Η Μαντάγια στο έλεος της πείνας

Μετά τη διεθνή κατακραυγή που προκάλεσαν οι φρικιαστικές εικόνες ανθρώπων να λιμοκτονούν στην πόλη Μαντάγια, διεθνής ανθρωπιστική βοήθεια υπό τον ΟΗΕ έφτασε χθες στην περιοχή. Κονβόι με τρόφιμα, φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης έφτασαν επίσης στις πόλεις Φούα και Κεφράγια. Συγκεκριμένα στη Μαντάγια, η οποία βρίσκεται στην αλγεινότερη θέση, έφτασαν 40 φορτηγά των ΗΕ. Τόσο ο ΟΗΕ όσο και σύροι γιατροί αναφέρουν ότι περίπου 400 άνθρωποι χρήζουν άμεσης ιατρικής περίθαλψης, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση στο καθεστώς Άσαντ να δώσει το πράσινο φως ώστε να φτάσουν στην περιοχή ειδικές κινητές νοσοκομειακές μονάδες.

Εδώ και μισό χρόνο οι κάτοικοι της Μαντάγια ζουν αποκλεισμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, ενώ η διεθνής κοινότητα άρχισε να αντιδρά μόλις τις τελευταίες ημέρες μετά τη δημοσιοποίηση εικόνων με σκελετωμένα παιδιά. Σύμφωνα με εκπροσώπους ανθρωπιστικών οργανώσεων που έφτασαν στην περιοχή, στο πλαίσιο της διεθνούς αποστολής βοήθειας οι άνθρωποι της περιοχής τρέφονταν μέχρι σήμερα μόνο με νερό και γρασίδι, ενώ πολλοί αναγκάζονταν να τρώνε ακόμη και γάτες. Τα πακέτα ανθρωπιστικής βοήθειας περιλαμβάνουν βασικά είδη διατροφής, όπως γάλα και ρύζι, καθώς και ενδεδειγμένα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας σκευάσματα για την αντιμετώπιση της οξείας ασιτίας. Τα σκευάσματα αυτά έχουν πολλές θερμίδες, είναι πλούσια ανόργανα στοιχεία και βιταμίνες και συμβάλλουν στην ταχεία ανάρρωση του οργανισμού.

Η στρατηγική σημασία της Μαντάγια

H Mαντάγια είναι αποκλεισμένη εδώ και καιρό τόσο από τις δυνάμεις του Άσαντ όσο και από στρατεύματα σιιτών της Χεζμπολάχ. Αμφότεροι θέλουν να εξολοθρεύσουν τους 125 σουνίτες μαχητές που βρίσκονται εντός της πόλης, πλάι στους 40.000 κατοίκους της περιοχής. Αξίζει να σημειωθεί ότι εν καιρώ ειρήνης ο πληθυσμός της πόλης ήταν μισός, ενώ αυξήθηκε ραγδαία τα χρόνια του συριακού εμφυλίου λόγω της έλευσης εδώ διωκώμενων Σύρων από γειτονικές πόλεις, κυρίως το Ζαμπαντανί. Τόσο η Μαντάγια όσο και το Ζαμπαντανί, που βρίσκονται κοντά στην πρωτεύουσα της Συρίας, Δαμασκό, είναι στρατηγικής σημασίας για τον ανεφοδιασμό της Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στις πόλεις Φούα και Κεφράγια της βορειοδυτικής Συρίας, όπου διεκδικούν τον έλεγχο οι σουνίτες των τρομοκρατικών ομάδων Αχράρ Αλ Σαμ και Αλ Νούσρα.

Σε όλες αυτές τις περιοχές περίπου 60.000 άνθρωποι παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους, ενώ η πείνα θερίζει. «Υπάρχουν σε όλη τη Συρία περίπου 400.000 άνθρωποι που αυτή τη στιγμή ζουν σε πολιορκημένες περιοχές» αναφέρει η Μαριάνε Γκάσερ, επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού. Σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, η πρόκληση ασιτίας στον άμαχο πληθυσμό αποτελεί έγκλημα πολέμου. Ωστόσο όλες οι αντιμαχόμενες πλευρές στον συριακό εμφύλιο χρησιμοποιούν την πρόκληση πείνας ως μέσο πίεσης προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Το γεγονός πάντως ότι πλέον επιτρέπεται η παροχή διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας μπορεί να εκληφθεί ως θετικό σημάδι προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης. Όπως σημειώνει όμως η Γκάσερν, για να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στις πολιορκημένες περιοχές που μαστίζονται από την ασιτία, θα πρέπει να παρέχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. «Μόνο έτσι ο πόνος αυτών των ανθρώπων θα μπορέσει κάπως να μετριαστεί». Προσωρινά τουλάχιστον.

Γιαν Βάλτερ (ap, afp, dpa) / Δήμητρα Κυρανούδη