Η νέα θεατρική σεζόν στη Γερμανία

Ακόμα και εάν συχνά η πολιτική των κρατιδίων ήταν σφικτή σε θέματα πολιτισμού με αποτέλεσμα πολλά θέατρα να οδηγηθούν στα όρια τους, η Γερμανία διαθέτει μια σημαντική θεατρική σκηνή. Η αντιφατική αυτή εικόνα της εξοικονόμησης χρημάτων από τη μια πλευρά και από την άλλη τα εγκαίνια νέων θεατρικών σκηνών επιβεβαιώνεται και φέτος. Μάλιστα στα εγκαίνια του κατεστραμμένου στον πόλεμο θεάτρου στο Πότσνταμ, της πρωτεύουσας του Βραδεμβούργου παρέστη και ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Χορστ Κέλερ όταν ο πρωθυπουργός του κρατιδίου Ματίας Πλάτσεκ ανακοίνωνε ότι:

«Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια. Ο πολιτισμός είναι θεμελιώδες δικαίωμα κάθε δημοκρατικής κοινωνίας και αυτό το βασικό δικαίωμα διατρανώνεται και από την αίγλη τέτοιων κτιρίων. Και για αυτό είναι καλό που υπάρχει αυτό το θέατρο.»

Ο Ματίας Πλάτσεκ χαρακτήρισε το θέατρο τόπο εκπαίδευσης. Έτσι ακριβώς το βλέπει και ο πρωτοποριακός σκηνοθέτης Αρμιν Πέτρας:

«Πιστεύω ότι η εκπαίδευση είναι ένα από τα καθήκοντα του γερμανικού θεάτρου. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να παίζουμε έργα όπως το «Δολοπλοκίες και Έρωτες», να παίζουμε Σίλερ, να παίζουμε όλους του κλασικούς. Επίσης σημαντικό είναι να διαθέτουμε την υποδομή για να δεχόμαστε σχολεία και γονείς διότι απλά πιστεύω πως η ιστορία είναι σπουδαίο πράγμα. Και πιστεύω ότι έτσι οι νέοι μπορούν να προσεγγίζουν δύσκολα αισθητικά κείμενα.»

«Εγώ και εγώ» είναι το κεντρικό σύνθημα του κρατικού θεάτρου του Ντίσελντορφ, «τι είναι αυτό που βαθιά εσωτερικά κρατάει τον κόσμο;» είναι το βασικό ερώτημα που θέτει για αυτή τη σεζόν το κρατικό θέατρο της Δρέσδης. Οι ειδικοί επισημαίνουν πως η τάση είναι εσωστρεφής, η αναζήτηση στρέφεται μέσα μας. Το πολιτικό δράμα του Σίλερ Βάλενστάιν, επέλεξαν πολλές σκηνές φέτος να παρουσιάσουν ανάμεσά τους και δυο σημαντικοί σκηνοθέτες η Αντρέα Μπρετ και ο Πετερ Στάιν. Το άτομο στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων. Πολιτική και η ματιά του εξαιρετικού Μίχαελ Ταλχάιμερ στο Deutsches Theater στο Βερολίνο αλλά και της Κάριν Νόιχόιζερ στο κρατικό θέατρο της Φρανκφούρτης με την Ορέστια του Αισχύλου. Την τιμητική του έχει και ο Φάουστ του Γκάιτε, τον οποίο πολλά θέατρα επέλεξαν. Στη Δρέσδη μάλιστα θα συμμετάσχουν στο σχέδιο Φάουστ με κάποιο τρόπο όλες οι σκηνές ακόμα και η Όπερα. Η αναζήτηση περιεχομένου, η έλλειψη αξιών, η ανεργία, το σεξ είναι θέματα που δεν απασχολούν τα θέατρα μόνο επί σκηνής αλλά διοργανώνονται ειδικές ημερίδες και κύκλοι συζητήσεων.

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου