δεν υπάρχει πια καμία ισχυρή εκτελεστική εξουσία στην γηραιά ήπειρο. Οι πρωθυπουργοί είτε εκδιώκονται είτε αποδυναμώνονται βλέπε Μαδρίτη και Λονδίνο, όπου λόγω της εξωτερικής πολιτικής οι ψηφοφόροι έδωσαν ένα μάθημα στους πρωθυπουργούς τους. Τώρα ήρθε και η σειρά της Γαλλίας. Αυτή η στάση των Ευρωπαίων ψηφοφόρων οφείλεται στην προσωποποίηση της πολιτικής που έγινε τα τελευταία χρόνια μόδα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η Γαλλία πάντως είναι ένα κοντινό παράδειγμα και για τη Γερμανία. Εκεί οι συντηρητικοί προβαίνουν σε επώδυνες μεταρρυθμίσεις, τις οποίες κάνει ο Σρέντερ στη Γερμανία, και εκεί όπως και εδώ οι πολιτικοί αδυνατούν να πείσουν για την ορθότητα της πολιτικής τους τους ψηφοφόρους."

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει στο πρωτοσέλιδό της: "πλήρης απογοήτευση για τον Σιράκ και το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα. Φυσικά μέχρι το 2007 μπορεί να κατορθώσει να κερδίσει ξανά τους ψηφοφόρους με πειστικότερα επιχειρήματα και κυρίως με έργα. Ομως σήμερα το έργο των κυβερνώντων στην Ευρώπη είναι επώδυνο, διότι δεν μπορεί να εγγυηθεί στους ψηφοφόρους αιώνια ασφάλεια και επίγειους παραδείσους."

Στο ίδιο πνεύμα η Tageszeitung: "Νέα μόδα στην Ευρώπη: δεν πρόκειται πια για αριστερή ή δεξιά επιλογή, αλλά για τιμωρία όποιου κυβερνά. Στις χώρες της δυτικής Ευρώπης επικρατεί πια η πολιτική κουλτούρα της ανατολικής Ευρώπης, όπου οι ψηφοφόροι εκδιώκουν τους κυβερνώντες σχεδόν πάντα για τους αντικαταστήσουν έστω και με ασήμαντους διεκδικητές της εξουσίας."

Τέλος η νίκη Ερντογάν σχολιάζεται από όλες τις μεγάλες εφημερίδες ευμενώς για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και για το κυπριακό. Η Tageszeitung γράφει: "Θρίαμβος του Ερντογάν και φυσικά μεγάλες οι δυνατότητες της τουρκικής κυβέρνησης να διαπραγματευτεί την επίλυση του κυπριακού και την ενταξιακή πορεία της χώρας." Η Süddeutsche Zeitung επισημαίνει ότι επετεύχθη το ακατόρθωτο: "Με ενισχυμένα τα νώτα του ο Ερντογάν μπορεί να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Τουρκία. Επιτυχημένος επομένως ο μετασχηματισμός του άλλοτε ισλαμικού κόμματος σε κεντροδεξιό."